DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0527
IN CAPUT VI[ ANNOTATIO.
497
cursum suum dirigebat. Id vero non evenit, itaque αντί [
ξενίης πολυκηδέος cenotaphium ei exstruxerant amici in
Dryopum agro, ubi ipsi habitabant. Similis orationis
color in Anytes epigrammate supra 649. » Heckerus malit
ξενίης πρ οσκη δέ ο ς, coli. Hom. Od. Φ, 35. Boiss. recepit
Grassii conjecturam, αντί δέ έγώ κονίης πολυκηδέος,
pro lacrimabili cinere inanis ego terra in cumulum
aggesta sum. — 6 δίψασιν Cod. « Siquidem tota illa regio
aspera erat et saxosa, ut vel Τραχΐνος nomen docet. »
Mein.
DCLII. Lemma : εις ναυηγόν Τελευταγόρην τον Τιμάρεως
(Τιμαρέως Boiss.) υιόν. — 1 ήχήεσσα Plan., quod nullius
sidei est; nam Cod. καχεεσσα, prioribus syllabis superpo-
sito αναχι, « id est, ut videtur, καναχέεσσα, quod propter
primam productam serri nequit. Videtur latere adjecti-
vum dactyli mensura, ut ap. Tyrtaeum τελέεις et ap.
Archilochum ή-χέεις invenias. » Hecker. Qui timidius
sortasse haerebat in mensura; nam poetae pro καναχήεις
dicenti καναχέεις producere primam licebat. Τιμάρεως
vett. edd. Plan. — 3 κυμήνασα conj. Heck. pro χειμήνασα,
« quod de ventis aptum, de mari non item; » κατεπρη-
νώσαο Plan., sed Cod. κατά πρηνώσαο, « ut dubitari possit
an non potius κατά πρηνώσαο πόντου scribendum sit.
Sic Leonidas mox ep. 654, 4 : ωσάν Τιμόλυτον καθ’ άλός.
Praeterea suspecta mihi forma πρηνώσαι, pro quo sortasse
reponendum πρηνίξαο. » Meinek. p. 129. Quod poeta
scripsisse videtur, κατά πρηνίξαο πόντου. — 5 καύηξιν Ιχ-
Θυφόροις Cod., non καί ϊχθ., quod editur; recte planude®
καύηξιν ή ϊχθυβόροις. praeter ed. prine., quae καί Ιχθυβόλοις.
Frustra Hecker. ίδ’ ίχθ. « Conf. ep. 554, 5. » B. — 6 έν
αίγ. legebatur; correxit Heckerus, qui ad εύρεϊ similia
αίγιαλών epitheta collegit I, p. 316. — 7 δέ κενεόν (κενόν
Plan.) τέκνου κεκλαυμένον Cod. et Plan., « satis aptum
sepulcri epitheton, quemadmodum passim τύμβος dicitur
πολύκλαυτος. » Mein. Boiss. servabat κεκλαυμένου, quod
edebatur. Hermannus κεκλαυμένος, « ut V, ep. 178, 3,
δεδακρυμένος. » Quo haec sententia essicitur : pater post
multas lacrimas-effusas, ubi aspicit inanem tumulum,
plorat denuo. Heckerus ·. « Mihi de hoc versu non satis
liquet. Verbum autem άθρών explicandum videtur -. quo-
tiescumque adspicit cenotaphium, ut in ep. 374 ·. 8v...
έκλαυσε μήτηρ μυρία ψεύστην αύγάζουσα κενόν τάφον. »
— 8 et supra ν. 2 Τελεσταγόρην planudeae inde a Steph.,
et sic Grotius.
DCLI1I. Lemma : εις ναυηγόν Έπιηρείδην, υιόν Τιμάν-
δοου. Antiquum lemma, ex ipso monumento sepulcrali de-
rivatum. — 2 υίάσι Cod. Quo tempore mare inprimis
tempestuosum. — 3 αύτηοί (sic) σύν Cod.; αύτή οΐ σύν ed.
prine. Plan., ceterae sere αύτή οΐ. Rectum sermonem re-
stituit Meinek. p. 148.
DCL1V. Lemma : εις Τιμόλυτον τινά ύπό Κρητών ληστών
σύν τή ιδία νηί διαφθαρέντα. —. 2 « De Cretensium persidia
conf. ad XI, ep. 371. » B. — ί κρηταιεϊς Codex testibus
Salmasio et Paulssenio; κρηταίης Plan. In sine Codex
male καθ’ όίιδου, quod recte emendatum a Planude. —
5. Schol. in marg. Codicis : λάροι τούς ναυαγούς κλαίουσι.
Eadem sententia ep. 652, 5 seq. — 6. "Γπο pro ύπεστι.
DCLV. Lemma : εις Άλκανδρον Καλλιτέλους. — 2 πλούσια
Cod., recte Plan. — 3 οϊ με θανόντα Cod. et Plan. — 4 γνώ
σονθ’ άλκανδρωι (sic) τοΰθ’ ότι Cod.; γνώσοντ’ Άλκανδρος
(post Steph. Άλκάνδρω) τοΰθ’ ότι Plan. In quibus multa
tentarunt critici; explicare studet Passovius Scripta misc.
p. 220, ut ex γνώσονται eliciendum sit γιγνωσκόντων, ότι
τούτο (sepulcrum quod vident) έστίν Άλκάνδρω. Verum
AVTHOI.OGIA 1.
unus vidit Heckerus in Philologo a. 1849, p. 485, et hanc
sententiam ·. Quid hoc mea refert utrum me mortuum
cognoscant necne ? Olim corrigebat οΐ μάθον όντα, qui
me vivum noverant, in eandemque conjecturam incidit
etiam Piccolos p. 39. Quae graeca Grotius sinxerit, non
apparet. Boissonadius quoque, ut Heckerus , de εί cogita-
taverat, hoc epigramma ita constituens ·.
Άρκεΐ μοι γαίης μικρή κόνι (ή δέ περισσή
άλλον έπιθλίβοι πλούσια κεκλιμένου
στήλη, τό σκληρόν νεκρών βάρος) εϊ γε θανόντος
γνώσοντ’ Άλκάνδρου τοΰθ’ ότι Καλλιτέλευς.
« Immutavi, ut posset intelligi, textum corruptum et
mutilum forsan. Syntaxis erit : άρκεΐ μοι γαίης μικρή κόνι
εϊ γε (οί παριόντε;) γνώσονται ότι τούτο (τό μνήμ.ά έστιν)
Άλκάνδρου Καλλιτέλους θανόντος. »
DCLVI. Lemma : εΙς’Αλκιμένην μαχητήν. «Non miles, sed
olitor fuisse videtur. » B. Quod pluribus exposuit Brunck.
— 1. « Όλιγήριον, adjectivum, id est σήμα ολίγον ήρίον
έχον. >■ Meinek. p. 132. — 3 εί omissum in Cod., supplevit
Plan.; κέκρυπτ’ ύπ’ Cod. Sic Archimedis sepulcrum
septum undique et vestitum vepribus et dumetis erat
ante Ciceronis adventum, Tuse. V, 23. Όξείης, Virgil. :
spinis surgit paliurus acutis, Ecl. V, 39. — 4 ήν ποτ’
Cod.; ήν ποτ’ Plan., et apud Grotium; sequitur δήϊος
Άλκ., quod errorem peperit glossatoris in lemmate ;
αϊς ποτ’ εγώ δήϊος Brunckius; ή ποτ’ Jacobs. ad βάτου re-
serens ; sed verum vidit Meinekius, ήν ποτ’ έγώ δήϊον, a
verbo δηίω pro δηϊόω, de quo v. dicta ad VI, ep. 122, 3.
DCLVII. Lemma ·. εις Κλειταγόρην οΰτινος (Κλειταγόρου
τινός recte Salmas.) τάφον παρά τινα ακρώρειαν κείμενον,
έν ή ποιμένες μετά προβάτων διατρίβουσι. Νομίζω δέ ότι έν
Έφέσω κεΐται ταϋτα. « Pastor in monte sepultus alios
pastores rogat, ut ipsi inserias faciant, quales describit
Longus I, 31,32. Conf. ep. 55. -»Jac. — i κεύηρούς Cod.,
correxit Salmas., ut est ap. Sophoclem οίός εύείρου πόκον,
Trach. 678; κεύμάλους vel κεύμάλλους Plan.; εύβοτέοντες,
pascentes, Meinek. p. 135; sed Heckerus verborum tra-
jectionem statuendam esse censet, quamquam « mirum
videri poetam verba ita turbare maluisse quam sic dispo-
nere :
Ποιμένες οΐ ταύτην δρεος ράχιν έμβατέοντες
αίγας κεύείρους οίοπολεϊτ’ δίας.
Abundantia qualis in verbis οίοπολεΐν δίας, frequentissima
est. » Verum pascendi notio in verbo, ut est in substan-
tivo, nullodum exemplo probata. Έμβατέοντες perperam
acceptum a Grotio. — 3 κλειταγόρη Cod. — 4 τίνυτε Cod.,
superposito oi. — 5. Άξέστοιο quivis sine ofsensione legit;
in lapide vel rupe propinqua assidens ut canat pastor
invitatur. Sed Heckerus tumulo , mox coronando, insi-
dentem singit ·. « Scribendum έπ’εύξέστοιο sive έπί ξεστοϊο...
πέτρου. Lapis enim sepulcralis , in quo hoc epigramma
insculptum legebatur, haud dubie ξεστός suit. « — 6 βο-
σκομένοις Cod., alterum Plan. — 7 άμέρξας Scaliger, quem
sequntur Brunck., Lobeck. Technol. p. 54 et Heck. —
8. « Χωρίτης etiam V. C. Sed forte χωρίτη scribendum. »
Salmas. — 9 εύάρνοισ Cod. Καταχραίνοιτο (verbum alibi
semel lectum polluendi sensu) corruptnm esse censet
Hc-ck. : « quod probabile videri possit καταρραίνοιτο, id
propter additum ύγραίνων habet quod displiceat. » Medi®
carte formae in his poetis liberior est usus, nec pas ■
sive capiendum cum Grotio. Schol. in Codice ; άπαρΛας
32
497
cursum suum dirigebat. Id vero non evenit, itaque αντί [
ξενίης πολυκηδέος cenotaphium ei exstruxerant amici in
Dryopum agro, ubi ipsi habitabant. Similis orationis
color in Anytes epigrammate supra 649. » Heckerus malit
ξενίης πρ οσκη δέ ο ς, coli. Hom. Od. Φ, 35. Boiss. recepit
Grassii conjecturam, αντί δέ έγώ κονίης πολυκηδέος,
pro lacrimabili cinere inanis ego terra in cumulum
aggesta sum. — 6 δίψασιν Cod. « Siquidem tota illa regio
aspera erat et saxosa, ut vel Τραχΐνος nomen docet. »
Mein.
DCLII. Lemma : εις ναυηγόν Τελευταγόρην τον Τιμάρεως
(Τιμαρέως Boiss.) υιόν. — 1 ήχήεσσα Plan., quod nullius
sidei est; nam Cod. καχεεσσα, prioribus syllabis superpo-
sito αναχι, « id est, ut videtur, καναχέεσσα, quod propter
primam productam serri nequit. Videtur latere adjecti-
vum dactyli mensura, ut ap. Tyrtaeum τελέεις et ap.
Archilochum ή-χέεις invenias. » Hecker. Qui timidius
sortasse haerebat in mensura; nam poetae pro καναχήεις
dicenti καναχέεις producere primam licebat. Τιμάρεως
vett. edd. Plan. — 3 κυμήνασα conj. Heck. pro χειμήνασα,
« quod de ventis aptum, de mari non item; » κατεπρη-
νώσαο Plan., sed Cod. κατά πρηνώσαο, « ut dubitari possit
an non potius κατά πρηνώσαο πόντου scribendum sit.
Sic Leonidas mox ep. 654, 4 : ωσάν Τιμόλυτον καθ’ άλός.
Praeterea suspecta mihi forma πρηνώσαι, pro quo sortasse
reponendum πρηνίξαο. » Meinek. p. 129. Quod poeta
scripsisse videtur, κατά πρηνίξαο πόντου. — 5 καύηξιν Ιχ-
Θυφόροις Cod., non καί ϊχθ., quod editur; recte planude®
καύηξιν ή ϊχθυβόροις. praeter ed. prine., quae καί Ιχθυβόλοις.
Frustra Hecker. ίδ’ ίχθ. « Conf. ep. 554, 5. » B. — 6 έν
αίγ. legebatur; correxit Heckerus, qui ad εύρεϊ similia
αίγιαλών epitheta collegit I, p. 316. — 7 δέ κενεόν (κενόν
Plan.) τέκνου κεκλαυμένον Cod. et Plan., « satis aptum
sepulcri epitheton, quemadmodum passim τύμβος dicitur
πολύκλαυτος. » Mein. Boiss. servabat κεκλαυμένου, quod
edebatur. Hermannus κεκλαυμένος, « ut V, ep. 178, 3,
δεδακρυμένος. » Quo haec sententia essicitur : pater post
multas lacrimas-effusas, ubi aspicit inanem tumulum,
plorat denuo. Heckerus ·. « Mihi de hoc versu non satis
liquet. Verbum autem άθρών explicandum videtur -. quo-
tiescumque adspicit cenotaphium, ut in ep. 374 ·. 8v...
έκλαυσε μήτηρ μυρία ψεύστην αύγάζουσα κενόν τάφον. »
— 8 et supra ν. 2 Τελεσταγόρην planudeae inde a Steph.,
et sic Grotius.
DCLI1I. Lemma : εις ναυηγόν Έπιηρείδην, υιόν Τιμάν-
δοου. Antiquum lemma, ex ipso monumento sepulcrali de-
rivatum. — 2 υίάσι Cod. Quo tempore mare inprimis
tempestuosum. — 3 αύτηοί (sic) σύν Cod.; αύτή οΐ σύν ed.
prine. Plan., ceterae sere αύτή οΐ. Rectum sermonem re-
stituit Meinek. p. 148.
DCL1V. Lemma : εις Τιμόλυτον τινά ύπό Κρητών ληστών
σύν τή ιδία νηί διαφθαρέντα. —. 2 « De Cretensium persidia
conf. ad XI, ep. 371. » B. — ί κρηταιεϊς Codex testibus
Salmasio et Paulssenio; κρηταίης Plan. In sine Codex
male καθ’ όίιδου, quod recte emendatum a Planude. —
5. Schol. in marg. Codicis : λάροι τούς ναυαγούς κλαίουσι.
Eadem sententia ep. 652, 5 seq. — 6. "Γπο pro ύπεστι.
DCLV. Lemma : εις Άλκανδρον Καλλιτέλους. — 2 πλούσια
Cod., recte Plan. — 3 οϊ με θανόντα Cod. et Plan. — 4 γνώ
σονθ’ άλκανδρωι (sic) τοΰθ’ ότι Cod.; γνώσοντ’ Άλκανδρος
(post Steph. Άλκάνδρω) τοΰθ’ ότι Plan. In quibus multa
tentarunt critici; explicare studet Passovius Scripta misc.
p. 220, ut ex γνώσονται eliciendum sit γιγνωσκόντων, ότι
τούτο (sepulcrum quod vident) έστίν Άλκάνδρω. Verum
AVTHOI.OGIA 1.
unus vidit Heckerus in Philologo a. 1849, p. 485, et hanc
sententiam ·. Quid hoc mea refert utrum me mortuum
cognoscant necne ? Olim corrigebat οΐ μάθον όντα, qui
me vivum noverant, in eandemque conjecturam incidit
etiam Piccolos p. 39. Quae graeca Grotius sinxerit, non
apparet. Boissonadius quoque, ut Heckerus , de εί cogita-
taverat, hoc epigramma ita constituens ·.
Άρκεΐ μοι γαίης μικρή κόνι (ή δέ περισσή
άλλον έπιθλίβοι πλούσια κεκλιμένου
στήλη, τό σκληρόν νεκρών βάρος) εϊ γε θανόντος
γνώσοντ’ Άλκάνδρου τοΰθ’ ότι Καλλιτέλευς.
« Immutavi, ut posset intelligi, textum corruptum et
mutilum forsan. Syntaxis erit : άρκεΐ μοι γαίης μικρή κόνι
εϊ γε (οί παριόντε;) γνώσονται ότι τούτο (τό μνήμ.ά έστιν)
Άλκάνδρου Καλλιτέλους θανόντος. »
DCLVI. Lemma : εΙς’Αλκιμένην μαχητήν. «Non miles, sed
olitor fuisse videtur. » B. Quod pluribus exposuit Brunck.
— 1. « Όλιγήριον, adjectivum, id est σήμα ολίγον ήρίον
έχον. >■ Meinek. p. 132. — 3 εί omissum in Cod., supplevit
Plan.; κέκρυπτ’ ύπ’ Cod. Sic Archimedis sepulcrum
septum undique et vestitum vepribus et dumetis erat
ante Ciceronis adventum, Tuse. V, 23. Όξείης, Virgil. :
spinis surgit paliurus acutis, Ecl. V, 39. — 4 ήν ποτ’
Cod.; ήν ποτ’ Plan., et apud Grotium; sequitur δήϊος
Άλκ., quod errorem peperit glossatoris in lemmate ;
αϊς ποτ’ εγώ δήϊος Brunckius; ή ποτ’ Jacobs. ad βάτου re-
serens ; sed verum vidit Meinekius, ήν ποτ’ έγώ δήϊον, a
verbo δηίω pro δηϊόω, de quo v. dicta ad VI, ep. 122, 3.
DCLVII. Lemma ·. εις Κλειταγόρην οΰτινος (Κλειταγόρου
τινός recte Salmas.) τάφον παρά τινα ακρώρειαν κείμενον,
έν ή ποιμένες μετά προβάτων διατρίβουσι. Νομίζω δέ ότι έν
Έφέσω κεΐται ταϋτα. « Pastor in monte sepultus alios
pastores rogat, ut ipsi inserias faciant, quales describit
Longus I, 31,32. Conf. ep. 55. -»Jac. — i κεύηρούς Cod.,
correxit Salmas., ut est ap. Sophoclem οίός εύείρου πόκον,
Trach. 678; κεύμάλους vel κεύμάλλους Plan.; εύβοτέοντες,
pascentes, Meinek. p. 135; sed Heckerus verborum tra-
jectionem statuendam esse censet, quamquam « mirum
videri poetam verba ita turbare maluisse quam sic dispo-
nere :
Ποιμένες οΐ ταύτην δρεος ράχιν έμβατέοντες
αίγας κεύείρους οίοπολεϊτ’ δίας.
Abundantia qualis in verbis οίοπολεΐν δίας, frequentissima
est. » Verum pascendi notio in verbo, ut est in substan-
tivo, nullodum exemplo probata. Έμβατέοντες perperam
acceptum a Grotio. — 3 κλειταγόρη Cod. — 4 τίνυτε Cod.,
superposito oi. — 5. Άξέστοιο quivis sine ofsensione legit;
in lapide vel rupe propinqua assidens ut canat pastor
invitatur. Sed Heckerus tumulo , mox coronando, insi-
dentem singit ·. « Scribendum έπ’εύξέστοιο sive έπί ξεστοϊο...
πέτρου. Lapis enim sepulcralis , in quo hoc epigramma
insculptum legebatur, haud dubie ξεστός suit. « — 6 βο-
σκομένοις Cod., alterum Plan. — 7 άμέρξας Scaliger, quem
sequntur Brunck., Lobeck. Technol. p. 54 et Heck. —
8. « Χωρίτης etiam V. C. Sed forte χωρίτη scribendum. »
Salmas. — 9 εύάρνοισ Cod. Καταχραίνοιτο (verbum alibi
semel lectum polluendi sensu) corruptnm esse censet
Hc-ck. : « quod probabile videri possit καταρραίνοιτο, id
propter additum ύγραίνων habet quod displiceat. » Medi®
carte formae in his poetis liberior est usus, nec pas ■
sive capiendum cum Grotio. Schol. in Codice ; άπαρΛας
32