DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0528
498
ANTHOLOGLE PALATINAE
εκ του γάλακτος οί ποιμένες προσέφερον. — 10 οίος et άνα-
σχώμενος Codex. Heckerus « conjecturas certus ■» reponit
μαζόν έπισχόμενος, multis exemplis constantem usum
probans, de matribus quidem quae ubera praebent; at
tumulum -aspersurus pastor papillam ανέχεται, elevat,
quod per jocum facere videas feminas mulgentes, ubi
appropinquant infantes aut samiliares. —11 κρηπίδΌοά.,
Plan., corr. Steph. — 12. Jac. confert Horatii carmen in
Archytain, v. 25 seqq. — Huic epigrammati in Codice ad-
haeret primum distichon sequentis ep.
i
DCLVIII. Lemma '· εις Εύρυμέδοντος τάφον άνδρός αγαθού,
δς υιόν όμ-ώνυμον λείπων έτυχε τού αύτού τάφου. « Quae
postrema verba ad sequens epigramma pertinent; ac si
vere dicta sunt, versu secundo (ep. 659) pro έτυχες lege-
batur έτυχεν. Sic permutata έλαχεν et έλαχες ep. 665;
έξεΰρεν et έξεύρες ep. 685. Et sic saepius. » B. In Codice ut
primum hujus ep. distichon praecedenti adhaesit, sic al-
terum cum sequenti ep. male copulatura est. Hoc auctorem
lemmatis in errorem induxit. In appendice Plan. recte
distinguuntur. Sunt enim diversa epigrammata, quamvis
eidem cippo insculpta. Jac. Conf. Hccker. I, p. 101. Mei-
nek. p. 153 : « Reliqui haec inter Theocritea, quamquam
rectius sortasse Leonidae tribuas. » — 1 νέμοις Cod., corr.
Stephanus. ”H pro ή εί. — 2 έχεις Theocriti libri.
DCLIX. Vide adep. praecedens. Ap. Steph., Brunckium
et in Theocrito, ep. dubium 19 ed. Ahrens., dorica dia-
lecto conceptum. — 1 ήλικίη Cod. — 3 σοί μεν Cod.; μετ’
άνδράσι Steph. — 4 sic Cod.
DCLX. Lemma ·. εις 'Όρθωνα τον Συρακόσιον υπό μέθης
έν δυσχειμέρω νυκτί τεθνηκότα. In Planudeae appendice
Theocrito tributum, fortasse ob Συρακόσιον. « Vide mea
ad Theocr. epigr. 8 edit. sec. » B. Est et in recentibus
codd. Theocriti, quorum varietatem habes ap. Ahrens.
p. 172. — 2 ΐης Boissonadius cum Schaefero et ed. Junt.,
et probat Meinek. p. 43; nam έφετμή est, non εύχή. Lege-
batur ’ίοις. In Grotianis sphalma esse videtur pro :
<> Ne quo nocte. » — 3. « Πολλής non puto serri posse. »
Mein. p. 130. Jacobs. amplissimam interpretatus, in
Add. probabat πότνης, ab Reiskio propositum; aliorum
conatus indigni qui reserantur. Boiss. delevit quod in
mentem venerat αντί δ’ έπόλβου.
DCLXI. Lemma ·. εις Εύσθένην τον φυσιογνώμ.ωνα (sic)
και σοφιστήν. Hoc quoque Theocrito inscriptum in appen-
dice Planudeae. « Vide mea ad Theocr. epigr. 11. « B. —
2. « Άπ’ οφθαλμού. Unum artis fontem poeta indicat, re-
liquis omissis : nam ex omnibus corporis partibus illi de
hominis natura et indole statuebant; vide Aristot. in Ana-
lyticis prior. II, 28. » Jac. — 3 έθαψεν Cod., superposito
a. — 4 χυμνοθέτας αύτοϊς δαιμονίοις φ. Codex. Nonnulli
olim χύμνοθέτης, quod sic explicabat Heinsius ·. « Etiam
ipsis poetis ibi notus erat et acceptus, a quibus postea
epicedium meruit. » In vett. edd. Theocriti δαιμονίως.
Brunckius χύμνοθέτης αύτοϊς δαιμονίως φίλος ή v, postremum
etiam in novitiis libris Theocriti, qui pro δαιμ. habent
άλίμων ώς, errore ex uncialibus orto. Boiss. scribebat:
χύμνοθέτης αύτός δαιμονίως φίλος ών...,
ί
periisse distichon sibi videri signisicans punctis, si recte |
intelligo. Meinekio p. 136 χύμνοθέτης corruptum videba-
tur. Heckerus ipsum inscriptionis poetam Leonidam in-
telligit, « qui Eusthenis sodalium familiaris erat et amicus
ipsi Eustheni. Nam praestare videtur αύτω, collato Hero-
doto VII, 228 : τό δέ τού μάντιος Μεγιστίεω Σιμωνίδης ό
Λεωπρέπεός έστι κατά ξεινίην ό έπιγράψας. » Cum Ahrensio
recepi Reiskii conjecturam έν τοϊς pro αύτοϊς, traditis
ductibus praeter alias proximam. — 5 πάντων ών έπέοικεν
έχειτεθνεώς Cod., quod egregie correxit Ahrensius, έχειν
Briggsius. Legebatur ex Aurati conjectura πάντων ών
έπέοικε τύχεν τεθνεώς ό σοφ.... ειχ’άρα κηδ., hac distin-
ctione, quam etiam in ultimae manus exemplo tenet Ja-
cobsius, priora nunc cum Wartono scribens πάντ’ ών
ών έπέοικεν έχει, atque ita Boissonadius quoque, sed dis-
tinguens post σοφιστής. Heckerus :
πάντων δ’ ών έπέοικ’ ευ έχει τεθνεώς ό σοφιστής,
quod similibus aliorum poetarum locis bene tuetur, se-
quentium εΐχ’ άρα prorsus negligens, quae illis nec eleganter
nec apte subjiciuntur.— 6. « Άκικυς, quod plerumque
debilem signisicat, hoc loco de homine opibus destituto
accipi· debet. Memoratu dignum videbatur poetae, Eu-
sthenem peregrinum et opibus nullis habuisse amicos qui
eum non secus ac necessarium colerent: tanta ejus virtus.
Elegantem tamen Heinsii vel Huetii conjecturam άοικος
probarunt Valckenarius, Brunckius et alii, inter quos
Toupius : « Dicit sophistam, etsi non uxorem habebat
nec liberos aut propinquos, habuisse tamen qui exsequias
suas curarent. » Jac. Sic etiam Hermannus et Hecker. ·.
« videtur enim exui fuisse Eusthenes. » Temere si quid
corriguntur talia ·. nam manifesto respicitur ad Odyss. I,
515, Cyclopis ex antiquo vaticinio querelas de Ulixe, qui
non μ.έγας και καλός, sed έών ολίγος τε καί ούτιδανός καί
άκικυς perdiderit ipsum. Accommodate dictum ad Eu-
sthenis personam, ut probabile est, plausu excipiebant
sodales cum vivo versati; hodie critici expellunt.
DCLXII. Lemma : εις παϊδα Περιστέραν καλουμένην έπτέ-
την (- τιν) τελευτήσασαν- τό δέ περιστεράς (sic Paulss.;
περιστέρα apogr. Salm.; Περιστερίς Boiss.) τής μητρός έστιν
όνομα. « Theocrito tribuit scholiastes Wechel. » B. Le-
gitur in codicibus novitiis Theocriti. In puellam septennem,
sratris bimuli desiderio exstinctam. — 2 πολλής Cod. et
γρ. in marg. Wech.; πολιής Plan., et sic Grotius. « Ex
grsecis verbis vix efsicias Jacobsii interpretationem : diu
ante quam per naturx leges ei moriendum esset.
Suspicabar πολλω γ’ ήλικίης προτέρη, diu ante quam
i adolevisset. Si sana est Codicis lectio, sensum esse cre-
diderim πολλών ήλίκων προτέρη. » Meinek. p. 136. Quod
i verum videtur. Heckerus conj. πρώτη; ήλικίης προτέρη,
; coli. Pind. Nem. IX, 41. Ahrens. edidit πο λλοϊς ήλικίης
προτέρη. — 4. « Άστοργου, confer Meleagrum supra ep.
468. 7 :
Ίώ κακοπάρθενε Μοίρα,
στεϊ α γόνας στοργάν έπτυσας εις ανέμους. »
Heck. — 5 περιστεοή Cod. et Aldi quidam liber planud.;
περιστέρι Plan., quod editur; sed illud reduxerunt. Hcc-
ker. et Ahrens., hic retracto accentu. Schol. Wech.··
γράφεται (ώς λέγει τις) καί α’ϊ αι ελεεινέ, άνθ’ ών άλλος άν
λέγοι αΐ έλεεινάκαί εξής. Hoc, sed duplici αί, libri
Theocriti, cujus editt. αίαΐ έλεινά παθ. — 6 ανθρώπους
(sic) Cod.; άνθρώποις Plan. Ad ultimam vocem schol.
Wech.·. γράφεται καί λυγρότατα. Sic libri Theocr.
CDLXIII. Lemma ·. τού αύτού (quod abest in praece-
denti lemmate) Λεωνίδου εις Θράσσαν τινά γυναίκα' επί έν·
δεκασυλλάβω τό μια συλλαβή πλεονάζων (πλεόναζαν Boiss..)
τούήρώου τετράμετρον. « Hoc male; nam qui hendecasyl-
ANTHOLOGLE PALATINAE
εκ του γάλακτος οί ποιμένες προσέφερον. — 10 οίος et άνα-
σχώμενος Codex. Heckerus « conjecturas certus ■» reponit
μαζόν έπισχόμενος, multis exemplis constantem usum
probans, de matribus quidem quae ubera praebent; at
tumulum -aspersurus pastor papillam ανέχεται, elevat,
quod per jocum facere videas feminas mulgentes, ubi
appropinquant infantes aut samiliares. —11 κρηπίδΌοά.,
Plan., corr. Steph. — 12. Jac. confert Horatii carmen in
Archytain, v. 25 seqq. — Huic epigrammati in Codice ad-
haeret primum distichon sequentis ep.
i
DCLVIII. Lemma '· εις Εύρυμέδοντος τάφον άνδρός αγαθού,
δς υιόν όμ-ώνυμον λείπων έτυχε τού αύτού τάφου. « Quae
postrema verba ad sequens epigramma pertinent; ac si
vere dicta sunt, versu secundo (ep. 659) pro έτυχες lege-
batur έτυχεν. Sic permutata έλαχεν et έλαχες ep. 665;
έξεΰρεν et έξεύρες ep. 685. Et sic saepius. » B. In Codice ut
primum hujus ep. distichon praecedenti adhaesit, sic al-
terum cum sequenti ep. male copulatura est. Hoc auctorem
lemmatis in errorem induxit. In appendice Plan. recte
distinguuntur. Sunt enim diversa epigrammata, quamvis
eidem cippo insculpta. Jac. Conf. Hccker. I, p. 101. Mei-
nek. p. 153 : « Reliqui haec inter Theocritea, quamquam
rectius sortasse Leonidae tribuas. » — 1 νέμοις Cod., corr.
Stephanus. ”H pro ή εί. — 2 έχεις Theocriti libri.
DCLIX. Vide adep. praecedens. Ap. Steph., Brunckium
et in Theocrito, ep. dubium 19 ed. Ahrens., dorica dia-
lecto conceptum. — 1 ήλικίη Cod. — 3 σοί μεν Cod.; μετ’
άνδράσι Steph. — 4 sic Cod.
DCLX. Lemma ·. εις 'Όρθωνα τον Συρακόσιον υπό μέθης
έν δυσχειμέρω νυκτί τεθνηκότα. In Planudeae appendice
Theocrito tributum, fortasse ob Συρακόσιον. « Vide mea
ad Theocr. epigr. 8 edit. sec. » B. Est et in recentibus
codd. Theocriti, quorum varietatem habes ap. Ahrens.
p. 172. — 2 ΐης Boissonadius cum Schaefero et ed. Junt.,
et probat Meinek. p. 43; nam έφετμή est, non εύχή. Lege-
batur ’ίοις. In Grotianis sphalma esse videtur pro :
<> Ne quo nocte. » — 3. « Πολλής non puto serri posse. »
Mein. p. 130. Jacobs. amplissimam interpretatus, in
Add. probabat πότνης, ab Reiskio propositum; aliorum
conatus indigni qui reserantur. Boiss. delevit quod in
mentem venerat αντί δ’ έπόλβου.
DCLXI. Lemma ·. εις Εύσθένην τον φυσιογνώμ.ωνα (sic)
και σοφιστήν. Hoc quoque Theocrito inscriptum in appen-
dice Planudeae. « Vide mea ad Theocr. epigr. 11. « B. —
2. « Άπ’ οφθαλμού. Unum artis fontem poeta indicat, re-
liquis omissis : nam ex omnibus corporis partibus illi de
hominis natura et indole statuebant; vide Aristot. in Ana-
lyticis prior. II, 28. » Jac. — 3 έθαψεν Cod., superposito
a. — 4 χυμνοθέτας αύτοϊς δαιμονίοις φ. Codex. Nonnulli
olim χύμνοθέτης, quod sic explicabat Heinsius ·. « Etiam
ipsis poetis ibi notus erat et acceptus, a quibus postea
epicedium meruit. » In vett. edd. Theocriti δαιμονίως.
Brunckius χύμνοθέτης αύτοϊς δαιμονίως φίλος ή v, postremum
etiam in novitiis libris Theocriti, qui pro δαιμ. habent
άλίμων ώς, errore ex uncialibus orto. Boiss. scribebat:
χύμνοθέτης αύτός δαιμονίως φίλος ών...,
ί
periisse distichon sibi videri signisicans punctis, si recte |
intelligo. Meinekio p. 136 χύμνοθέτης corruptum videba-
tur. Heckerus ipsum inscriptionis poetam Leonidam in-
telligit, « qui Eusthenis sodalium familiaris erat et amicus
ipsi Eustheni. Nam praestare videtur αύτω, collato Hero-
doto VII, 228 : τό δέ τού μάντιος Μεγιστίεω Σιμωνίδης ό
Λεωπρέπεός έστι κατά ξεινίην ό έπιγράψας. » Cum Ahrensio
recepi Reiskii conjecturam έν τοϊς pro αύτοϊς, traditis
ductibus praeter alias proximam. — 5 πάντων ών έπέοικεν
έχειτεθνεώς Cod., quod egregie correxit Ahrensius, έχειν
Briggsius. Legebatur ex Aurati conjectura πάντων ών
έπέοικε τύχεν τεθνεώς ό σοφ.... ειχ’άρα κηδ., hac distin-
ctione, quam etiam in ultimae manus exemplo tenet Ja-
cobsius, priora nunc cum Wartono scribens πάντ’ ών
ών έπέοικεν έχει, atque ita Boissonadius quoque, sed dis-
tinguens post σοφιστής. Heckerus :
πάντων δ’ ών έπέοικ’ ευ έχει τεθνεώς ό σοφιστής,
quod similibus aliorum poetarum locis bene tuetur, se-
quentium εΐχ’ άρα prorsus negligens, quae illis nec eleganter
nec apte subjiciuntur.— 6. « Άκικυς, quod plerumque
debilem signisicat, hoc loco de homine opibus destituto
accipi· debet. Memoratu dignum videbatur poetae, Eu-
sthenem peregrinum et opibus nullis habuisse amicos qui
eum non secus ac necessarium colerent: tanta ejus virtus.
Elegantem tamen Heinsii vel Huetii conjecturam άοικος
probarunt Valckenarius, Brunckius et alii, inter quos
Toupius : « Dicit sophistam, etsi non uxorem habebat
nec liberos aut propinquos, habuisse tamen qui exsequias
suas curarent. » Jac. Sic etiam Hermannus et Hecker. ·.
« videtur enim exui fuisse Eusthenes. » Temere si quid
corriguntur talia ·. nam manifesto respicitur ad Odyss. I,
515, Cyclopis ex antiquo vaticinio querelas de Ulixe, qui
non μ.έγας και καλός, sed έών ολίγος τε καί ούτιδανός καί
άκικυς perdiderit ipsum. Accommodate dictum ad Eu-
sthenis personam, ut probabile est, plausu excipiebant
sodales cum vivo versati; hodie critici expellunt.
DCLXII. Lemma : εις παϊδα Περιστέραν καλουμένην έπτέ-
την (- τιν) τελευτήσασαν- τό δέ περιστεράς (sic Paulss.;
περιστέρα apogr. Salm.; Περιστερίς Boiss.) τής μητρός έστιν
όνομα. « Theocrito tribuit scholiastes Wechel. » B. Le-
gitur in codicibus novitiis Theocriti. In puellam septennem,
sratris bimuli desiderio exstinctam. — 2 πολλής Cod. et
γρ. in marg. Wech.; πολιής Plan., et sic Grotius. « Ex
grsecis verbis vix efsicias Jacobsii interpretationem : diu
ante quam per naturx leges ei moriendum esset.
Suspicabar πολλω γ’ ήλικίης προτέρη, diu ante quam
i adolevisset. Si sana est Codicis lectio, sensum esse cre-
diderim πολλών ήλίκων προτέρη. » Meinek. p. 136. Quod
i verum videtur. Heckerus conj. πρώτη; ήλικίης προτέρη,
; coli. Pind. Nem. IX, 41. Ahrens. edidit πο λλοϊς ήλικίης
προτέρη. — 4. « Άστοργου, confer Meleagrum supra ep.
468. 7 :
Ίώ κακοπάρθενε Μοίρα,
στεϊ α γόνας στοργάν έπτυσας εις ανέμους. »
Heck. — 5 περιστεοή Cod. et Aldi quidam liber planud.;
περιστέρι Plan., quod editur; sed illud reduxerunt. Hcc-
ker. et Ahrens., hic retracto accentu. Schol. Wech.··
γράφεται (ώς λέγει τις) καί α’ϊ αι ελεεινέ, άνθ’ ών άλλος άν
λέγοι αΐ έλεεινάκαί εξής. Hoc, sed duplici αί, libri
Theocriti, cujus editt. αίαΐ έλεινά παθ. — 6 ανθρώπους
(sic) Cod.; άνθρώποις Plan. Ad ultimam vocem schol.
Wech.·. γράφεται καί λυγρότατα. Sic libri Theocr.
CDLXIII. Lemma ·. τού αύτού (quod abest in praece-
denti lemmate) Λεωνίδου εις Θράσσαν τινά γυναίκα' επί έν·
δεκασυλλάβω τό μια συλλαβή πλεονάζων (πλεόναζαν Boiss..)
τούήρώου τετράμετρον. « Hoc male; nam qui hendecasyl-