Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1888)

19

ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΕΚ

ΔΕΚΕΛΕΙΛΣ

20

των όφειλόντων νά διαδικασθώσιν, Ό ιερεύς, ήγουν
ό έτερος ανώτατος άρχων, εισπράττει παρ αύτοΟ τό
πρόστιμον τών 500 δραχμών ή άλλος ό βουλόμε-
νος (ενν. τών πάντων φρατέρων). Τέλος δταν πρό-
κειται περί προσαγωγής τών μείων και κουρείων εις
Δεκέλειαν και Ουσίας αυτών επί τοΟ βωμ,οΟ, ό πα-
ραβάτης ταύτης της διατάξεως, ήτις ζημιώνει το
έν Δεκέλεια ιερόν, οφείλει πρόστιμον είσπραττόμε-
νον ύπο του ιερέως τοΟ Δε/.ελειών οίκου. Έν τω
ψηφίσματι τοΟ Νικοδήμου ή μεν ένστ. 71 μνημο-
νευομένη άνάκροσι,ς εινε ή κατά τήν είσαγωγήν
τών παίδων προχείρως γινομένη, καΟ' ήν ώφειλε νά
μαρτυρηθή 6πό τριών μαρτύρων οτι ό εισαγόμενος
είνε υίός γνήσιας έκ γαμέτης*- οί δέ Οιασώται μάρ-
τυρες οί απαιτούμενοι έν αύτώ εινε διά τούς μή
γεννήτας τούς εισάγοντας παΐδας εις τούς φράτε-
ρας. Φαίνεται δηλ. οτι έν τοις προ τοΟ Νικοδήμου
ψηφίσμασιν ουδείς ύπήρχε τοιοΟτος περιορισμός"
πάς ό είσάγων προσηγε τούς μάρτυρας έξ οιωνδή-
ποτε φρατέρων και έξ ανθρώπων μή δυναμένων νά
γινώσκωσιν άκριβώς τούς γονεΓς τοΟ εισαγομένου,
και ένεκα τούτου ήτο εύκολος ή κατάχρησις. Διά
τούτου λοιπόν τοΟ ψηφίσματος άπαιτείται ό είσά-
γων θιασώτης νά φέρη τούς τρεις μάρτυρας έκ τών
συνΟιασωτών, έκτος έάν δεν ύπάρχωσι (παρόντες)
τόσοι έκ τοΟ θιάσου, εις όν ανήκει ό θιασώτης. Και
ταΰτα μεν περί της εισαγωγής κατά τήν μερικήν
τών φρατέρων σύνοδον μέχρι στ. 77. Τά δ' έφεξής
άναφέρονται εϊς τήν διαδικαοίαν,. τήν γινομένην
τό άκόλουΟον έ'τος μετά τήν είσαγωγήν και τήν
πρόχειρον άνάκρισιν ένώπιον τών πάντων φρατέ-

' Κατα ταΰτην τήν ρητήν μαρτυρίαν τι;; έ~:γραφής —ρέπ;ι νά Ο'.οο-
ΟωΟη ή γνώμη τοϋ ΒαοΐΊηαίΙΙΙ οτι έν τω δρχφ τών φρατέρων περι-
ε(χετο ή φράσις οΰχΐ έκ γαμέτης, άλλ' ΐξ έγγνητης (.1. .ΙίΐΙΐιΊ>ϋθΙι.
8ΐϊρρΙ. !Μ. IX. σ>)7ϊ).

ρων. Αλλ'όπως ή κατά τήν άνάκρισιν μαρτυρία
ορίζεται χάριν τών θιασωτών μόνων, διότι ύποθέ-
τομεν ό'τι περί τών γεννητών ύπήρχον ήδη έν τοις
προτέροις ψηφίσμασιν επαρκείς διατάξεις, ούτω και
κατά τήν διαδικασίαν περί θιασωτών μόνον πρό-
κειται (ίο. στ. 104)" όθεν προηγοΟνται μεν πάν-
τοτε οί Οιασώται, άλλά και πρόνοια λαμβάνεται δΓ
έπιβολής προστίμου, μή και ούτοι ψευδομαρτυρή-
σωσιν ή διαστρέψωσι τά δίκαια.-Τό ψήφισμα τοΟ
Μενεξένου έχει πολύ φανερόν τον σκοπόν. Φαίνεται
οτι κατά τήν άνάκρισιν και τήν διαδικασίαν δεν
εϊχον ίκανάν χρόνον οί φράτερες νά έςελ'έγχωσι τήν
γνησιότητα τών εισαγομένων παίδων. Διά τοΟτο
έκρίθη εύλογον διά της προς τον φρατρίαρχον απο-
γραφής και έκ.θέσεως τών ονομάτων ίκανον χρόνον
προ τών Άπατουρίων νά δύνανται νά λαμβάνωσιν
έπαρκή γνώσιν ατών μελλόντων είσάγεσθαι» οί
φράτερές των οί περί τον Δεκελειών οίκον.

Εννοώ ό'τι ή ύπόθεσις αυτη, δι' ης έξηγοΟνται,
νομίζω, έπαρκώς αί έν τή ημετέρα έπιγραφή άπο-
ρίαι, εινε ψιλή ύπόθεσις' άλλ'εινε δμως τοιαύτη,
ώστε δεν αναιρεί τήν έκφρασθεϊσαν είκασίαν δτι τό
έν Δεκέλεια ιερόν ήτο περιφανής εδρα της φρατρίας
τών Δημοτιωνιδών. "Ο,τι ήμείς νομίζομεν έπάναγ-
κες πρός έξήγησιν τών έν τή παρούση έπιγραφή
αποριών, είνε δτι δεν ήτο ή μόνη, ώς παραδέχε-
ται ό Βυβπηαηη ε. ά. και μετ αύτοΟ ό δζαηΐο ε. ά.
*Α ν δέ έν αύτη ύπήρχε και ναός τοΟ φρατρίου Διός
και ού/ί μόνον τέμενος μετά τοΟ έν αύτώ οίκου
και έν αύτώ βωμός, και αν ή άγορά τών Δημο-
τιωνιδών συνήρχετο ένταΟθα ή άλλαχοΰ, τοΟτο δεν
δύναμαι νά έξαγάγω έκ της έπιγραφής.

15 Σεπτεμβρίου 1888.

I. ΓΙαντλζιδης

!