DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0228
ANTHOLOGLE PALAT1N2E
198
βομβητούς δονέων λυσσομανεΐς πλοκάμους,
θηλυχίτων, άσκητος έϋσπείροισι κορύμβοις,
άβρω τε στρεπτών άμματι κεκρυφάλων ,
5 ιθρις άνηρ, κοιλώπιν δρειάδα δύσατο πέτραν,
Ζανδς έλαστρησθε'ις γυιοπαγεΐ νιιοάδι.
Τον δέ μετ’ άρρίγητος έπείσθορε ταυροφόνος θήρ,
εις τον έδν προμολών φωλεόν έσπέριος·
άθρησας δ’ εις φώτα, και εύτρητοισιν άϋτμάν
Το μυκτηρσιν βροτέας σαρκός έρυσσάμενος,
εστα μεν βριαροϊσιν έπ’ ϊχνεσιν δμμα δ’ έλίξας
βρυχάτο σφεδανών οβριμον έκ γενύων.
ΆμφΙ δέ οί σμαράγει μεν έναυλιστηριον άντραν,
άχει δ’ υλάεις άγχινεφής σκόπελος.
15 Αύτάρ δ θαμβησας φθόγγον βαρύν, εκ μέν άπαντα
έν στερνοί; έάγη θυμόν δρινόμενον
άλλ’ έμπας έρίμυκον από στομάτων δλολυγάν
ήκεν, έδίνησεν δ’ εύστροφάλιγγα κόμαν
χειρ! δ’ άνασχόμενος μέγα τύμπανον, έπλατάγησεν,
20 δινωτόν 'Ρείας οπλον Όλυμπιάδος
τό ζωας έπαρωγόν άηθεα γάρ τότε βύρσης
ταυρείου κενεόν δούπον εοεισε λέων,
εκ δέ φυγών ώρουσεν. ^ίδ’ ώς έδίδαςεν άνάγκα
πάνσοφος έξευρεϊν έκλυσιν Άΐδεω.
220. ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΤ.
Σάρδις Πεσσινόεντος από Φρυγδς ηθελ’ ικέσθαι
έκφρων, μαινομένην δους άνέμοισι τρίχα,
αγνός Άτυς , Κυβέλης θαλαμηπόλος· άγρια δ’ αυτού
έψύχθη χαλεπής πνεύματα Θευφορίης,
5 εσπέρων στείχοντος άνά κνέφας· εις δέ κάταντες
άντρον έδυ, νεύσας βαιόν άπωθεν οδού.
Τού δέ λέων ωρουσε κατά στίβον, άνδράσι δεϊμα
θαρσαλέοις , Γάλλο) δ’ ούδ’ δνομαστόν άχος,
8ς τότ’άναυδος έμεινε δέους υπο, καί τίνος αύρη
ίο δαίμονας ές * τό έόν τύμπανον ήκε χέρας·
ού βαρύ μυκησαντος , δ θαρσαλειότερος άλλων
τετραπόδων, έλάφων εδραμεν δξύτερον,
τον βαρύν ου μείνας ακοής ψόφον· έκ δέ βόησεν
« Μητερ, Σαγγαρίου χείλεσι πάρ ποταμού
15 « Ιρήν σοϊ Θαλάμην, ζωάγρια,και λαλάγημα
« τούτο, τό θηρ'ι φυγής αίτιον, άντίθεμαι. »
circumactos quatiens furore-vesano capillos ,
muliebri-vestitu, exornatus bene-plexis cincinnis ,
teneroque tortilium vinculo reticulorum,
eunuchus vir, cavam subiit petram montanam ,
Jovis compulsus membra-stringente nive.
Post hunc intrepida eodem insiluit tauros-perimens sera,
ad suum profectus cubile leo vespertinus,
viroque adspecto, et bene-perforatis naribus
odore humanae carnis hausto,
stabat quidem validis in vestigiis, sed oculum volvens
rugebat vehementer horribilibus ex maxillis.
Ac circa eum resonabat antrum ejus-cubile ,
strepebatque silvester nubibus-vicinus scopulus.
Itaque vir, attonitus gravi sono, omnem quidem
in pectore fractus-demisit animum commotum;
sed tamen valde-mugientem ab ore ejulatum
misit, et jactabat multum-rotatam comam;
manu autem attollens magnum tympanum, strepuit,
rotunda Rhese arma Olympiadis
vitam illa servantia : insolentem enim tunc corii
taurini inanem strepitum extimuit leo,
et profugus absiluit. Ecce quomodo docuerit necessitas
omnium-gnara invenire liberationem ab Orco.
220. DIOSCORIDIS.
Sardes Pessinunte ex Phrygia volebat ire
animi-egens, furibundum tradens ventis crinem,
castus Atys, Cybeles famulus. Ferae vero ejus
refrixerunt saevi aurae divinique-asssaminis,
vespertinam incedentis per caliginem ; et in devexum
antrum subiit, dellectens paulum ab via.
Ejus vero leo irruit per tramitem, viris terror
audacibus, Gallo sed inesfabile malum; [flatu)
qui tunc mutus mansit prae metu, et alicujus aura (af-
numinis in suum tympanum misit manus;
quo graviter mugiente, ille animosior aliis
quadrupedibus, cervis cucurrit ocyus ,
gravem non ferens aurium sonorem. Exclamavitque Atys
« Mater, Sangarii labra prope fluvii
« sacram tibi aedern , servatae-vitae-prsemium, et sonorum
« hoc, leoni fugae causam, dedico. »
Colla rotans fusas per furiata comas,
Femineo cultu , cujus velamina circum
Serpentes hederae, vittaque mollis erat.
Forte cavo duri montis successerat antro ,
Infestum niveo dum fugit imbre Jovem.
Protinus assultat, notas fera saeva latebras
A multa repetens vespere caede boum.
Vidit ut illa viri vultum, naresque patentes
Humanae coepit tangere carnis odor;
Firma solo sigens vestigia, lumina torsit,
Horribilemque dedit sauce tremente sonum.
Ipsa simul vastum spelunca remugit, et ipse
Arboribus tangens nubila montis apex.
Ille , simul tantus sonuit fragor, horruit omni
Corpore, vix ullus corpore sensus erat.
Attamen ipse etiam duris ululatibus auras
Concutit, et crinis torta ssagella movet :
Et rapiens subito grave tympanon, arma Cybelles,
Vi potuit quanta, pulsat utraque manu ;
Auxilium vitssi : nam rauco concita pulsu
Extimuit tauri tergora tensa leo ,
Corripuitque fugam. Sic ille a morte redemptus :
Tantum est extremis casibus ingenium.
198
βομβητούς δονέων λυσσομανεΐς πλοκάμους,
θηλυχίτων, άσκητος έϋσπείροισι κορύμβοις,
άβρω τε στρεπτών άμματι κεκρυφάλων ,
5 ιθρις άνηρ, κοιλώπιν δρειάδα δύσατο πέτραν,
Ζανδς έλαστρησθε'ις γυιοπαγεΐ νιιοάδι.
Τον δέ μετ’ άρρίγητος έπείσθορε ταυροφόνος θήρ,
εις τον έδν προμολών φωλεόν έσπέριος·
άθρησας δ’ εις φώτα, και εύτρητοισιν άϋτμάν
Το μυκτηρσιν βροτέας σαρκός έρυσσάμενος,
εστα μεν βριαροϊσιν έπ’ ϊχνεσιν δμμα δ’ έλίξας
βρυχάτο σφεδανών οβριμον έκ γενύων.
ΆμφΙ δέ οί σμαράγει μεν έναυλιστηριον άντραν,
άχει δ’ υλάεις άγχινεφής σκόπελος.
15 Αύτάρ δ θαμβησας φθόγγον βαρύν, εκ μέν άπαντα
έν στερνοί; έάγη θυμόν δρινόμενον
άλλ’ έμπας έρίμυκον από στομάτων δλολυγάν
ήκεν, έδίνησεν δ’ εύστροφάλιγγα κόμαν
χειρ! δ’ άνασχόμενος μέγα τύμπανον, έπλατάγησεν,
20 δινωτόν 'Ρείας οπλον Όλυμπιάδος
τό ζωας έπαρωγόν άηθεα γάρ τότε βύρσης
ταυρείου κενεόν δούπον εοεισε λέων,
εκ δέ φυγών ώρουσεν. ^ίδ’ ώς έδίδαςεν άνάγκα
πάνσοφος έξευρεϊν έκλυσιν Άΐδεω.
220. ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΤ.
Σάρδις Πεσσινόεντος από Φρυγδς ηθελ’ ικέσθαι
έκφρων, μαινομένην δους άνέμοισι τρίχα,
αγνός Άτυς , Κυβέλης θαλαμηπόλος· άγρια δ’ αυτού
έψύχθη χαλεπής πνεύματα Θευφορίης,
5 εσπέρων στείχοντος άνά κνέφας· εις δέ κάταντες
άντρον έδυ, νεύσας βαιόν άπωθεν οδού.
Τού δέ λέων ωρουσε κατά στίβον, άνδράσι δεϊμα
θαρσαλέοις , Γάλλο) δ’ ούδ’ δνομαστόν άχος,
8ς τότ’άναυδος έμεινε δέους υπο, καί τίνος αύρη
ίο δαίμονας ές * τό έόν τύμπανον ήκε χέρας·
ού βαρύ μυκησαντος , δ θαρσαλειότερος άλλων
τετραπόδων, έλάφων εδραμεν δξύτερον,
τον βαρύν ου μείνας ακοής ψόφον· έκ δέ βόησεν
« Μητερ, Σαγγαρίου χείλεσι πάρ ποταμού
15 « Ιρήν σοϊ Θαλάμην, ζωάγρια,και λαλάγημα
« τούτο, τό θηρ'ι φυγής αίτιον, άντίθεμαι. »
circumactos quatiens furore-vesano capillos ,
muliebri-vestitu, exornatus bene-plexis cincinnis ,
teneroque tortilium vinculo reticulorum,
eunuchus vir, cavam subiit petram montanam ,
Jovis compulsus membra-stringente nive.
Post hunc intrepida eodem insiluit tauros-perimens sera,
ad suum profectus cubile leo vespertinus,
viroque adspecto, et bene-perforatis naribus
odore humanae carnis hausto,
stabat quidem validis in vestigiis, sed oculum volvens
rugebat vehementer horribilibus ex maxillis.
Ac circa eum resonabat antrum ejus-cubile ,
strepebatque silvester nubibus-vicinus scopulus.
Itaque vir, attonitus gravi sono, omnem quidem
in pectore fractus-demisit animum commotum;
sed tamen valde-mugientem ab ore ejulatum
misit, et jactabat multum-rotatam comam;
manu autem attollens magnum tympanum, strepuit,
rotunda Rhese arma Olympiadis
vitam illa servantia : insolentem enim tunc corii
taurini inanem strepitum extimuit leo,
et profugus absiluit. Ecce quomodo docuerit necessitas
omnium-gnara invenire liberationem ab Orco.
220. DIOSCORIDIS.
Sardes Pessinunte ex Phrygia volebat ire
animi-egens, furibundum tradens ventis crinem,
castus Atys, Cybeles famulus. Ferae vero ejus
refrixerunt saevi aurae divinique-asssaminis,
vespertinam incedentis per caliginem ; et in devexum
antrum subiit, dellectens paulum ab via.
Ejus vero leo irruit per tramitem, viris terror
audacibus, Gallo sed inesfabile malum; [flatu)
qui tunc mutus mansit prae metu, et alicujus aura (af-
numinis in suum tympanum misit manus;
quo graviter mugiente, ille animosior aliis
quadrupedibus, cervis cucurrit ocyus ,
gravem non ferens aurium sonorem. Exclamavitque Atys
« Mater, Sangarii labra prope fluvii
« sacram tibi aedern , servatae-vitae-prsemium, et sonorum
« hoc, leoni fugae causam, dedico. »
Colla rotans fusas per furiata comas,
Femineo cultu , cujus velamina circum
Serpentes hederae, vittaque mollis erat.
Forte cavo duri montis successerat antro ,
Infestum niveo dum fugit imbre Jovem.
Protinus assultat, notas fera saeva latebras
A multa repetens vespere caede boum.
Vidit ut illa viri vultum, naresque patentes
Humanae coepit tangere carnis odor;
Firma solo sigens vestigia, lumina torsit,
Horribilemque dedit sauce tremente sonum.
Ipsa simul vastum spelunca remugit, et ipse
Arboribus tangens nubila montis apex.
Ille , simul tantus sonuit fragor, horruit omni
Corpore, vix ullus corpore sensus erat.
Attamen ipse etiam duris ululatibus auras
Concutit, et crinis torta ssagella movet :
Et rapiens subito grave tympanon, arma Cybelles,
Vi potuit quanta, pulsat utraque manu ;
Auxilium vitssi : nam rauco concita pulsu
Extimuit tauri tergora tensa leo ,
Corripuitque fugam. Sic ille a morte redemptus :
Tantum est extremis casibus ingenium.