Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Ephēmeris archaiologikē (1888)

383

ΠΗΛΙΝΟΙ ΕΞ ΑΤΤΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΕΣ

184

■βτι ήσαν προσηλωμέναι επί τίνος τοίχου ή άλλης χώρου. Ή παράστασης ούδέν εχει το άηθες' οκτώ

τίνος επιφανείας ή ότι συνεδέοντο προς αλλήλους κατά ζεύγη άνδρες Γστανται προς τα δεξιά έστραμ-

οί πίνακες», όθεν άνάγκη νά δενθώμεν ώς λέγει δ μένοι και τήν όεζυάν χείρα νΦωμενην έχοντες

ΓιιιΊ\ναη§ΙΰΓ «οτι ήσαν έντεθειμένοι ώς μετυπαο έξάρχονται τοΟ θρήνου" ή χειρονομία αύτη, ήτις

έν εντολή λίθινου τοίγου, άν τω όντι ήσάν ποτε και έν παραστάσεσι της προθέσεως εΰρηται (παράβ.

σταθερώς ιδρυμένοι» (ΡϋΓΐ\ν&Π§ΐ6Γ ε. ά. άριΟ. π.χ. ΡϋΡΐνν3,η§1βΓ ε.ά. αριθ. 1887-1889,3999 και

1811-1826). τον μνημονευθέντα άνωτέρω πίνακα του Λούβρου)

"Οσον εγώ οϊδα, μέχρι τούδε δεν έγένοντο Οά ήναι εκείνη, ήν και ό Ευριπίδης1 μνημονεύει

γνωστά έτερα παραδείγματα τούτου του τρό- και περί ής δ τε ΒβηηιΙυΓί' (ε. ά. σελ. 34 και 181)

που των τΓί-ηίρίωΓ' το πολύ πολύ ήδυνάαεθα και δ ΡοΙίΐβι· (Εΐυιΐβ 8υι· Ιβ3 Ιβονίΐιοδ ΒΙαηοδ, σελ.

ώς τοιαΟτα ακόμη νά έκλάβωμεν και τά παρά 58) κάμνουσι λόγον' αμφιβάλλω δμως άν δικαιώ-

ΒοηηίΙοΐ'Γ (ε. ά. σελ. 121, πίν. 2) απεικονισμένα μεθα νά ταύτίσωμεν αυτήν προς τήν επί των λη-

Οραύσματα, τά έν τω Μουσείω της Κοπεγχάγης, κύΟων και άλλαχοΟ συχνά άπαντώσαν προέκτα-

ενεκα τοΟ μεγέθους αυτών, εί και τότε το μικρόν σιν της χειρός, ήτις όλως αύΟαίρετον σχήμα δύ-

αύτών πάχος (0,017 ΒοπικΙογΓ ε. ά. σελ. 17) Οά ναται νά ήναι. Περί της επιγραφής, της ύπέρ τήν

ήτο παράδοξον. Καλόν λοιπόν ένόμισα νά ελκύσω παράστασιν καΟ' δλον τό μήκος του θραύσματος

τήν προσοχήν τών συναδέλφων επί τά λείψανα διηκούσης, έ'σται ήμϊν κατωτέρω δ λόγος,
όμοιων τινών αρχιτεκτονικών πινάκων, άτινα ή 2ον. Ή κάτω δεξιά γωνία (Καταλ. αγγείων

Άρχ. "Εταιρία κέκτηται, άλλως τε και διότι τών αριθ. 4232 = 0. Π. 28ο). Ευρέθη πιθανώς

θραυσμάτων τούτων εν φαίνεται μοι εχον ϊδιαιτέ- και τοΟτο τό θραύσμα ένθα και τό προηγούμε-

ραν σπουδαιότητα. Και επί τούτων τών πινάκων νον, ήγοράσθη δ' επίσης ύπό της Άρχ. Έται-

(ών αί γραφαί, ώς και αί τών τοΟ έν Βερολίνω ρίας κατά τό αυτό ετος (1884)" υψος 0,315,

Μουσείου, είναι μελανόμορφοι) είκονίζοντο ώσαύ- πλάτος 0,21ο, πάχος 0,034. Και τούτου δ πηλός

τως θρήνοι και ταχραί. είναι ακάθαρτος και χαλικιών πλήρης, πλήν τοΟ

1ον. Σώζεται ή άνω δεξιά γωνία του πίνα- έπιτεθειμένου στρώματος (πάχος αύτοΰ 0,004)

κος (Καταλ. αγγείων άριθ. 4230 = 6; Π. 283). ου ο πηλός ώσαύτως είναι λεπτός ερυθρός. Είκο-

Εΰρέθη έν Αθήναις κατά τήν δδόν εΛαιοτριβείων νίζονται δε τρία ζεύγη άνδρών (αί κεφαλαί έςελι-

καί ήγοράσθη παρά της Αρχ. Εταιρίας κατά τό πον) τά ίμάτιον περιβεβλημένων και προς τάριστε-

1884ον ετος- πλάτος αύτοΰ 0,29, Οψ. 0,21, πά- ρά βαδιζόντων* τήν άριστεράν χείρα εχουσι πρός

χος 0,032. Η κυρίως πλίνθος πεποίηται έξ έπιει- τά κάτω κεκλιμένην και έν μέρει τω ίματίω κε-

κώς μή καθαροΰ και χονδροειδοΟς πηλού, έφ' ού καλυμμένην, τήν δέ δεξιάν, καθ' δ'σον σώζεται,

είναι έπιτεθειμένον έτερον ίκανώς λεπτού" πηλοΟ ύψωμένην. Αί παρυφαί τών ιματίων των κοσμοΰν-

στρώμα, έφ' ού και ή γραφή. Ή άπεικόνισις τού- ται δι' έγχαράκτων κοσμημάτων, αύτά δέ τά ίμά-

του τοΟ θραύσματος (πίν. 11) καθίστα περιττήν τια είναι γεγραμμένα , ώς συνήθως, δι' έρυθροΟ

πασαν λεπτομερεστέραν αύτοΟ περιγραφήν' παρα- και μέλανος χρώματος, ύπό δέ τήν παράστασιν

τηρώ μόνον ότι το έδώ και εκεί άποτριβέν έρυθρόν γέγραπται κατά τήν πρός τάριστερά φοράν μ,αίαν-

καί μέλαν χρώμα συνεπληρώθησαν έν τή άπεικο- δρος 0,02ο περίπου πλάτους μεταξύ δύο μελαι-

νίσει κατά τά σωζόμενα άσφαλη ίχνη. Παράξενον νών γραμμών, δεξιά δέ κατά τήν όφρΰν της πλίν-

ειναι ότι το έγχάρακτον κόσμημα του ιματίου τοΰ Οου έπίσης δύο μέλαιναι γραμμαί, ώς και έν τω

έβοόμου άνδρός, άπ άριστερών γινομένης της άοιθ- άπεικονισθέντι Οραύσματι.

μήσεως, έκαλύφθη ύπό του έρυθροΟ χρώματος, ω 3ον. Ή άριστερά κάτω γωνία (Καταλ. άγ-

έχ_ρήσατο δ τε-χνίτης κατόπιν πρός τήν γραφήν. γείων 4233 = θ. Π. 286 ). Ήγοράσθη κατά τό
Παράδοξος δέ έπίσης και ουχί κατά φύσιν βεβαίως

ειναι και η απεικονισις της οεςιας νειρος τοΟ αυτοΰ 1 ΙΤ , ~ , ,,,, Ύ ν „ , . ,

, «, , 1 σποιναν. » - Ι/.ετιο. στιχ. 77ο « αλλ ειεν αιρω χείρα απαντησας

«νορος προελΟοΟσα αναμφιβόλως έκτης ελλείψεως νεχροΐς.»