DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0383
CAPUT VII. epigrammata sepulcralia.
3b3
γηρωςγάρ γείτων έγγύθεν Άίδεω.
Άλλα με τον λαλιόν και πρεσβύτην προτιειπων
ΙΟ χαίρειν, εις γήρας καυτός ΐκοιο λάλον.
418. ΤΟΪ ΑΪΤΟΥ.
Πρώτα'μοι Γαδάρων κλεινά πόλις έπλετο πάτρα ,
ηνδρωσεν δ’ ιερά δεξαμένα με Τυρός·
εις γήρας δ’ δτ’ έβην, ά και Δια θρεψαμένα Κώς
κάμε θετόν Μεροπων αστόν έγηροτρόφει.
Μοΰσαι δ’ ειν όλίγοις με, τόν Εύκράτεω Μελέαγρον
παΐδα , Μελητείοις ήγλάϊσαν Χάρισιν.
419. ΤΟΪ ΑΪΤΟΪ.
Άτρέμας, ώ ξένε, βαίνε· παρ’ εύσεβέσιν γάρ δ πρεσ-
εύδει, κοιμηθείς ύπνον δφειλόμενον, [βυς
Εύκράτεω Μελέαγρος, δ τόν γλυκύδακρυν Έρωτα
και Μούσας ιλαραις συστολίσας Χάρισιν
δν θεόπαις ηνδρωσε Τυρός Γαδάρων 0’ ιερά χθων
Κώς 8’ έρατή Μερόπων πρέσβυν έγηροτρόφει.
Άλλ’εί μέν Σύρος έσσί, Σάλαμ·εϊ δ’ ούν σύ γε Φοϊνιζ,
* Ναίδιος · εί δ’ “Ελλην, Χαιρε· τό δ’ αύτό φράσον.
420. ΔΙΟΤ1ΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΟΥ.
Ελπίδες άνθριοπων, έλαφραί θεαί— ού γάρ άν ώδε
Λέσβον’ δ λυσιμελής άμφεκάλυψ’ Άίδης,
ος ποτέ και βασιληϊ συνέδραμε, — ναι μετ’ Ερώτων
χαίρετε κουφόταται δαίμονες αθανάτων.
Αυλοί δ’ άφθεγκτοι και άπευθέες , οΐς ένέπνευσε,
κεϊσθ’, επεϊ ού θιάσους ιερός οϊδ’ Άχερων.
421. ΜΕΑΕΑΓΡΟΥ.
Αινιγματώδες.
Πτανέ, τί,.σοι σιβύνης,τί δέ καί συός εύαδε δέρμα;
και τις έών στάλας σύμβολον έσσί τίνος;
ού γάρ Έρωτ’ ένέπω σε — τί γάρ; νεκύεσσι πάροικος
“Ιμερος; αιάζειν δ θρασύς ούκ εμαθεν —
6 ούδέ μέν ρύδ’ αύτόν ταχύπουν Κρόνον- έμπαλι γάρ δή
senectutis quippe vicinus est propinquus Orco.
Sed me garrulum et vetulum ubi-allocutus-fueris verbo
Vale, ad senectutem et ipse pervenias garrulam.
418. EJUSDEM.
Primum mihi Gadarorum clara urbs fuit patria,
virum autem essecit sacra exceptum me Tyrus;
ad senectam vero quum accessi, quae et Jovem aluit Cos
me quoque adscriptum Meropibus civem in-senio nutri-
Musae vero inter paucos me, Eucratis Meleagrum [vit.
puerum, Meleteis exornarunt Gratiis.
419. EJUSDEM.
Tacite, hospes, ingredere ·. inter pios enim senex
dormit, sopitus somno debito,
Eucratis filius Meleager, qui dulces-elicientem-lacrimas
et Musas hilaribus conjunxit Gratiis ·. [Amorem
quem deorum-silia virum-esfecit Tyrus Gadarorumque sacra
Cos autem amata sedes Meropum senem aluit, [terra,
Sed si quidem Syrus es, Salam! si vero tu Phoenix,
Audoni! et si Graecus, Chaere 1 idem vero et tu dicito.
420. DIOTIMI ATHENIENSIS.
Spes hominum, leves deae — aliter enim non ita
Lesbonem membra-solvens condidisset Orcus, [libus
qui olim et regem-Persarum aequabat — sane cum Amo-
valete levissima numina inter-immortales. [inssavit,
Vos vero , tibiae mutae neque amplius auditae, quas olim
jacete, quoniam non novit saltationes sacer Acheron.
421. MELEAGRI.
JEnigmaticum.
Aliger, quid tibi venabulum, quid autem et apri placui pet-
et quis ipse stelae symbolum es cujusnam? [lis?
non enim Amorem dico te — quid enim ? an mortuis accola
Cupido? gemere audax ille non didicit —
neque sane eum velocipedem Saturnum: contra enim sane
Inscribo; mortem quippe senecta prope est.
At quicumque senem me nunc salvere loquacem
Jusserit, ipse senex siat et ipse loquax.
419. EJUSDEM,
de se ipso.
Quisquis es, i placide : cubat hic cum gente piorum
Fatali domitus membra sopore senex,
Eucratei Meleager, Amor cui dulcia plorans
Gratiaque et Musae grande dedere decus :
Cui divina Tyros juveni Gadarumque sacrata
Urbs dedit et Meropum Cos alimenta seni.
Si Syrus ergo, Salam : si Phoenix, Audoni ·. Chaere,
Si Graecus : sed idem tu quoque redde mihi.
420. DIOTIMI ,
Atheniensis, Diopithis filii.
Spes hominum, vere sallacia numina : ni sint,
- ANTIIOLOGIA. I.
Non ita nunc Lesbum Dis ferus abriperet :
Lesbum praecipuo quem rex ardebat amore.
Ite leves nobis, ah procul ite Deae.
Tibia crudelis jussit te, Lesbe, jacere :
Namque Acheron nec amat carmina, nec choreas.
i
421. MEi-EAGRi,
de se ipso, cenigmatice.
j Quo pennata tibi venabula, pellis et apri,
Quemque per indicium tale , columna , notas ?
Non es Amor certe, me judice; nam fugit umbras
Improbus, et lessus edere non didicit.
Nec Tempus te credo magis, nam plurima certe
25
3b3
γηρωςγάρ γείτων έγγύθεν Άίδεω.
Άλλα με τον λαλιόν και πρεσβύτην προτιειπων
ΙΟ χαίρειν, εις γήρας καυτός ΐκοιο λάλον.
418. ΤΟΪ ΑΪΤΟΥ.
Πρώτα'μοι Γαδάρων κλεινά πόλις έπλετο πάτρα ,
ηνδρωσεν δ’ ιερά δεξαμένα με Τυρός·
εις γήρας δ’ δτ’ έβην, ά και Δια θρεψαμένα Κώς
κάμε θετόν Μεροπων αστόν έγηροτρόφει.
Μοΰσαι δ’ ειν όλίγοις με, τόν Εύκράτεω Μελέαγρον
παΐδα , Μελητείοις ήγλάϊσαν Χάρισιν.
419. ΤΟΪ ΑΪΤΟΪ.
Άτρέμας, ώ ξένε, βαίνε· παρ’ εύσεβέσιν γάρ δ πρεσ-
εύδει, κοιμηθείς ύπνον δφειλόμενον, [βυς
Εύκράτεω Μελέαγρος, δ τόν γλυκύδακρυν Έρωτα
και Μούσας ιλαραις συστολίσας Χάρισιν
δν θεόπαις ηνδρωσε Τυρός Γαδάρων 0’ ιερά χθων
Κώς 8’ έρατή Μερόπων πρέσβυν έγηροτρόφει.
Άλλ’εί μέν Σύρος έσσί, Σάλαμ·εϊ δ’ ούν σύ γε Φοϊνιζ,
* Ναίδιος · εί δ’ “Ελλην, Χαιρε· τό δ’ αύτό φράσον.
420. ΔΙΟΤ1ΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΟΥ.
Ελπίδες άνθριοπων, έλαφραί θεαί— ού γάρ άν ώδε
Λέσβον’ δ λυσιμελής άμφεκάλυψ’ Άίδης,
ος ποτέ και βασιληϊ συνέδραμε, — ναι μετ’ Ερώτων
χαίρετε κουφόταται δαίμονες αθανάτων.
Αυλοί δ’ άφθεγκτοι και άπευθέες , οΐς ένέπνευσε,
κεϊσθ’, επεϊ ού θιάσους ιερός οϊδ’ Άχερων.
421. ΜΕΑΕΑΓΡΟΥ.
Αινιγματώδες.
Πτανέ, τί,.σοι σιβύνης,τί δέ καί συός εύαδε δέρμα;
και τις έών στάλας σύμβολον έσσί τίνος;
ού γάρ Έρωτ’ ένέπω σε — τί γάρ; νεκύεσσι πάροικος
“Ιμερος; αιάζειν δ θρασύς ούκ εμαθεν —
6 ούδέ μέν ρύδ’ αύτόν ταχύπουν Κρόνον- έμπαλι γάρ δή
senectutis quippe vicinus est propinquus Orco.
Sed me garrulum et vetulum ubi-allocutus-fueris verbo
Vale, ad senectutem et ipse pervenias garrulam.
418. EJUSDEM.
Primum mihi Gadarorum clara urbs fuit patria,
virum autem essecit sacra exceptum me Tyrus;
ad senectam vero quum accessi, quae et Jovem aluit Cos
me quoque adscriptum Meropibus civem in-senio nutri-
Musae vero inter paucos me, Eucratis Meleagrum [vit.
puerum, Meleteis exornarunt Gratiis.
419. EJUSDEM.
Tacite, hospes, ingredere ·. inter pios enim senex
dormit, sopitus somno debito,
Eucratis filius Meleager, qui dulces-elicientem-lacrimas
et Musas hilaribus conjunxit Gratiis ·. [Amorem
quem deorum-silia virum-esfecit Tyrus Gadarorumque sacra
Cos autem amata sedes Meropum senem aluit, [terra,
Sed si quidem Syrus es, Salam! si vero tu Phoenix,
Audoni! et si Graecus, Chaere 1 idem vero et tu dicito.
420. DIOTIMI ATHENIENSIS.
Spes hominum, leves deae — aliter enim non ita
Lesbonem membra-solvens condidisset Orcus, [libus
qui olim et regem-Persarum aequabat — sane cum Amo-
valete levissima numina inter-immortales. [inssavit,
Vos vero , tibiae mutae neque amplius auditae, quas olim
jacete, quoniam non novit saltationes sacer Acheron.
421. MELEAGRI.
JEnigmaticum.
Aliger, quid tibi venabulum, quid autem et apri placui pet-
et quis ipse stelae symbolum es cujusnam? [lis?
non enim Amorem dico te — quid enim ? an mortuis accola
Cupido? gemere audax ille non didicit —
neque sane eum velocipedem Saturnum: contra enim sane
Inscribo; mortem quippe senecta prope est.
At quicumque senem me nunc salvere loquacem
Jusserit, ipse senex siat et ipse loquax.
419. EJUSDEM,
de se ipso.
Quisquis es, i placide : cubat hic cum gente piorum
Fatali domitus membra sopore senex,
Eucratei Meleager, Amor cui dulcia plorans
Gratiaque et Musae grande dedere decus :
Cui divina Tyros juveni Gadarumque sacrata
Urbs dedit et Meropum Cos alimenta seni.
Si Syrus ergo, Salam : si Phoenix, Audoni ·. Chaere,
Si Graecus : sed idem tu quoque redde mihi.
420. DIOTIMI ,
Atheniensis, Diopithis filii.
Spes hominum, vere sallacia numina : ni sint,
- ANTIIOLOGIA. I.
Non ita nunc Lesbum Dis ferus abriperet :
Lesbum praecipuo quem rex ardebat amore.
Ite leves nobis, ah procul ite Deae.
Tibia crudelis jussit te, Lesbe, jacere :
Namque Acheron nec amat carmina, nec choreas.
i
421. MEi-EAGRi,
de se ipso, cenigmatice.
j Quo pennata tibi venabula, pellis et apri,
Quemque per indicium tale , columna , notas ?
Non es Amor certe, me judice; nam fugit umbras
Improbus, et lessus edere non didicit.
Nec Tempus te credo magis, nam plurima certe
25