DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.16761#0073
^ 1329 #6
τ>,ν τροΌην.'» Η συνήθης όύΰτς, έχρησίμευε προ; δηλητηρίασιν η το 1θ δραχμαί, ας ό δηλητηριχ^θηίό*
ρ.ενος η ό βουλόμενος δηλητηριασθήναι έλάμβανεν.
Η λέζις χώνειυγ έτυμολογείται έκ τοΰ κωνάω δια τον γενόμενον είλιγμόν και σκότον τοις πίνουσι κατά
τον Διοσκουριοην.
Οί Ρωμαίοι ώνόμασαν τό κώνειον Οι'αΐία' παράγεται δέ ή λέςις αύτη έκ τοΰ κύειν, επειδή ό καυλός τοΰ
εό'^ρ.ενου φυτού είναι κενός.
Ξ. Λ α ν 5 ε ρ έ ρ .
Ανάλυσις τοΰ ύδατος της επί της Δήλου ΐϊ.ας λίμνης.
ή μικρά αυτή καΐ πετρώδης έν τω μέσω των Κυκλάδων κειμένη νήσος ητο περίφημος" τό τάλαι οιά τήν
έν αύτν) γέννησιν τοΰ Απόλλωνος καΐ της Αρτέμιδος* έλαβε δέ το όνομα Δήλος, καθότι, ούς αναφέρει ό Αρι-
στοτέλης και ό Πλίνιος, ένομίζετο το πάλαι, ότι ό Ποσειδών ττροήγαγεν αύτήν έ/. της θαλάσστ,ς. Επ' αύτής
υπήρξε τό πάλαι ό ναός της Λητούς και τοΰ Απόλλωνος, εις τον ότοίον μάλιστα κατά πενταετίαν προς τι-
μήν αύτοΰ έτελοϋντο κοινοί αγώνες, και τον όποιον ό Χρυσίνθον; υιός τοΰ Κέκρωτος έ/. Παρίου μαρμάρου
άνωκοδόμησεν. Ενταύθα εύρίσκετο τό μαντεϊον τοΰ Ατόλλωνος, οπού έδίόοντο οί σκοτε;νότεροι χρησμό·, /.αϊ
τοΰ όποιου ό βωμός έκ κεράτων ζΐ/ζ κατασ/.ευασθή. Η νήσος ήτον ιερά τό πάλαι, καθότι δέν έσυγν/ωρεϊτο
ουδεμία γυνή να γεννήσν; έτ' αύτής, ούτε θνητός έν αΰτνί νά ένταφιχσθή, ούόέ κύων νά ύπάρ/η έτ' αύτή:.
Την σήμερον ευρίσκονται λείψανα ρ,όνον τινά τοΰ άρ/αίου μεγαλείου αύτής, έκτεινόμενα άέγρί των /.υδά-
των της θαλάσσης. Προς τό βόρε'.ο-άνατολικόν τοΰ ναοΰ τοΰ Ατόλλωνος ύπάργει λίμνη τις κυκλικούς περι-
τειχισμένη, και στρογγυλή .Ιψγη όνομαζομένη' εις ταύτην λέγεται, ότι έγεννήΟη ό Άτόλλων. Ιίαρ^ρεθείς
ποτέ εις Δήλον εις έτοχήν, καθ' ήν ή λίμνη αύτη ήτο πλήρης ύδατος ουΧ άπο σκοπού ένόμισα νά έςετάσω τό
ύδωρ αύτής, τό ότοΐον ύπό των έκεΐ ποιμένων των μόνων κατοίκων τής νήσου ταύτης, ώς ιαματικό/ έφηΐλί-
ζετο* και όμως τίποτε ΐδιαίτερον τό υδωρ τοΰτο έμτερ'.ένει.'
Ξ. Λ α ν ο ε ρ ε ρ .
Περί τής Κασταλίας κρήνης.
Εντός τοΰ ναοΰ τοΰ έν Δελ.φοΐς Απόλλωνος ητον ή τής Κασταλίας κοήνη, τής οποίας τό υδωρ συνηχθη
εντός τίνος άντρου, κοινωνούντος δια τίνος οπής, άπό τής όποιας ή τής Πυθίας φωνή έξήρν/ετο, και υπέρ τ/,ν
οποίαν ΐστατο ό χρυσούς τρίπους, όστις ήτο δάφναις, και δαφνοστεφάνοις ττεριεστεμμένος, ώστε δεν ήδύνατο
νά φανή ή ότή αύτη. Εύρίσκομεν περί τή; Κασταλίας κρήνης παρά τοις άρ^αίοις συγγραφεύσι τά ακόλουθα*
α Εκ δέ τοΰ γυμνασίου τινί εις τό ιερόν άγόν τι, έ'στιν έν δε;ια τής όδοΰ τό ύδωρ τής Κασταλίας κ,αί πιείν
ήδύ' δούναι δέ τό όνομα τή ττηγ^ γυναίκα λέγουσιν έπιχωρίαν, οί δέ άνδρα Καστάλιον. »
Περί αύτής λέγει ό Ηρόδοτος, ότι ή περίφημος αύτη πηγή εύρίσχ.ετο έ-ί τοΰ όρους Παρνασσού πλησίον των
Δελφών, και ήτον ιερά τώ Απόλλωνι και ταΐς Μούσαις· αύτής τό ύδωρ έπινον οί έπερωτοΰντες τό μαντεϊον
τοΰ Απόλλωνος. Περί τής Κασταλίας λέγουσιν, ότι ύπεράνω τοΰ ναοΰ ή κρήνη αύτη ευρισκομένη είσέρρεεν εις
τά ένδον τοΰ ναού, και άφ' ού ό νέος εφερεν έκ τοΰ πλησίον άλσους τάς δάφνας στρας περίστεψιν τοΰ τρίποδος
τής Πυθίας, έςήντλε·, ύδωρ έ* τή- Κασταλίας κρήνης προς πλήρωσιν των έν τω ναω ίστααένων αγγείων.
Αλλοι δέ λέγουσιν, ώς ό Ηρόδοτος, ό'τι Κασταλία ώνοι/άσθη άπό τοΰ Κασταλίου υίοΰ τοΰ Απόλλωνος, η άπό
τίνος νύμφης Κασταλίας, ήτις ύπό τοΰ Απόλλωνος /.αταδιωκοαενη αετεμορφώθη είς τήν όμωνυμον αύτ·/ί πη·
γήν. Η πηγή αύτη ονομάζεται άττό τών Παρνασών κατοίκων κρήνη, και οί τά μέρη ταύτα κατοικοΰντες θεοι-
ροΰσι. τήν πόσιν τοΰ ύδατος τής Κασταλίας κρήνγις, τής τοσούτον διαθρυλληθε,'σης τό πάλαι, ώς ύδωρ έλα-
ορόν και χωνευτιχ,όν ύτιό -/ημικήν δέ έτοψιν θεωρήσαντες τό ύ$ωρ τοΰτο λέγομεν μόνον έν ολίγοις, οτι είναι
καθαρώτατον, δυνάμενο; πραγματικούς νά ένεργ·?ί έπωφελώς, έ'νε^.α τής έλείψεως αλάτων, άτινα έν πάσι τοις
άλλοις ύδασ; απαντώνται, ώστε τό τής Κασταλίας κρήνης ύδωρ δύναται νά όνομασθτί 'Λχρατοχρψη.
Ξ. Λανδερέρ.
τ>,ν τροΌην.'» Η συνήθης όύΰτς, έχρησίμευε προ; δηλητηρίασιν η το 1θ δραχμαί, ας ό δηλητηριχ^θηίό*
ρ.ενος η ό βουλόμενος δηλητηριασθήναι έλάμβανεν.
Η λέζις χώνειυγ έτυμολογείται έκ τοΰ κωνάω δια τον γενόμενον είλιγμόν και σκότον τοις πίνουσι κατά
τον Διοσκουριοην.
Οί Ρωμαίοι ώνόμασαν τό κώνειον Οι'αΐία' παράγεται δέ ή λέςις αύτη έκ τοΰ κύειν, επειδή ό καυλός τοΰ
εό'^ρ.ενου φυτού είναι κενός.
Ξ. Λ α ν 5 ε ρ έ ρ .
Ανάλυσις τοΰ ύδατος της επί της Δήλου ΐϊ.ας λίμνης.
ή μικρά αυτή καΐ πετρώδης έν τω μέσω των Κυκλάδων κειμένη νήσος ητο περίφημος" τό τάλαι οιά τήν
έν αύτν) γέννησιν τοΰ Απόλλωνος καΐ της Αρτέμιδος* έλαβε δέ το όνομα Δήλος, καθότι, ούς αναφέρει ό Αρι-
στοτέλης και ό Πλίνιος, ένομίζετο το πάλαι, ότι ό Ποσειδών ττροήγαγεν αύτήν έ/. της θαλάσστ,ς. Επ' αύτής
υπήρξε τό πάλαι ό ναός της Λητούς και τοΰ Απόλλωνος, εις τον ότοίον μάλιστα κατά πενταετίαν προς τι-
μήν αύτοΰ έτελοϋντο κοινοί αγώνες, και τον όποιον ό Χρυσίνθον; υιός τοΰ Κέκρωτος έ/. Παρίου μαρμάρου
άνωκοδόμησεν. Ενταύθα εύρίσκετο τό μαντεϊον τοΰ Ατόλλωνος, οπού έδίόοντο οί σκοτε;νότεροι χρησμό·, /.αϊ
τοΰ όποιου ό βωμός έκ κεράτων ζΐ/ζ κατασ/.ευασθή. Η νήσος ήτον ιερά τό πάλαι, καθότι δέν έσυγν/ωρεϊτο
ουδεμία γυνή να γεννήσν; έτ' αύτής, ούτε θνητός έν αΰτνί νά ένταφιχσθή, ούόέ κύων νά ύπάρ/η έτ' αύτή:.
Την σήμερον ευρίσκονται λείψανα ρ,όνον τινά τοΰ άρ/αίου μεγαλείου αύτής, έκτεινόμενα άέγρί των /.υδά-
των της θαλάσσης. Προς τό βόρε'.ο-άνατολικόν τοΰ ναοΰ τοΰ Ατόλλωνος ύπάργει λίμνη τις κυκλικούς περι-
τειχισμένη, και στρογγυλή .Ιψγη όνομαζομένη' εις ταύτην λέγεται, ότι έγεννήΟη ό Άτόλλων. Ιίαρ^ρεθείς
ποτέ εις Δήλον εις έτοχήν, καθ' ήν ή λίμνη αύτη ήτο πλήρης ύδατος ουΧ άπο σκοπού ένόμισα νά έςετάσω τό
ύδωρ αύτής, τό ότοΐον ύπό των έκεΐ ποιμένων των μόνων κατοίκων τής νήσου ταύτης, ώς ιαματικό/ έφηΐλί-
ζετο* και όμως τίποτε ΐδιαίτερον τό υδωρ τοΰτο έμτερ'.ένει.'
Ξ. Λ α ν ο ε ρ ε ρ .
Περί τής Κασταλίας κρήνης.
Εντός τοΰ ναοΰ τοΰ έν Δελ.φοΐς Απόλλωνος ητον ή τής Κασταλίας κοήνη, τής οποίας τό υδωρ συνηχθη
εντός τίνος άντρου, κοινωνούντος δια τίνος οπής, άπό τής όποιας ή τής Πυθίας φωνή έξήρν/ετο, και υπέρ τ/,ν
οποίαν ΐστατο ό χρυσούς τρίπους, όστις ήτο δάφναις, και δαφνοστεφάνοις ττεριεστεμμένος, ώστε δεν ήδύνατο
νά φανή ή ότή αύτη. Εύρίσκομεν περί τή; Κασταλίας κρήνης παρά τοις άρ^αίοις συγγραφεύσι τά ακόλουθα*
α Εκ δέ τοΰ γυμνασίου τινί εις τό ιερόν άγόν τι, έ'στιν έν δε;ια τής όδοΰ τό ύδωρ τής Κασταλίας κ,αί πιείν
ήδύ' δούναι δέ τό όνομα τή ττηγ^ γυναίκα λέγουσιν έπιχωρίαν, οί δέ άνδρα Καστάλιον. »
Περί αύτής λέγει ό Ηρόδοτος, ότι ή περίφημος αύτη πηγή εύρίσχ.ετο έ-ί τοΰ όρους Παρνασσού πλησίον των
Δελφών, και ήτον ιερά τώ Απόλλωνι και ταΐς Μούσαις· αύτής τό ύδωρ έπινον οί έπερωτοΰντες τό μαντεϊον
τοΰ Απόλλωνος. Περί τής Κασταλίας λέγουσιν, ότι ύπεράνω τοΰ ναοΰ ή κρήνη αύτη ευρισκομένη είσέρρεεν εις
τά ένδον τοΰ ναού, και άφ' ού ό νέος εφερεν έκ τοΰ πλησίον άλσους τάς δάφνας στρας περίστεψιν τοΰ τρίποδος
τής Πυθίας, έςήντλε·, ύδωρ έ* τή- Κασταλίας κρήνης προς πλήρωσιν των έν τω ναω ίστααένων αγγείων.
Αλλοι δέ λέγουσιν, ώς ό Ηρόδοτος, ό'τι Κασταλία ώνοι/άσθη άπό τοΰ Κασταλίου υίοΰ τοΰ Απόλλωνος, η άπό
τίνος νύμφης Κασταλίας, ήτις ύπό τοΰ Απόλλωνος /.αταδιωκοαενη αετεμορφώθη είς τήν όμωνυμον αύτ·/ί πη·
γήν. Η πηγή αύτη ονομάζεται άττό τών Παρνασών κατοίκων κρήνη, και οί τά μέρη ταύτα κατοικοΰντες θεοι-
ροΰσι. τήν πόσιν τοΰ ύδατος τής Κασταλίας κρήνγις, τής τοσούτον διαθρυλληθε,'σης τό πάλαι, ώς ύδωρ έλα-
ορόν και χωνευτιχ,όν ύτιό -/ημικήν δέ έτοψιν θεωρήσαντες τό ύ$ωρ τοΰτο λέγομεν μόνον έν ολίγοις, οτι είναι
καθαρώτατον, δυνάμενο; πραγματικούς νά ένεργ·?ί έπωφελώς, έ'νε^.α τής έλείψεως αλάτων, άτινα έν πάσι τοις
άλλοις ύδασ; απαντώνται, ώστε τό τής Κασταλίας κρήνης ύδωρ δύναται νά όνομασθτί 'Λχρατοχρψη.
Ξ. Λανδερέρ.