DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.48283#0587
IN CAPUT VIII ANNOTATIO.
557
— 3 ήμίν Cod.; ήμιν codd. Medie, et Paris; άμμιν e codice
Ambros. Mur. ei Jac. —4 τύχη Cod., illud ap. Mur.
CLXXIV. Ap. Murat, p. 39 junctim cum praecedenti-
bus.— 3 λαούς Mur.; * άμούς Codex. « Apographum άμούς.
Potest conjici δήμους. Esset alienum δάμους. Sed λαούς,
quod e codice exhibet Murat., est proprium de coetu side-
lium et laicorum plebe. Gregorius Opp. t. II, p. 1 : λαού
πρόεδροι. Idem a Tollio editus p. 12, 83 ■ καί λαός ορθόδο-
ξος, άλλ’ ούπω πλατύς. Et ρ. 84, 3 : λαός, νόμοι , τράπεζα,
βήματα, θρόνοι. Etp. 90 : Σιών όδοί πενθοΰσι, τόν νόμου λά-
τρην Λαόν ποθούσαι ήμέραις έορτίαις. Πενθώ δ’ έγωγε λαόν
ούχ όρώμενον Έμούς ρέοντα πρός λόγους. Ibidem '· Αναστα-
σίας ώ λαέ τής έμοι φίλης. Conf. ep. 141. Ρ1Ό ψυχών ( sic
Cod. et Mur. ) σέβας conjeci et scripsi εύχών σέβας. »
B.—i sic Mur.; Codex νεκροκόμοις, ultimis superposito
ων. Aut alia vox aut acumen hic latet.
CLXXV. Lemma : πρός τούς αύτούς, δτι ού δει έν μαρτυ-
ρίοις τούφαν. Ap. Murat. 205. — 2 θυσίας cod. Ambros.
— 5ώ φιλόκ. Mur.
CLXXVI. Lemma -· κατά τυμβ. τού αυτού Γρηγορίου του
θεολόγου. Ap. Murat, ρ. 141.
CLXXVII. Ap. Murat, ρ. 142. « Delevi lemma ·. επί
των επτά θεαμάτων, quod est alienum. «B. — 1. Glossa-
tor Codicis : θαυμαστόν περί των ζ' θεαμάτων. Πρώτον τεί-
χος τό έν Βαβυλώνι Σεμιράμεως· β' ό έν Όλυμπία Ζεύς χρυ-
σούς σφυρήλατος' γ' Αίγύπτου πυραμίδες- δ' οι έν Κολόσσαις
κήποι' ε' ό έν Έφέσω ναός τής Άρτέμιδος· ς' ό έν 'Ρόδω
κολοσσός- ζ' ό Μαυσωλού τάφος. — 2 in sine τάφος Mur.,
τύμβος Cod. « Hortos significari non dubito pensiles,
κάπων αιώρημα Antipatri IX, ep. 58, Colossenses hortos
ignoro. Vix puto άγαλμα bis posuisse negligentius Gre-
gorium venae felicioris poetam. — 3 έσχον Cod. —
4 άπο τήλε Mur., vitiose, ut supra exposui ad epigr. 108,
4 Θέων, currens in altum, ύψιθέων, ut est ep. 183. —
5. Malim έγρον άπλήστου. Έργον hoc sensu illustravi ad
Nicet. Eug. p. 59. » B.
CLXXV1II. Ap. Murat, p. 143. — 1. Vide ad ep. 143,
4. — 4 ώδε (sic) et δέ τινάχθην Cod.; δ’ έτιν. nunc Jac., ut
Mur. « Γείτονας, conf. ep. 181, 187, 202, 210; Opp. t. II,
p. 203, D. » Boiss.
CLXXIX. Lemma ·. τού αυτού κ. τ. Πάντα ταύτα ε’ισί τοϋ
θεολόγου. Ap. Mur. ρ. 143. — 1 τόσον cod. Medie. —
3 αύτίκ’ ήν (sic) Codex.
CLXXX. Ap. Murat, p. 144. —3. « Apographum κείνος
(sic). Et alibi librarii in hoc vocabulo titubant. Conf. Heyn.
ad Pind. ΟΙ. III, 81. » B.
CLXXXI. Ap. Murat, p. 144. — 1 όσσάτεον Cod., recte
cod. Medie. « Όσσάτιος de longiore spatio saepe apud se-
riores; de' majore numero Agathias VI, ep. 80, 4, ubi
v. aot. » Jac. — 2 ούλομένου Mur.
CLXXXII. Ap. Murat, p. 145. — 1 τύμβον Cod., recte
cod. Medie. « Greg. Opp. t. II, p. 202 : τόν τυμβοφόντην,
τόν τάφων άλάστορα. — 2 ήν ιδ’ δσην Cod.; εί δέ τόσην Mur.
— 3 έρ^ήξατε Cod., alterum cod. Medie., recte. Poeta se-
corrigit. — 4 λάζεσθε et άναραισάμεθα Codex. « Murator,
φθιμένοις. Accusativus cum άρέσκειν dicitur esse Attico-
rum a Gregorio Cor. § 23, qui allegato Sophoclis versu Aj.
585 : Ού γάρ μ άρέσκει γλώσσά σου τεθηγμένη, ait esse
σ.ντΐ τού ού γάρ μοι. Sed ipsa est ejus sententia μ’ esse pro
με, et scriptura μοι est lapsus calami, ni voluerit dicere
esse αντί τού έν συνήθεια μοι. Dio Chrys. Orat. I, p. 49 :
δστις δέ κακός ών. ήγεϊταί ποτέ θεούς άρέσκειν, κατ’ αύτό
τούτο πρώτον ούχ όσιός έστιν, inveni in codice θεοΐς accu-
sativo edito postponendum. » B.
CLXXX1II. Ap. Murat, p. 145. — 1 ώς τι (non ώστε)
Codex; ώ τι cod. Medie. Illud restituit Boiss. — 2. « Πε-
ρικτίοσιν, conf. ep. 205, 200, 212, 239. » B.
CLXXXIV. Ap. Murat, p. 146. Sepulcrum loquitur. —
1 μαυσώλου Mur. — 2 τυμβολέτης Mur.
CLXXXV. Ap. Murat, p. 146. — 1 τείχος Cod. et Mur ,
corr. Jacobs. — 2. « Λαγάνες sunt latera muri, ut ep. 188,
4, latera sepulcri. Sed malim sane έκ λαών, lapidibus.
Murus fuerat ad montis radices; illo diruto, ex saxis
circumjacentibus sepulcrum in montis cacumine exstru-
ctum erat. » Jac. Aliter Boiss. : « Significare viletur
monumentum habere sormam pyramidalem, angulis late-
rum in summitate conniventibus. « — 4 χρυσοφίλοις Mur.
Depravate χρυσόφιλε σοίμε τίναξονόλον Codex. « Praeferen-
dam esse varietatem χρυσοφίλαις dixi ad Pbilostrati Epist.
p. 135. Idonea forma φιλόχρυσος reperietur ep. 189, 195,
200, 213, 215, 221, 232. » B.
CLXXXVI. Ap. Murat, p. 147. — 1 καί μνήματος δ’άνε-
γείρατο Cod. depravate. — 3 έξαλαπάξει Cod. — 4 ού μή
Cod.; εί Mur.
CLXXXVH. Ap. Murat, p. 147. — 1 ούκερέει Cod. recte;
ούκενέει Cod. Paris; ού κενεή conj. Salvinius. Deinde Co-
dex depravate πρός γάρ ώδε τό τύμβου. — 2 σήματος cod.
Paris.; unde Salvin. conj. άρχαίη σήματος έργασίη. —
3. Edebatur είπέ- φθόνος- τό δέ. Optime Boiss. : « Scripsi
φόνος. Haec nomina passim consusa suerunt. Addit φόνος,
ut explicet et vindicet improprietatem quae videtur esse
verbi ένήρατο. Sic νεκροφόνος ep. 184; τυμβοφόνοι παλάμαι
ep. 216, et Opp. t. II, p. 202, D, τυμβοφόντης. » B.
CLXXXVIII. Ap. Murat, p. 148. — 1 sic cod. Medie.;
depravate πόδα σοι μετά ταύτα Palat. A Callimacho haec
sumpta, VII, ep. 525, 1. — 3 άλλεδοκήθη Codex, alterum
Mur.
CLXXXXIX. Ap. Murat, p. 148. — 2 νύν τε τάφον cod.
Medie.; νύν τε τάφου Mur. Quae Jacobsius ita emendavit:
νύν αντί τάφου δηλήμονος άνδρός Σήμα πέλω , optima ni
sallor sententia, quam in latinis posui. Vulgatam distin-
ctionem servat Boiss., haec annotans ·. « Τάφον Muratorius
mutat in τάφου, nequicquam. Scribo τάφρον, fossam.
Illud σήμα nihil est jam praeter rudera et fossam.—
3. Junxi σήμα πέλω μή...., i. e. σημαίνω μή... Sic est in
apograpbo distinctum. » Quae interpretatio genitivum
δηλήμονος άνδρός minime respuit. — 4 ή παλάμησι φιλοχού-
σησι Mur.
CXC. Ap. Murat, p. 149. — 1 κληνίδες Cod., qui versu
4 desinit in φθιμένων. Reliqua suppleta ex Mur.
CXCI. Ap. Murat, p. 149.—4 oiov Cod.; οίον Mur.
« Illud verum. Irridentur enim οί τυμβωρύχοι, aurum
quaerentes in sepulcro, quod nihil continebat praeter ossa
et cineres. » Jac. Docta brevitate dictum videtur χρυσόν
άποξέομαι, aurum abrador, rador ut auseratur (quod non
inest) aurum, et. sic concido. Boiss. ·. « Forsan χρυσός (ώς
χρυσός) vel χρυσού (ένεκα χρυσού). »
557
— 3 ήμίν Cod.; ήμιν codd. Medie, et Paris; άμμιν e codice
Ambros. Mur. ei Jac. —4 τύχη Cod., illud ap. Mur.
CLXXIV. Ap. Murat, p. 39 junctim cum praecedenti-
bus.— 3 λαούς Mur.; * άμούς Codex. « Apographum άμούς.
Potest conjici δήμους. Esset alienum δάμους. Sed λαούς,
quod e codice exhibet Murat., est proprium de coetu side-
lium et laicorum plebe. Gregorius Opp. t. II, p. 1 : λαού
πρόεδροι. Idem a Tollio editus p. 12, 83 ■ καί λαός ορθόδο-
ξος, άλλ’ ούπω πλατύς. Et ρ. 84, 3 : λαός, νόμοι , τράπεζα,
βήματα, θρόνοι. Etp. 90 : Σιών όδοί πενθοΰσι, τόν νόμου λά-
τρην Λαόν ποθούσαι ήμέραις έορτίαις. Πενθώ δ’ έγωγε λαόν
ούχ όρώμενον Έμούς ρέοντα πρός λόγους. Ibidem '· Αναστα-
σίας ώ λαέ τής έμοι φίλης. Conf. ep. 141. Ρ1Ό ψυχών ( sic
Cod. et Mur. ) σέβας conjeci et scripsi εύχών σέβας. »
B.—i sic Mur.; Codex νεκροκόμοις, ultimis superposito
ων. Aut alia vox aut acumen hic latet.
CLXXV. Lemma : πρός τούς αύτούς, δτι ού δει έν μαρτυ-
ρίοις τούφαν. Ap. Murat. 205. — 2 θυσίας cod. Ambros.
— 5ώ φιλόκ. Mur.
CLXXVI. Lemma -· κατά τυμβ. τού αυτού Γρηγορίου του
θεολόγου. Ap. Murat, ρ. 141.
CLXXVII. Ap. Murat, ρ. 142. « Delevi lemma ·. επί
των επτά θεαμάτων, quod est alienum. «B. — 1. Glossa-
tor Codicis : θαυμαστόν περί των ζ' θεαμάτων. Πρώτον τεί-
χος τό έν Βαβυλώνι Σεμιράμεως· β' ό έν Όλυμπία Ζεύς χρυ-
σούς σφυρήλατος' γ' Αίγύπτου πυραμίδες- δ' οι έν Κολόσσαις
κήποι' ε' ό έν Έφέσω ναός τής Άρτέμιδος· ς' ό έν 'Ρόδω
κολοσσός- ζ' ό Μαυσωλού τάφος. — 2 in sine τάφος Mur.,
τύμβος Cod. « Hortos significari non dubito pensiles,
κάπων αιώρημα Antipatri IX, ep. 58, Colossenses hortos
ignoro. Vix puto άγαλμα bis posuisse negligentius Gre-
gorium venae felicioris poetam. — 3 έσχον Cod. —
4 άπο τήλε Mur., vitiose, ut supra exposui ad epigr. 108,
4 Θέων, currens in altum, ύψιθέων, ut est ep. 183. —
5. Malim έγρον άπλήστου. Έργον hoc sensu illustravi ad
Nicet. Eug. p. 59. » B.
CLXXV1II. Ap. Murat, p. 143. — 1. Vide ad ep. 143,
4. — 4 ώδε (sic) et δέ τινάχθην Cod.; δ’ έτιν. nunc Jac., ut
Mur. « Γείτονας, conf. ep. 181, 187, 202, 210; Opp. t. II,
p. 203, D. » Boiss.
CLXXIX. Lemma ·. τού αυτού κ. τ. Πάντα ταύτα ε’ισί τοϋ
θεολόγου. Ap. Mur. ρ. 143. — 1 τόσον cod. Medie. —
3 αύτίκ’ ήν (sic) Codex.
CLXXX. Ap. Murat, p. 144. —3. « Apographum κείνος
(sic). Et alibi librarii in hoc vocabulo titubant. Conf. Heyn.
ad Pind. ΟΙ. III, 81. » B.
CLXXXI. Ap. Murat, p. 144. — 1 όσσάτεον Cod., recte
cod. Medie. « Όσσάτιος de longiore spatio saepe apud se-
riores; de' majore numero Agathias VI, ep. 80, 4, ubi
v. aot. » Jac. — 2 ούλομένου Mur.
CLXXXII. Ap. Murat, p. 145. — 1 τύμβον Cod., recte
cod. Medie. « Greg. Opp. t. II, p. 202 : τόν τυμβοφόντην,
τόν τάφων άλάστορα. — 2 ήν ιδ’ δσην Cod.; εί δέ τόσην Mur.
— 3 έρ^ήξατε Cod., alterum cod. Medie., recte. Poeta se-
corrigit. — 4 λάζεσθε et άναραισάμεθα Codex. « Murator,
φθιμένοις. Accusativus cum άρέσκειν dicitur esse Attico-
rum a Gregorio Cor. § 23, qui allegato Sophoclis versu Aj.
585 : Ού γάρ μ άρέσκει γλώσσά σου τεθηγμένη, ait esse
σ.ντΐ τού ού γάρ μοι. Sed ipsa est ejus sententia μ’ esse pro
με, et scriptura μοι est lapsus calami, ni voluerit dicere
esse αντί τού έν συνήθεια μοι. Dio Chrys. Orat. I, p. 49 :
δστις δέ κακός ών. ήγεϊταί ποτέ θεούς άρέσκειν, κατ’ αύτό
τούτο πρώτον ούχ όσιός έστιν, inveni in codice θεοΐς accu-
sativo edito postponendum. » B.
CLXXX1II. Ap. Murat, p. 145. — 1 ώς τι (non ώστε)
Codex; ώ τι cod. Medie. Illud restituit Boiss. — 2. « Πε-
ρικτίοσιν, conf. ep. 205, 200, 212, 239. » B.
CLXXXIV. Ap. Murat, p. 146. Sepulcrum loquitur. —
1 μαυσώλου Mur. — 2 τυμβολέτης Mur.
CLXXXV. Ap. Murat, p. 146. — 1 τείχος Cod. et Mur ,
corr. Jacobs. — 2. « Λαγάνες sunt latera muri, ut ep. 188,
4, latera sepulcri. Sed malim sane έκ λαών, lapidibus.
Murus fuerat ad montis radices; illo diruto, ex saxis
circumjacentibus sepulcrum in montis cacumine exstru-
ctum erat. » Jac. Aliter Boiss. : « Significare viletur
monumentum habere sormam pyramidalem, angulis late-
rum in summitate conniventibus. « — 4 χρυσοφίλοις Mur.
Depravate χρυσόφιλε σοίμε τίναξονόλον Codex. « Praeferen-
dam esse varietatem χρυσοφίλαις dixi ad Pbilostrati Epist.
p. 135. Idonea forma φιλόχρυσος reperietur ep. 189, 195,
200, 213, 215, 221, 232. » B.
CLXXXVI. Ap. Murat, p. 147. — 1 καί μνήματος δ’άνε-
γείρατο Cod. depravate. — 3 έξαλαπάξει Cod. — 4 ού μή
Cod.; εί Mur.
CLXXXVH. Ap. Murat, p. 147. — 1 ούκερέει Cod. recte;
ούκενέει Cod. Paris; ού κενεή conj. Salvinius. Deinde Co-
dex depravate πρός γάρ ώδε τό τύμβου. — 2 σήματος cod.
Paris.; unde Salvin. conj. άρχαίη σήματος έργασίη. —
3. Edebatur είπέ- φθόνος- τό δέ. Optime Boiss. : « Scripsi
φόνος. Haec nomina passim consusa suerunt. Addit φόνος,
ut explicet et vindicet improprietatem quae videtur esse
verbi ένήρατο. Sic νεκροφόνος ep. 184; τυμβοφόνοι παλάμαι
ep. 216, et Opp. t. II, p. 202, D, τυμβοφόντης. » B.
CLXXXVIII. Ap. Murat, p. 148. — 1 sic cod. Medie.;
depravate πόδα σοι μετά ταύτα Palat. A Callimacho haec
sumpta, VII, ep. 525, 1. — 3 άλλεδοκήθη Codex, alterum
Mur.
CLXXXXIX. Ap. Murat, p. 148. — 2 νύν τε τάφον cod.
Medie.; νύν τε τάφου Mur. Quae Jacobsius ita emendavit:
νύν αντί τάφου δηλήμονος άνδρός Σήμα πέλω , optima ni
sallor sententia, quam in latinis posui. Vulgatam distin-
ctionem servat Boiss., haec annotans ·. « Τάφον Muratorius
mutat in τάφου, nequicquam. Scribo τάφρον, fossam.
Illud σήμα nihil est jam praeter rudera et fossam.—
3. Junxi σήμα πέλω μή...., i. e. σημαίνω μή... Sic est in
apograpbo distinctum. » Quae interpretatio genitivum
δηλήμονος άνδρός minime respuit. — 4 ή παλάμησι φιλοχού-
σησι Mur.
CXC. Ap. Murat, p. 149. — 1 κληνίδες Cod., qui versu
4 desinit in φθιμένων. Reliqua suppleta ex Mur.
CXCI. Ap. Murat, p. 149.—4 oiov Cod.; οίον Mur.
« Illud verum. Irridentur enim οί τυμβωρύχοι, aurum
quaerentes in sepulcro, quod nihil continebat praeter ossa
et cineres. » Jac. Docta brevitate dictum videtur χρυσόν
άποξέομαι, aurum abrador, rador ut auseratur (quod non
inest) aurum, et. sic concido. Boiss. ·. « Forsan χρυσός (ώς
χρυσός) vel χρυσού (ένεκα χρυσού). »