DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0522
492
ANTHOLOGLE PALATINA
dationem. — 6. Consert Jac. Leonidam Alex. IX, ep. 42 :
ασπίδα δ’ έσχον σωθείς κεκριμ.ένην κύματι καίπολέμφ.
εις μίαν...έθηκεν όπάν , probatus Meinekio. Brunckius έθηκε
θέαν, Jac. in Add. έθηκεν όραν.
DCXXVI. Lemma : δτι Καίσαρ ( sic) έξεκάθηρε την At- i
βύην των ένοικούντων θηρίων καί έποίησεν οίκεϊσθαι. Non I
esse έπιτύμβιον. sed epigramma de loco , τινί χώρφ seri- ;
ptum, ut Agathias dicit in prooemio (IV, n. 3, 117), i
observavit Hecker. I, p. 168, alia conserens. « Non credo ;
hic ad colonias respici, quibus Imperator Hadrianus Li-
byam srequentavit, quae Valesii est opinio ad Euseb. i
IJist. Eccl. IV, 2; sed factum esse epigramma in specta- i
culum ab Imperatore quodam editum , in quo leonum i
stupendus numerus caesus suerit, quale fuit illud Nero- j
nis,in quo tercenti leones ab equitibus hastis confixi
sunt. » Bruncli. Centum leones simul exhibere solemne
erat. Quam incredibilis autem tum leonum tum aliarum
belluarum Asricanarum vis ad publica spectacula Romam
devecta fuerit, scriptorum testimoniis constat. De nu-
mero leonum his certaminibus vehementer imminuto mo-
nuit quaedam Zimmermannus in Zoologia geogr. p. 388.
Jac. — 1. Conf. Agathiam IV, ep. 3, 89 : έσχατιήν δέ j
Λίβυσσαν έπιστείβων Νασαμώνων. — 2 βαρυνόμεναι Codex, j
quod a Jacobsio bene correctum esse recte judicavit <
Hecker. In nostro exemplo vir eximius Reiskii conjectu-
ram adseripsit, έθνεσιν ήπείροις (pro άπείροις). — 3 *ήχοί
(sic; apogr. Par. ήχοι) * έρημαίαισιν έπιπτύσεσθε λ. Cod.
Edebatur e Salmasii correctione ούτοι έρημαίαισιν έπι-
πτήσσεσθε (vel επί πτήσσεσθε) λ. « Sed πτήσσεσθε pro
πτήσσετε dici posse non credo , quamvis agnoscat Lobec-
kius ad Buttm. Gramm. II, p. 285. Cod. πτύσεσθε. Scri-
bendum igitur πτύρεσθε, vel conjunctim έπιπτύρεσθε,
pavore exterremini. Porro ούτοι parum probabile pro
ήχοι. Repone ·.
ήχοι έρημαίαισί τ’ έπιπτύρεσθε λεόντων
ώρυγαϊς,
id est ήχοι ώρυγών. » Itieinek. ρ. 237. Quam conjecturam
Hermannus non probabat. Reliqui negationem, quam
necessariam esse fere omnes censuerunt, deinde cum
Boissonadio dedi έτι, cum Heckero πτοιεϊσθε, quorum
haec sunt annotata. Boiss. ·. « Ex ήχοι feci ούχί. Mutavi
έπιπτήσσεσθε in έτι πτήσσεσθε. Mox ώρυγάς pro ώρυγαϊς
debeo Ruhnkenio, quem vide in Epist. ad Valcken.
p. 54. » Sic enim scripsit :
ούχί έρημαίαισιν έτι πτήσσεσθε λεόντων
ώρυγάς ψαμάθους άχρις υπέρ Νομάδων.
Hecker. I, Ρ· 169 ·. « Proxime ad Codicis lectionem acce- j
dere videtur έπιπτοιεϊσθε, cetera vero, ήχοι έρημαίαισιν, !
olim in hunc modum lecta fuisse autumo :
Ήχοι έρημαία συνεπιπτοιεϊσθε λεόντων
ώρυγαϊς ψαμάθους άχρις ύπέρ Νομάδων.
Ipsi deserti Libyci recessus et Echo perterriti dicuntur
rugitu leonum; Echo autem eadem ratione nympha soli-
taria dicitur ab Archia Plan. ep. 94, 6 : πάλιν μυκηθμόν
άκούοι Ήχώ έρημαίης ένναέτειρα νάπης. » — 5 φύλον έπεί
άνίρηθμον Cod., corr. Salmas. Codex in marg. : ότι τάς ;
εσχατιάς τής Λιβύης τάς πλησίον Νασαμόνων (sic) ό Καίσαρ
ήμέρωσεν. ·— 6 ές μίαν αιχμηταϊς Καίσαρ έθηκεν ό παΐς Cod., '
quem versum Heckerus persanavit. « De ές μίαν conf.
ad ep. 421, 14. » B. Sed neque hunc locum neque alios
ejusmodi huc sacere jam observavit Meinek. Αϊχμητάς
vel αίχμητής Reisk. et Bernardus, qui έθηκεν όπαϊς, ille i
DCXXVIT. Lemma : εις τινα μέλλοντα γάμω προσομιλεϊν
τελευτήσαντα. « Illustravit Chardo Roch. Misc. t. I, p. 129,
138. — 1 ήμιτελή Cod. Homerus II. B, 701 : καί δόμος
ήμιτελής. Conf. Append. ep. 262, 4. De adjectivo ημιτελής
Elomfield. Gloss. Agam. 945; ego ad Philostr. Her.
p. 392. » B. — 3 θύνιον Cod.; θώνιον Plan.; τε μέγ’ ήκα-
χες, οϊ σε Plan.; ή σε Cod. (Agnoscis hic ridiculum sa-
stidium Planudis , μάλα non ferentis ob μάλιστα propin-
quum nimis.) Άστακίη, Astacena, de Bithyniaca urbe
Άστάκω intelligendum videtur; de nomine virginis Θύνιον
nihil est quod dubites. Somnia sua , Θώμιον Άσταχίην τε ,
a θωμός et άσταχυς derivanda nomina parentum Hippar-
chi , Chardo bis narranda esse putavit popularibus. —
5. Spatium in Codice relictum inter hunc versum et prae-
cedentem , et in marg. nota : ζητεί εί έν έστι τό έπίγραμμα
εις 'Ιππαρχον (sic). « Είκοσι ποιας. Schol Wech. : ήγουν
είκοσι θέρη , πόας εϊπών τον χλωρόν σίτον ή ολίγον πρό αμη-
τού · ούτω καί 'Ριανός ό Κρής δηλώσαι βουλόμενος Μεσση-
νίους τή Λακεδαιμονίων άνταρκέσαι πολιορκία , ένί και δέκα
έτεσιν αμυνόμενους , Άριστομένους στρατηγοΰντος δτε άνωκί-
σθησαν εις Εΐραν τό όρος μετά τήν έν Τάφρω συμφοράν,
έποίησε τάδε τά έπη '
Οϋρεος άργεννοϊο περί πτύχας έστρατόωντο
χείματα μέν ποιας τε δύω καί είκοσι πάσας.
Vide Pausam IV, 17, 6; Ursinus ad Virgilianum Ecl. I,
70, post aliquot aristas; Saal. ad Rhian. p. 25; supra
ep. 531, et not. ad VI ep. 252. » B. — 6 επί β. Cod.
DCXXVIII. Lemma ·. εις παιδίον εύμορφότατον έν νήσω
τελεύτησαν καί ταφέν , έξ ού αί νίήσοι έρωτίδες. Ζήτει εί έν
έστι τό έπίγραμμ.α εις παιδίον παρ’ αίγιαλόν τεθαμμένον.
« Agitur de puero sormoso, cui nomen Έρως. Qui quum
in insula nescio qua sepultus esset, cupit illam poeta
cum circumjacentibus insulis Έρωτίδας vocari. Nominis
Έρως exempla collegit Burmann. ad Anthol. Lat. t. II,
p. 190. » Jac. — 1. « Sic Zacynthus olim suit Hyria,
Creta Aeria et Curetis , Icarus Dolicha et Macris , etc. «
Brodxus, qui plura. — 3 καί άμμε: Cod et Plan., corr.
Stephaniis. — 4 έξει ταύτην Cod. et Brunckii liber opti-
mus Plan., cujus ceteri έξει δη ταύτην , ed. prine, ήξει οή
τ. Salmas. : « Forte έξει τοιαύτην. » Brunck. ήξει τοιαύτην,
« at νέμεσις ήξει in hoc contextu vereor ut pro genuino
haberi possit. » Jac., quieooeivai ταύτην, quod rece-
pit Boiss. Verum vidit Heckerus ·. « In έξει latet nomen
insularum quas nomen nausragiis insame mutare vult
poeta, unde versu 7 terram dicit σηματόεσσαν, sepulcris
refertam naufragorum ad littus appulsorum. In hanc sen-
tentiam aptissime simul et lenissime corrigas Όξείαις,
coli. Antipatro ep. 639 :
Πάσα θάλασσα θάλασσα ’ τί Κυκλάδας ή στενόν Ελλης
κύμα καί Όξείας ήλεά μεμφόμεθα; »
ubi vide de his insulis not. 2. — 5. Talibus insulis quum
vix recte δϊα βώλος videatur tribui, idem Heckerus suspica-
tur in his latere « nomina domini qui puerum sepeliendum
curavit, ut Eros libertus fuit et librarius Virgilii. For-
tasse ύπεθήκατο Βώλου, (silius) Boli, sed nomen ex δίης.
mihi elicere non contigit. >> Fortasse β litera excidit, ut
scribatur τύμβοι βαιής... βώλου,· tumulo ex tenuissima
gleba, utpote in solo saxis aspero. Grotius Δίης.
DCXX1X. Lemma ·. εις Σωκράτην τόν Σωφρονίσκου τον
ANTHOLOGLE PALATINA
dationem. — 6. Consert Jac. Leonidam Alex. IX, ep. 42 :
ασπίδα δ’ έσχον σωθείς κεκριμ.ένην κύματι καίπολέμφ.
εις μίαν...έθηκεν όπάν , probatus Meinekio. Brunckius έθηκε
θέαν, Jac. in Add. έθηκεν όραν.
DCXXVI. Lemma : δτι Καίσαρ ( sic) έξεκάθηρε την At- i
βύην των ένοικούντων θηρίων καί έποίησεν οίκεϊσθαι. Non I
esse έπιτύμβιον. sed epigramma de loco , τινί χώρφ seri- ;
ptum, ut Agathias dicit in prooemio (IV, n. 3, 117), i
observavit Hecker. I, p. 168, alia conserens. « Non credo ;
hic ad colonias respici, quibus Imperator Hadrianus Li-
byam srequentavit, quae Valesii est opinio ad Euseb. i
IJist. Eccl. IV, 2; sed factum esse epigramma in specta- i
culum ab Imperatore quodam editum , in quo leonum i
stupendus numerus caesus suerit, quale fuit illud Nero- j
nis,in quo tercenti leones ab equitibus hastis confixi
sunt. » Bruncli. Centum leones simul exhibere solemne
erat. Quam incredibilis autem tum leonum tum aliarum
belluarum Asricanarum vis ad publica spectacula Romam
devecta fuerit, scriptorum testimoniis constat. De nu-
mero leonum his certaminibus vehementer imminuto mo-
nuit quaedam Zimmermannus in Zoologia geogr. p. 388.
Jac. — 1. Conf. Agathiam IV, ep. 3, 89 : έσχατιήν δέ j
Λίβυσσαν έπιστείβων Νασαμώνων. — 2 βαρυνόμεναι Codex, j
quod a Jacobsio bene correctum esse recte judicavit <
Hecker. In nostro exemplo vir eximius Reiskii conjectu-
ram adseripsit, έθνεσιν ήπείροις (pro άπείροις). — 3 *ήχοί
(sic; apogr. Par. ήχοι) * έρημαίαισιν έπιπτύσεσθε λ. Cod.
Edebatur e Salmasii correctione ούτοι έρημαίαισιν έπι-
πτήσσεσθε (vel επί πτήσσεσθε) λ. « Sed πτήσσεσθε pro
πτήσσετε dici posse non credo , quamvis agnoscat Lobec-
kius ad Buttm. Gramm. II, p. 285. Cod. πτύσεσθε. Scri-
bendum igitur πτύρεσθε, vel conjunctim έπιπτύρεσθε,
pavore exterremini. Porro ούτοι parum probabile pro
ήχοι. Repone ·.
ήχοι έρημαίαισί τ’ έπιπτύρεσθε λεόντων
ώρυγαϊς,
id est ήχοι ώρυγών. » Itieinek. ρ. 237. Quam conjecturam
Hermannus non probabat. Reliqui negationem, quam
necessariam esse fere omnes censuerunt, deinde cum
Boissonadio dedi έτι, cum Heckero πτοιεϊσθε, quorum
haec sunt annotata. Boiss. ·. « Ex ήχοι feci ούχί. Mutavi
έπιπτήσσεσθε in έτι πτήσσεσθε. Mox ώρυγάς pro ώρυγαϊς
debeo Ruhnkenio, quem vide in Epist. ad Valcken.
p. 54. » Sic enim scripsit :
ούχί έρημαίαισιν έτι πτήσσεσθε λεόντων
ώρυγάς ψαμάθους άχρις υπέρ Νομάδων.
Hecker. I, Ρ· 169 ·. « Proxime ad Codicis lectionem acce- j
dere videtur έπιπτοιεϊσθε, cetera vero, ήχοι έρημαίαισιν, !
olim in hunc modum lecta fuisse autumo :
Ήχοι έρημαία συνεπιπτοιεϊσθε λεόντων
ώρυγαϊς ψαμάθους άχρις ύπέρ Νομάδων.
Ipsi deserti Libyci recessus et Echo perterriti dicuntur
rugitu leonum; Echo autem eadem ratione nympha soli-
taria dicitur ab Archia Plan. ep. 94, 6 : πάλιν μυκηθμόν
άκούοι Ήχώ έρημαίης ένναέτειρα νάπης. » — 5 φύλον έπεί
άνίρηθμον Cod., corr. Salmas. Codex in marg. : ότι τάς ;
εσχατιάς τής Λιβύης τάς πλησίον Νασαμόνων (sic) ό Καίσαρ
ήμέρωσεν. ·— 6 ές μίαν αιχμηταϊς Καίσαρ έθηκεν ό παΐς Cod., '
quem versum Heckerus persanavit. « De ές μίαν conf.
ad ep. 421, 14. » B. Sed neque hunc locum neque alios
ejusmodi huc sacere jam observavit Meinek. Αϊχμητάς
vel αίχμητής Reisk. et Bernardus, qui έθηκεν όπαϊς, ille i
DCXXVIT. Lemma : εις τινα μέλλοντα γάμω προσομιλεϊν
τελευτήσαντα. « Illustravit Chardo Roch. Misc. t. I, p. 129,
138. — 1 ήμιτελή Cod. Homerus II. B, 701 : καί δόμος
ήμιτελής. Conf. Append. ep. 262, 4. De adjectivo ημιτελής
Elomfield. Gloss. Agam. 945; ego ad Philostr. Her.
p. 392. » B. — 3 θύνιον Cod.; θώνιον Plan.; τε μέγ’ ήκα-
χες, οϊ σε Plan.; ή σε Cod. (Agnoscis hic ridiculum sa-
stidium Planudis , μάλα non ferentis ob μάλιστα propin-
quum nimis.) Άστακίη, Astacena, de Bithyniaca urbe
Άστάκω intelligendum videtur; de nomine virginis Θύνιον
nihil est quod dubites. Somnia sua , Θώμιον Άσταχίην τε ,
a θωμός et άσταχυς derivanda nomina parentum Hippar-
chi , Chardo bis narranda esse putavit popularibus. —
5. Spatium in Codice relictum inter hunc versum et prae-
cedentem , et in marg. nota : ζητεί εί έν έστι τό έπίγραμμα
εις 'Ιππαρχον (sic). « Είκοσι ποιας. Schol Wech. : ήγουν
είκοσι θέρη , πόας εϊπών τον χλωρόν σίτον ή ολίγον πρό αμη-
τού · ούτω καί 'Ριανός ό Κρής δηλώσαι βουλόμενος Μεσση-
νίους τή Λακεδαιμονίων άνταρκέσαι πολιορκία , ένί και δέκα
έτεσιν αμυνόμενους , Άριστομένους στρατηγοΰντος δτε άνωκί-
σθησαν εις Εΐραν τό όρος μετά τήν έν Τάφρω συμφοράν,
έποίησε τάδε τά έπη '
Οϋρεος άργεννοϊο περί πτύχας έστρατόωντο
χείματα μέν ποιας τε δύω καί είκοσι πάσας.
Vide Pausam IV, 17, 6; Ursinus ad Virgilianum Ecl. I,
70, post aliquot aristas; Saal. ad Rhian. p. 25; supra
ep. 531, et not. ad VI ep. 252. » B. — 6 επί β. Cod.
DCXXVIII. Lemma ·. εις παιδίον εύμορφότατον έν νήσω
τελεύτησαν καί ταφέν , έξ ού αί νίήσοι έρωτίδες. Ζήτει εί έν
έστι τό έπίγραμμ.α εις παιδίον παρ’ αίγιαλόν τεθαμμένον.
« Agitur de puero sormoso, cui nomen Έρως. Qui quum
in insula nescio qua sepultus esset, cupit illam poeta
cum circumjacentibus insulis Έρωτίδας vocari. Nominis
Έρως exempla collegit Burmann. ad Anthol. Lat. t. II,
p. 190. » Jac. — 1. « Sic Zacynthus olim suit Hyria,
Creta Aeria et Curetis , Icarus Dolicha et Macris , etc. «
Brodxus, qui plura. — 3 καί άμμε: Cod et Plan., corr.
Stephaniis. — 4 έξει ταύτην Cod. et Brunckii liber opti-
mus Plan., cujus ceteri έξει δη ταύτην , ed. prine, ήξει οή
τ. Salmas. : « Forte έξει τοιαύτην. » Brunck. ήξει τοιαύτην,
« at νέμεσις ήξει in hoc contextu vereor ut pro genuino
haberi possit. » Jac., quieooeivai ταύτην, quod rece-
pit Boiss. Verum vidit Heckerus ·. « In έξει latet nomen
insularum quas nomen nausragiis insame mutare vult
poeta, unde versu 7 terram dicit σηματόεσσαν, sepulcris
refertam naufragorum ad littus appulsorum. In hanc sen-
tentiam aptissime simul et lenissime corrigas Όξείαις,
coli. Antipatro ep. 639 :
Πάσα θάλασσα θάλασσα ’ τί Κυκλάδας ή στενόν Ελλης
κύμα καί Όξείας ήλεά μεμφόμεθα; »
ubi vide de his insulis not. 2. — 5. Talibus insulis quum
vix recte δϊα βώλος videatur tribui, idem Heckerus suspica-
tur in his latere « nomina domini qui puerum sepeliendum
curavit, ut Eros libertus fuit et librarius Virgilii. For-
tasse ύπεθήκατο Βώλου, (silius) Boli, sed nomen ex δίης.
mihi elicere non contigit. >> Fortasse β litera excidit, ut
scribatur τύμβοι βαιής... βώλου,· tumulo ex tenuissima
gleba, utpote in solo saxis aspero. Grotius Δίης.
DCXX1X. Lemma ·. εις Σωκράτην τόν Σωφρονίσκου τον