DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0524
494
ANTHOLOGίτΈ PAL ΑΤΙΝζΕ
haud dubie ποτί βλ. βιβάζων. Alia in Palat, p. 379, Add.
p. LX, et Delectu p. 285 proposita Jac. ipse postea reje-
cit. Passovius Scriptt. misc. p. 202 et Peerlkamp. Nov.
Bibi. erit. IV, p. 54 , conj. ποτί βληχήματα βάζων. — 4 ή
πινικρή Cod., sed literis νι atramento inductis. Emperius
conjecit ή με πικρή. « Intellige μάλλον ή,.,Νήοχα πηδάλια,
clavus quo navium cursus regitur, έχεται, navesque ipsa?
servantur. — 6 έφή μίσατο (sic) Codex; άπημέσατο
Salmas., cui correctioni etiam Ruhnkenius (Epist. erit.
I, p. 122) savebat, quum antea έληίσατο conjecisset. Una
litera mutata scripsi έφωρμίσατο. Discrimen , quo veteres
έφορμίζειν distinguunt et έφορμίζεσθαι, a serioribus negli-
gitur. » Jac. Heckerus pro ροιβοήσας malit ροιζήσας.
DCXXXVII. Lemnia ’· εις Πύργον (sic) τον άλιέα κεραυνό-
βλητον γενόμενον. « Historia de Pyrrho piscatore, cujus
navis, quum ipse sulmine percussus esset, sponte re-
diens, domini casum nuntiavit. » Jac. ■— 1 μουνορέτης
Cod.; νηι Cod. et Plan., quod bene correxisse Scaligerum
demonstrarunt Meinek. p. 214 et Lobeck. Pathol. elem.
1, p. 261. — 2 έκ καθέτου Plan., quod recepit Jac. in
nostro exemplo, et oportere videbatur etiam G. Dindor-
sio ad Thes. s. v. p. 775 , B; non tetigerunt Meinek. neque
Boiss. Nobis quidem librarii esse peccatum videtur. — 6
καί φράσεν Cod. et Plan., deinde ille κούκ έπ., hic δ’ ούκ
έπ. Apparet serri non posse και φράσεν post verba άγγε-
λίην μηνύουσα. Recepi lenissimam correctionem Jacobsii
in Del. p. 148 ; « Fortasse nec καί genuinum est, nec
δέ, sed scribendum ·. καί φράσαι Άργφην ούκ έπ. τρ.,
scii, ώστε φράσαι, ut casum illum eloqueretur. « Haud
paullo melius hoc quam quod in eandem sententiam pro-
posuerat in Addendis Pal. p. LX, κεις φράσιν, « i. e. εις
την τής συμφοράς απαγγελίαν. » Bothius conjiciebat : καί
φράσεν , « Άργφην ούκ έπό θησα τρόπιν. » De qua Apollo-
nius IV, 581 :
ιαχεν άνδρομέη ένοπή.
αύδήεν γλαφυρής νηός δόρυ , τό ρ’ άνά μέσσην
στεϊραν ’Αθηναίη Δωδωνίδος ήρμοσε φηγού.
Meinekio legendum videbatur κάγγελίην... έφρασεν , Άρ-
γφην κούκ έπ., hyperbaton pro καί Άργ. ούκ έπ. minime
rarum esse observans in poetis non Atticis, coli. Hau-
ptio Observ. erit. p. 62.
DCXXXV1I1. Lemma : εις γυναίκα δύο τέκνα έχουσαν ,
ών τό έν ήσθένει, τό δ’ έτερον ήγιές ήν · του μέν ούν άσθε-
νοϋντος έγερθέντος ό υγιής τέθνηκεν εγει. .γερμένου. Sic Co-
dex; Paulssen. conjiciebat αντί του έγηγερμένου, sed recte
omisit Boiss., haec annotans : « Est in apographi margine
έγηγερμένου scriptum e regione participii έγερθέντος, pro
varietate, opinor. »— 3. « Σέο, ejus qui bona utebatur
valetudine; v. 4 σέ, eum qui insirmus fuerat. —6. For-
tuna vestra inopinato mutata nihil lucri feci ; non minus
enim propterea certus mibi obvenit luctus. » Jac.
DCXXXIX. Lemma : εις Αρισταγόραν τινά sv τω Σκαρ-
φαιεΐ λιμένι ναυαγήσαντα. - 1 κυκλάδος Cod., vitiose. —
2. « Όξεϊαι sunt insulae maris Ionii, quae nomen habuisse
videntur a rupibus : όςεΐαι enim idem quod χοιράδες et
άκραι. Ηθ’Οξείαις dixit Strabo X, p. 456 , quae cum Echi-
nadibus πάσαι λυπραί καί τρηχεϊαι. — 3. Τούνομ’ έχουσι,
deteriore sensu ·. infames sunt. Sic Plato Apolog. p. 38,
C ·. ώ άνδρες Αθηναίοι, όνομα έξετε καί αιτίαν ύπό των
βουλομένων την πόλιν λοιδορεϊν. Philostr. Vitt. Sopii. 1, 16 ;
κάκιστος ανθρώπων έμοιγε φαίνεται , ών έπί κακία όνομα.
(Cons. ep. 700, 3, et not.) — 4. Portus Σκάρφης vel
Σκαρφείας, Locrorum oppidi prope Thermopylas. — 5
άρώτο Cod. Mare ubique sui simile est ·. non igitur hmc
aut illa regio maris periculum salutemve asfert, sed sor-
tuna. Propertius 111, el. 5, 50 -.
Ventorum est quodcutnque paras ; haud ulla carina
Consenuit; fallit portus et ipse lidem.» Jac.
DCXL. Lemma : εις Πύρωνα τινά ούκ έν τή θαλάσση
ναυαγήσαντα, άλλ’ ύπό ληστών , ήγουν ( εϊτουν Boiss.) πει-
ρατών , πεφονευμένον. « Gallice vertit Larcher. ad Charit.
t. II, p. 271. >> B. — 1. Έρίφωνδύσις, vide ep. 502, 4,
et not. Μύρωνι malebat Heringa. — 2 πουλής γαλ. Cod.,
corr. Dorvillius. — 3 νήα γάρ άλιπλόη πεπεδημένην Codex ;
άπλοίη πεπεδημένου Dorvillius, quod edebatur; sed recte
Heckerus άπνο'ίη : « nam diserta requiritur mentio mala-
ciae maris ventorumque torporis. » Bruncldus ex apo-
graphis :
τόνδε γάρ άπλοίη πεπεδημένον έφθασε νηύς...
« sed νηύς non solet dissolvi in νηός. Jungendum ναύταις
έσσυμένη , nautarum strenue remigantium ope; sed pro
ναύταις malim έφθασε κώπαις. Ita sacilius intelligitur
quomodo sactum sit ut praedatoria illa navis alteram an-
teverteret. Pyro, qui velis utebatur, ventis silentibus,
navigare non poterat, dum pirata? remis impellebant par-
vum navigium suum. » Jac. Egregia emendatio et vera,
ut nobis videtur, quam in latinis certe expressi. — 4 έσ-
σομένη Cod. — 6 έκτανεν Cod., correxit Jacobs. Qui
recte observat καχορμισίην, quum in portum Pyro non
pervenisset, de infelici illa m mari statione accipiendum
esse : ■< nam όρμος interdum de quavis statione usurpa-
tur, et naves dicuntur όρμεϊν etiam quum extra portum
in alto stationem habent. »
DCXLI. Lemma -. Άντιφίλου · ζητεί την τοϋ έπιγράμμα-
τος έννοιαν ότι δύσληπτος. Tum recentiore manu additum .
εις ώρολόγειον αρμόζει τό επίγραμμα. Schol. Wech. : λογος
περί τού ωρολογίου. In Plan. est άδηλον. Ob primum voca-
bulurn temere illatum est τοϊς έπιτυμβίοις, est enim επι-
δεικτικόν. Conf. not. ad ep. 389. « Agitur de horologio
aquario. Plinius Η. N. VII, 60, postquam de solario
dixit : Etiam tum tamen nubilo incertae fuere horne
usque ad proximum lustrum. Tunc Scipio Nasica, col-
lega Laenatis, primus aqua divisit horas neque noctium
et dierum. In Athenaei horologio aer aquar violentia an-
gusto canali expressus sonum edebat, quo signisicaban-
tur horae. — 1. Δυωδεκάμοιρον, quia diei noctisque
tempora apud veteres in duodecim partes distributa erant.
— 2 τρισσάκις Cod. et Plan.; φθεγγόμενος Cod. Sed non
apparet cur τρισσάκις, ter, sonum ediderit horologium
nostrum, neque utrum ter per totum diem, velut
mane, meridie, vespera, an ter quavis hora. Quare le-
gendum videtur τοσσάκις, scii, δυοκαιδεκάκις. [Quod sine
mora recepimus.] — 3 άνήρ Plan., male. — 5. De Athenaeo
mechanico Fabricius Bibi. Gr. t. IV, p. 223 ed. Harl., et
quaedam Reiskius in Not. Poet. p 192. [Αθηναίος edeba-
tur. Bothius Αθηναίος, « accentu mutato in nomine pro-
prio. » ] — 6. Ut sol, qui est temporis index, appareat et
tempus indicetur vel nubibus eum celantibus. » Jac.
DCXLII. Lemma : εις Μενοίτην τόν Σάμιον ναυηγόν, υιόν
Διοφάνους (sic).— 1 δειλριο Cod., superposito η, unde
Δήλοιο Reiskius et sequentes. Mirum "Εβρου non tetigit
Meinek. p. 199. « "Εβρου mutavi sacillime in Εύρου. Quid
valeat "Εβρου hic quidem non capio. » Boiss. Reiskius
Σύρου καί Δήλοιο μέσος, quod vero minime est absimile
et recipiendum duco. Menoetes in Samum properabat.
ANTHOLOGίτΈ PAL ΑΤΙΝζΕ
haud dubie ποτί βλ. βιβάζων. Alia in Palat, p. 379, Add.
p. LX, et Delectu p. 285 proposita Jac. ipse postea reje-
cit. Passovius Scriptt. misc. p. 202 et Peerlkamp. Nov.
Bibi. erit. IV, p. 54 , conj. ποτί βληχήματα βάζων. — 4 ή
πινικρή Cod., sed literis νι atramento inductis. Emperius
conjecit ή με πικρή. « Intellige μάλλον ή,.,Νήοχα πηδάλια,
clavus quo navium cursus regitur, έχεται, navesque ipsa?
servantur. — 6 έφή μίσατο (sic) Codex; άπημέσατο
Salmas., cui correctioni etiam Ruhnkenius (Epist. erit.
I, p. 122) savebat, quum antea έληίσατο conjecisset. Una
litera mutata scripsi έφωρμίσατο. Discrimen , quo veteres
έφορμίζειν distinguunt et έφορμίζεσθαι, a serioribus negli-
gitur. » Jac. Heckerus pro ροιβοήσας malit ροιζήσας.
DCXXXVII. Lemnia ’· εις Πύργον (sic) τον άλιέα κεραυνό-
βλητον γενόμενον. « Historia de Pyrrho piscatore, cujus
navis, quum ipse sulmine percussus esset, sponte re-
diens, domini casum nuntiavit. » Jac. ■— 1 μουνορέτης
Cod.; νηι Cod. et Plan., quod bene correxisse Scaligerum
demonstrarunt Meinek. p. 214 et Lobeck. Pathol. elem.
1, p. 261. — 2 έκ καθέτου Plan., quod recepit Jac. in
nostro exemplo, et oportere videbatur etiam G. Dindor-
sio ad Thes. s. v. p. 775 , B; non tetigerunt Meinek. neque
Boiss. Nobis quidem librarii esse peccatum videtur. — 6
καί φράσεν Cod. et Plan., deinde ille κούκ έπ., hic δ’ ούκ
έπ. Apparet serri non posse και φράσεν post verba άγγε-
λίην μηνύουσα. Recepi lenissimam correctionem Jacobsii
in Del. p. 148 ; « Fortasse nec καί genuinum est, nec
δέ, sed scribendum ·. καί φράσαι Άργφην ούκ έπ. τρ.,
scii, ώστε φράσαι, ut casum illum eloqueretur. « Haud
paullo melius hoc quam quod in eandem sententiam pro-
posuerat in Addendis Pal. p. LX, κεις φράσιν, « i. e. εις
την τής συμφοράς απαγγελίαν. » Bothius conjiciebat : καί
φράσεν , « Άργφην ούκ έπό θησα τρόπιν. » De qua Apollo-
nius IV, 581 :
ιαχεν άνδρομέη ένοπή.
αύδήεν γλαφυρής νηός δόρυ , τό ρ’ άνά μέσσην
στεϊραν ’Αθηναίη Δωδωνίδος ήρμοσε φηγού.
Meinekio legendum videbatur κάγγελίην... έφρασεν , Άρ-
γφην κούκ έπ., hyperbaton pro καί Άργ. ούκ έπ. minime
rarum esse observans in poetis non Atticis, coli. Hau-
ptio Observ. erit. p. 62.
DCXXXV1I1. Lemma : εις γυναίκα δύο τέκνα έχουσαν ,
ών τό έν ήσθένει, τό δ’ έτερον ήγιές ήν · του μέν ούν άσθε-
νοϋντος έγερθέντος ό υγιής τέθνηκεν εγει. .γερμένου. Sic Co-
dex; Paulssen. conjiciebat αντί του έγηγερμένου, sed recte
omisit Boiss., haec annotans : « Est in apographi margine
έγηγερμένου scriptum e regione participii έγερθέντος, pro
varietate, opinor. »— 3. « Σέο, ejus qui bona utebatur
valetudine; v. 4 σέ, eum qui insirmus fuerat. —6. For-
tuna vestra inopinato mutata nihil lucri feci ; non minus
enim propterea certus mibi obvenit luctus. » Jac.
DCXXXIX. Lemma : εις Αρισταγόραν τινά sv τω Σκαρ-
φαιεΐ λιμένι ναυαγήσαντα. - 1 κυκλάδος Cod., vitiose. —
2. « Όξεϊαι sunt insulae maris Ionii, quae nomen habuisse
videntur a rupibus : όςεΐαι enim idem quod χοιράδες et
άκραι. Ηθ’Οξείαις dixit Strabo X, p. 456 , quae cum Echi-
nadibus πάσαι λυπραί καί τρηχεϊαι. — 3. Τούνομ’ έχουσι,
deteriore sensu ·. infames sunt. Sic Plato Apolog. p. 38,
C ·. ώ άνδρες Αθηναίοι, όνομα έξετε καί αιτίαν ύπό των
βουλομένων την πόλιν λοιδορεϊν. Philostr. Vitt. Sopii. 1, 16 ;
κάκιστος ανθρώπων έμοιγε φαίνεται , ών έπί κακία όνομα.
(Cons. ep. 700, 3, et not.) — 4. Portus Σκάρφης vel
Σκαρφείας, Locrorum oppidi prope Thermopylas. — 5
άρώτο Cod. Mare ubique sui simile est ·. non igitur hmc
aut illa regio maris periculum salutemve asfert, sed sor-
tuna. Propertius 111, el. 5, 50 -.
Ventorum est quodcutnque paras ; haud ulla carina
Consenuit; fallit portus et ipse lidem.» Jac.
DCXL. Lemma : εις Πύρωνα τινά ούκ έν τή θαλάσση
ναυαγήσαντα, άλλ’ ύπό ληστών , ήγουν ( εϊτουν Boiss.) πει-
ρατών , πεφονευμένον. « Gallice vertit Larcher. ad Charit.
t. II, p. 271. >> B. — 1. Έρίφωνδύσις, vide ep. 502, 4,
et not. Μύρωνι malebat Heringa. — 2 πουλής γαλ. Cod.,
corr. Dorvillius. — 3 νήα γάρ άλιπλόη πεπεδημένην Codex ;
άπλοίη πεπεδημένου Dorvillius, quod edebatur; sed recte
Heckerus άπνο'ίη : « nam diserta requiritur mentio mala-
ciae maris ventorumque torporis. » Bruncldus ex apo-
graphis :
τόνδε γάρ άπλοίη πεπεδημένον έφθασε νηύς...
« sed νηύς non solet dissolvi in νηός. Jungendum ναύταις
έσσυμένη , nautarum strenue remigantium ope; sed pro
ναύταις malim έφθασε κώπαις. Ita sacilius intelligitur
quomodo sactum sit ut praedatoria illa navis alteram an-
teverteret. Pyro, qui velis utebatur, ventis silentibus,
navigare non poterat, dum pirata? remis impellebant par-
vum navigium suum. » Jac. Egregia emendatio et vera,
ut nobis videtur, quam in latinis certe expressi. — 4 έσ-
σομένη Cod. — 6 έκτανεν Cod., correxit Jacobs. Qui
recte observat καχορμισίην, quum in portum Pyro non
pervenisset, de infelici illa m mari statione accipiendum
esse : ■< nam όρμος interdum de quavis statione usurpa-
tur, et naves dicuntur όρμεϊν etiam quum extra portum
in alto stationem habent. »
DCXLI. Lemma -. Άντιφίλου · ζητεί την τοϋ έπιγράμμα-
τος έννοιαν ότι δύσληπτος. Tum recentiore manu additum .
εις ώρολόγειον αρμόζει τό επίγραμμα. Schol. Wech. : λογος
περί τού ωρολογίου. In Plan. est άδηλον. Ob primum voca-
bulurn temere illatum est τοϊς έπιτυμβίοις, est enim επι-
δεικτικόν. Conf. not. ad ep. 389. « Agitur de horologio
aquario. Plinius Η. N. VII, 60, postquam de solario
dixit : Etiam tum tamen nubilo incertae fuere horne
usque ad proximum lustrum. Tunc Scipio Nasica, col-
lega Laenatis, primus aqua divisit horas neque noctium
et dierum. In Athenaei horologio aer aquar violentia an-
gusto canali expressus sonum edebat, quo signisicaban-
tur horae. — 1. Δυωδεκάμοιρον, quia diei noctisque
tempora apud veteres in duodecim partes distributa erant.
— 2 τρισσάκις Cod. et Plan.; φθεγγόμενος Cod. Sed non
apparet cur τρισσάκις, ter, sonum ediderit horologium
nostrum, neque utrum ter per totum diem, velut
mane, meridie, vespera, an ter quavis hora. Quare le-
gendum videtur τοσσάκις, scii, δυοκαιδεκάκις. [Quod sine
mora recepimus.] — 3 άνήρ Plan., male. — 5. De Athenaeo
mechanico Fabricius Bibi. Gr. t. IV, p. 223 ed. Harl., et
quaedam Reiskius in Not. Poet. p 192. [Αθηναίος edeba-
tur. Bothius Αθηναίος, « accentu mutato in nomine pro-
prio. » ] — 6. Ut sol, qui est temporis index, appareat et
tempus indicetur vel nubibus eum celantibus. » Jac.
DCXLII. Lemma : εις Μενοίτην τόν Σάμιον ναυηγόν, υιόν
Διοφάνους (sic).— 1 δειλριο Cod., superposito η, unde
Δήλοιο Reiskius et sequentes. Mirum "Εβρου non tetigit
Meinek. p. 199. « "Εβρου mutavi sacillime in Εύρου. Quid
valeat "Εβρου hic quidem non capio. » Boiss. Reiskius
Σύρου καί Δήλοιο μέσος, quod vero minime est absimile
et recipiendum duco. Menoetes in Samum properabat.