DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0525
IN CAPUT Vll ANNOTATIO.
495
Improbabiliter Heringa "Εβρου και Νείλοιο, ut ex Thracia
in jEgyptum naviget ille. Quanta tanto in trajectu peri-
cula etiam sine impietate maris ! — 2 διαφάνεος, non Sto».,
Codex , teste Paulssenio ·. accedat exemplum nominis illi
quod ex marmore attulit G. Dindorf. in Thes. De vulgata
Διοφάνεος Meinek. : « Mirum est Apollonidem in hoc
nomine antepenultimam producere maluisse quam scri-
bere κρύψατο Διοφάνεος. Sed scripsit ille sine dubio Λεω-
φάνεος. » — 3. Εις όσιον accipiendum cum Meinekio ad
rem piam, pietatis causa, nec jungendum cum τάχος,
quod secerat Jacobsius, eam ob causam corrigens εις
όσιον σπεύδοντα πλόου τέλος. — 4. Ne iis quidem parcit
« qui patris morbo ad itineris celeritatem instigantur.
Similiter σπέρχεσθαι dixit Phaennus supra ep. 137 : χα-
λεπω απερχόμενος πολεμώ. » Mein.
DCXLIII. Lemma ·. εις παιδίσκην ’Γμνίδα, την παίστριαν
τήν Εύάνδρου. —2 οίναέτιν Cod., corr. Salinas.; ένναέτιν
Plan. — 3 άλιστ’ vel άλλιστ’ Codex, non satis nitido
ductu; άληστ’ et άλληστ’ edd. Plan. Salmas. : « Forte
άλίαστ’, i. e. άμετάτρεπτε. » Conf. ep. 483 : ’Α'ί'δη άλλιτά-
νευτε καί άτροπε. Scaliger conj. άπληστ’. In line έφιείς
omnes. « Scripsi έφίης. » Boiss. Jac. in nott. mss. : « Fort,
έφίεις. » — 4 μοίραν τήν πάντως σοί ( σοϊό Plan.) πόθ’ (ποτ*
Plan.) έσσομένην Cod. et Plan.; σεϊο Stephanus; dativos
posuit Brunckius. « De qua mutatione dubitari non po-
test. Sed in ultima voce gravius vitium haerere videtur.
Fort, scrib. τή πάντως σοί ποτ’ έφεσ π ο μένη , ubi ap-
paret quare, syllaba έφ sorte omissa, ποτ’ in ποθ’ mu-
tatum sit. » Jac. Salmasius : « Forte τήν πάντως σοί ποτέ
νεισομένην. »
DCXL1V. Lemma : εις τινα γυναίκα Κλεαρίστην τον
Ιδιον υιόν όδυρομένην καί διωλύγιον άνακράξασαν [ώστε] τήν
ψυχήν άπορρήξαι. In Plan. inscribitur ·. άδέσποτον, ol δέ
Βιάνορος. « Conserendum ep. 608. — 3. Έχάνδανε, conf.
Horn. 11. Λ, 402. — 4. Spiritum reciprocare non amplius
potuit, sive, ut Eutolmius in epigr. cit., παλίνορσον άνα-
πνεΰσαι. Cum ultima voce cons. IX, ep. 342 : δρόμος έν
σταοίω όξύς έλαυνόμενος πνεύματός έστι τόνος. — 6 άχρι καί
εΙς’Αίδεω Plan.; conf. ad ep. 635 , 6. Ut ipsae vobis immo-
dico hoc luctu mortem contrahatis. » Jac.
DCXLV. Lemma : εις Φιλόστρατόν τινα πλούσιον καί ευ-
τυχή επί ξένης τελευτήσαντα. Recte intelligere videntur
Philostratum Academicum, Cleopatrae συμφιλοσοφήσαντα
et Antonio acceptissimum, qui eum haud dubie ditave-
rant; sed post Caesaris victoriam, cui ille contemptui
erat, ejus sortunae ruebant; v. Philostr. Vitt. Soph. I, 5,
Plutarch. Anton. c. 80. Non proprie έπιτύμβιον est epi-
gramma, sed poeta jam opibus exutum, cana barba se-
nem (sic Plut.) urbe excedentem alloquitur et tumulum,
non in conspicuo ad Nilum loco, sed in deserta Ostracina
ei vaticinatur. — 1 πού σοι Cod. — 3 ή έπί Cod.; ή Plan.;
ή p έπί Brunck. et Jac. in nostro exemplo. « Nonnulli es-
serunt ή vel ή cum interrogatione. Sed quid interrogationis
opus? Capio ή pro exclamatione : Ah ·. ad Nilum jaces
in conspectu sinium Judaeae! » B. Quibus repugnat ab
ipso prolata et recte praelata explicatio versus extremi.
Nimis patientqr critici omnes tulerunt interpolationem
absurdam versus sequentis , quam sine mora expuli. Du-
pliciter laborat hoc distichon in Codice, primum trans-
positione pentametri hexametrum praecedentis, quod (ut
lit) praesixis literis correctum , deinde lacuna. — 4 sic
Codex, Planudeae libri omnes Brunckio visi, ed. princeps
et Aldina prior, in cujus lectionibus resertur quod corrector
Codicis addidit ·. κεϊσαι ίου, unde in posterioribus edd.
omnibus habetur ·.
κεΐσαι Ιουδαίοι; ώ? περίοπτος όροις.
Quod ob Όστρακίνη in versu G esse sictum dubitare noli,
et testimonio est jam olim vici nomen suisse intellectum,
non testaceam urnam. Invenient critici quid celet hemi-
stichium truncatum. Fortasse erat sententia ; num ad
Nilum tibi erit tumulus sive ad Nilum stabis (in mo-
numento essictus) in sinibus... undequaque conspicuus ?
— 5, 6. « Όθνεΐοι sunt Romani milites Alexandriani oc-
cupantes. ’Εν όστρακίνη, scii, πυέλω, quod suse exposuit
Salmas. ad Solin. p. 848, B, ad locum Plinii XXXV, 46 ·.
Quin et defunctos sese mulli fictilibus soliis condi
maluere; ubi v. Harduin. » Jac. Sed Boiss. -. « Intelli-
gendum Όστακίνη de viculo sic vocato, cujus mentio ap.
Josephum B. Jud. IV, 11,5 [alia citantur in Thes.]; quod
me docuit vir doct. in Ikenii Symb t. 111, p. 321. Όστρα-
κίνη suit σταθμό; άνυορος in ora maritimi deserti d£gy-
ptum inter et Judaeam; hinc ψαφαρή Crinagorae dicta. »
Eadem sententia Heckeri in Philologo anni 1849, p. 485,
temere addentis : « Sed de verbis έπί Νείλω v. 3 dubito »,
quum dubia omnia in versu 4 sedem habeant.
DCXLVI. Lemma "· εις κόρην Ερατώ (sic) καλουμένην,
παρθένον τελευτήσασαν. « Hoc carmen elegiae fragmentum
esse videtur, ut censet Schneidewin. ad Simonid. p. 88- »
Meinek. p. 99. Addit Schneid. : « Cujusmodi ssores ex
Elegis excerpti epigrammatum corollae intertexti delite-
scunt non pauci. » — 1 δή om. Cod., supplevit Plan. —
4 κυάνεος Cod. et Plan., correxit Jacobs., probatus a
Meinekio, Schneidewino et nunc Boissonadio, qui ad Pa-
chymerem p. 147 scripserat-. « Non tolerant critici du -
plex mortis epithetum : μέλας... κυάνεος θάνατος. Ego cum
Brunckio sentio, corrigente μ έλαν δ’ έμόν όμμα καλύπτει....
κυάνεος θάνατος. Quae loquitur moribunda virgo de nigris
suorum oculorum tenebris prius cogitare debuit. »
DCXLVII. Lemma ·. εις Γοργώ τινα κόρην τελευτήσασαν.
In Plan. inscribitur Σαμίου. « Mihi non dubium videtur
quin recte Brunckius ad Simmiae carmen Gorgiis memoriae
dedicatum revocaverit laudato Athenaeo XI, p. 491, C:
καί Σιμμίας έν τή Γοργοί φησιν.... » Meinek. ρ. 101. Eadem
sententia Boissonadii ·. « Dandum esse potius Simmiae
monstravit Brunck. » Simonidee dare maluit Schneidewin.
p. 87 seq. — 1 δή om. Cod., supplevit Plan. Γοργό» ed
prine. Planud., ceterae Ποργώ. — 2 έφαπτομένα legebatur.;
έφαπτομένη Boiss. et Schneidewin. Nam bene Jacobs. :
«Brunck. etiam φίλαν.... ματέρα. Equidem, vulgata le-
ctione in his vocibus servata, scribam εφαπτομένη, ut
Gorghs tantum, Doricae , ut videtur, mulieris, verba do-
ricae dialecti characterem gerant. » — 3 μοίρη Schneidew.
— 4 καδομέναν Cod., positis η super utroque α; καδομέναν
vel κηδομέναν Plan.; καδεμόνα Salmasius.; άλλην et κηδε-
μόνα Schneidew.
DCXLVIII. Lemma : εις Αριστοκράτην τινα μισογύνην
άτεκνον τελευτήσαντα διά τό μή γήμαι. Plan. sine Ταρ.
Veri simillimum quod statuit Heckerus, eundem esse
Aristocratem cujus monumentum sepulcrale supra vidimus
ep. 440 Leonidae nostri carmine inscripturo , in adversa
quidem cippi parte, ut in aversa nostrum fuerit lectum.
— ?.. « Όλιγοχρονίης reserendum videtur ad breve tem-
poris spatium , quod moribundo Aristocrati ad vivendum
adhuc supererat. Άψάμενος κεφαλής, ut sacere solent me-
ditantes et de re aliqua solliciti. » Jac. Sic Perses intra
ep. 730 : Αριστοτέλης... δεξιτερα κεφαλάν έπεμάσσετο, sic
animi aegritudinem hominis indicans. Meinek. p. 124 seq.
In alia prorsus abit Heckerus , cujus sententiam admotum
495
Improbabiliter Heringa "Εβρου και Νείλοιο, ut ex Thracia
in jEgyptum naviget ille. Quanta tanto in trajectu peri-
cula etiam sine impietate maris ! — 2 διαφάνεος, non Sto».,
Codex , teste Paulssenio ·. accedat exemplum nominis illi
quod ex marmore attulit G. Dindorf. in Thes. De vulgata
Διοφάνεος Meinek. : « Mirum est Apollonidem in hoc
nomine antepenultimam producere maluisse quam scri-
bere κρύψατο Διοφάνεος. Sed scripsit ille sine dubio Λεω-
φάνεος. » — 3. Εις όσιον accipiendum cum Meinekio ad
rem piam, pietatis causa, nec jungendum cum τάχος,
quod secerat Jacobsius, eam ob causam corrigens εις
όσιον σπεύδοντα πλόου τέλος. — 4. Ne iis quidem parcit
« qui patris morbo ad itineris celeritatem instigantur.
Similiter σπέρχεσθαι dixit Phaennus supra ep. 137 : χα-
λεπω απερχόμενος πολεμώ. » Mein.
DCXLIII. Lemma ·. εις παιδίσκην ’Γμνίδα, την παίστριαν
τήν Εύάνδρου. —2 οίναέτιν Cod., corr. Salinas.; ένναέτιν
Plan. — 3 άλιστ’ vel άλλιστ’ Codex, non satis nitido
ductu; άληστ’ et άλληστ’ edd. Plan. Salmas. : « Forte
άλίαστ’, i. e. άμετάτρεπτε. » Conf. ep. 483 : ’Α'ί'δη άλλιτά-
νευτε καί άτροπε. Scaliger conj. άπληστ’. In line έφιείς
omnes. « Scripsi έφίης. » Boiss. Jac. in nott. mss. : « Fort,
έφίεις. » — 4 μοίραν τήν πάντως σοί ( σοϊό Plan.) πόθ’ (ποτ*
Plan.) έσσομένην Cod. et Plan.; σεϊο Stephanus; dativos
posuit Brunckius. « De qua mutatione dubitari non po-
test. Sed in ultima voce gravius vitium haerere videtur.
Fort, scrib. τή πάντως σοί ποτ’ έφεσ π ο μένη , ubi ap-
paret quare, syllaba έφ sorte omissa, ποτ’ in ποθ’ mu-
tatum sit. » Jac. Salmasius : « Forte τήν πάντως σοί ποτέ
νεισομένην. »
DCXL1V. Lemma : εις τινα γυναίκα Κλεαρίστην τον
Ιδιον υιόν όδυρομένην καί διωλύγιον άνακράξασαν [ώστε] τήν
ψυχήν άπορρήξαι. In Plan. inscribitur ·. άδέσποτον, ol δέ
Βιάνορος. « Conserendum ep. 608. — 3. Έχάνδανε, conf.
Horn. 11. Λ, 402. — 4. Spiritum reciprocare non amplius
potuit, sive, ut Eutolmius in epigr. cit., παλίνορσον άνα-
πνεΰσαι. Cum ultima voce cons. IX, ep. 342 : δρόμος έν
σταοίω όξύς έλαυνόμενος πνεύματός έστι τόνος. — 6 άχρι καί
εΙς’Αίδεω Plan.; conf. ad ep. 635 , 6. Ut ipsae vobis immo-
dico hoc luctu mortem contrahatis. » Jac.
DCXLV. Lemma : εις Φιλόστρατόν τινα πλούσιον καί ευ-
τυχή επί ξένης τελευτήσαντα. Recte intelligere videntur
Philostratum Academicum, Cleopatrae συμφιλοσοφήσαντα
et Antonio acceptissimum, qui eum haud dubie ditave-
rant; sed post Caesaris victoriam, cui ille contemptui
erat, ejus sortunae ruebant; v. Philostr. Vitt. Soph. I, 5,
Plutarch. Anton. c. 80. Non proprie έπιτύμβιον est epi-
gramma, sed poeta jam opibus exutum, cana barba se-
nem (sic Plut.) urbe excedentem alloquitur et tumulum,
non in conspicuo ad Nilum loco, sed in deserta Ostracina
ei vaticinatur. — 1 πού σοι Cod. — 3 ή έπί Cod.; ή Plan.;
ή p έπί Brunck. et Jac. in nostro exemplo. « Nonnulli es-
serunt ή vel ή cum interrogatione. Sed quid interrogationis
opus? Capio ή pro exclamatione : Ah ·. ad Nilum jaces
in conspectu sinium Judaeae! » B. Quibus repugnat ab
ipso prolata et recte praelata explicatio versus extremi.
Nimis patientqr critici omnes tulerunt interpolationem
absurdam versus sequentis , quam sine mora expuli. Du-
pliciter laborat hoc distichon in Codice, primum trans-
positione pentametri hexametrum praecedentis, quod (ut
lit) praesixis literis correctum , deinde lacuna. — 4 sic
Codex, Planudeae libri omnes Brunckio visi, ed. princeps
et Aldina prior, in cujus lectionibus resertur quod corrector
Codicis addidit ·. κεϊσαι ίου, unde in posterioribus edd.
omnibus habetur ·.
κεΐσαι Ιουδαίοι; ώ? περίοπτος όροις.
Quod ob Όστρακίνη in versu G esse sictum dubitare noli,
et testimonio est jam olim vici nomen suisse intellectum,
non testaceam urnam. Invenient critici quid celet hemi-
stichium truncatum. Fortasse erat sententia ; num ad
Nilum tibi erit tumulus sive ad Nilum stabis (in mo-
numento essictus) in sinibus... undequaque conspicuus ?
— 5, 6. « Όθνεΐοι sunt Romani milites Alexandriani oc-
cupantes. ’Εν όστρακίνη, scii, πυέλω, quod suse exposuit
Salmas. ad Solin. p. 848, B, ad locum Plinii XXXV, 46 ·.
Quin et defunctos sese mulli fictilibus soliis condi
maluere; ubi v. Harduin. » Jac. Sed Boiss. -. « Intelli-
gendum Όστακίνη de viculo sic vocato, cujus mentio ap.
Josephum B. Jud. IV, 11,5 [alia citantur in Thes.]; quod
me docuit vir doct. in Ikenii Symb t. 111, p. 321. Όστρα-
κίνη suit σταθμό; άνυορος in ora maritimi deserti d£gy-
ptum inter et Judaeam; hinc ψαφαρή Crinagorae dicta. »
Eadem sententia Heckeri in Philologo anni 1849, p. 485,
temere addentis : « Sed de verbis έπί Νείλω v. 3 dubito »,
quum dubia omnia in versu 4 sedem habeant.
DCXLVI. Lemma "· εις κόρην Ερατώ (sic) καλουμένην,
παρθένον τελευτήσασαν. « Hoc carmen elegiae fragmentum
esse videtur, ut censet Schneidewin. ad Simonid. p. 88- »
Meinek. p. 99. Addit Schneid. : « Cujusmodi ssores ex
Elegis excerpti epigrammatum corollae intertexti delite-
scunt non pauci. » — 1 δή om. Cod., supplevit Plan. —
4 κυάνεος Cod. et Plan., correxit Jacobs., probatus a
Meinekio, Schneidewino et nunc Boissonadio, qui ad Pa-
chymerem p. 147 scripserat-. « Non tolerant critici du -
plex mortis epithetum : μέλας... κυάνεος θάνατος. Ego cum
Brunckio sentio, corrigente μ έλαν δ’ έμόν όμμα καλύπτει....
κυάνεος θάνατος. Quae loquitur moribunda virgo de nigris
suorum oculorum tenebris prius cogitare debuit. »
DCXLVII. Lemma ·. εις Γοργώ τινα κόρην τελευτήσασαν.
In Plan. inscribitur Σαμίου. « Mihi non dubium videtur
quin recte Brunckius ad Simmiae carmen Gorgiis memoriae
dedicatum revocaverit laudato Athenaeo XI, p. 491, C:
καί Σιμμίας έν τή Γοργοί φησιν.... » Meinek. ρ. 101. Eadem
sententia Boissonadii ·. « Dandum esse potius Simmiae
monstravit Brunck. » Simonidee dare maluit Schneidewin.
p. 87 seq. — 1 δή om. Cod., supplevit Plan. Γοργό» ed
prine. Planud., ceterae Ποργώ. — 2 έφαπτομένα legebatur.;
έφαπτομένη Boiss. et Schneidewin. Nam bene Jacobs. :
«Brunck. etiam φίλαν.... ματέρα. Equidem, vulgata le-
ctione in his vocibus servata, scribam εφαπτομένη, ut
Gorghs tantum, Doricae , ut videtur, mulieris, verba do-
ricae dialecti characterem gerant. » — 3 μοίρη Schneidew.
— 4 καδομέναν Cod., positis η super utroque α; καδομέναν
vel κηδομέναν Plan.; καδεμόνα Salmasius.; άλλην et κηδε-
μόνα Schneidew.
DCXLVIII. Lemma : εις Αριστοκράτην τινα μισογύνην
άτεκνον τελευτήσαντα διά τό μή γήμαι. Plan. sine Ταρ.
Veri simillimum quod statuit Heckerus, eundem esse
Aristocratem cujus monumentum sepulcrale supra vidimus
ep. 440 Leonidae nostri carmine inscripturo , in adversa
quidem cippi parte, ut in aversa nostrum fuerit lectum.
— ?.. « Όλιγοχρονίης reserendum videtur ad breve tem-
poris spatium , quod moribundo Aristocrati ad vivendum
adhuc supererat. Άψάμενος κεφαλής, ut sacere solent me-
ditantes et de re aliqua solliciti. » Jac. Sic Perses intra
ep. 730 : Αριστοτέλης... δεξιτερα κεφαλάν έπεμάσσετο, sic
animi aegritudinem hominis indicans. Meinek. p. 124 seq.
In alia prorsus abit Heckerus , cujus sententiam admotum