ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΕΚ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΕΠΙΓΡΑΦΗ
ΊΙ έν τοις άνω εΐκών παριστά τήν έν σελ. 209
της Αρχαιολογικής Εφημερίδος τοΟ 1905 εξ αντι-
γράφου τοΟ κ. Γ. Ζηκίδου έκτυπωΟεΐσαν λατινικην
έκ Λαρίσης έπιγραφήν. Έλπίζομεν δέ δτι, εάν τις
παραβάλη το προκείμενον άπεικόνισμα προς το άντί-
γραφον εκείνο, οέν θα εΰρη περιττήν τήν νέαν έ'κ-
δοσιν.
Έγένετο δέ ή εΐκών αυτή κατά φωτογράφημα
άποσταλέν ήμΐν ΰπο του πρώην μεν ΔιευθυντοΟ
διδασκαλείου, νυν δέ Εφόρου των Αρχαιοτήτων
κ. Ά. Αρβανιτοποϋλου, δστις και έκτυπον άυ.α
και άντίγραφον άκριζέστατον της επιγραφής προσ-
απέστειλε και παρατηρήσεις τινάς γρησιμωτάτας
άνεκοινώσατο ήμΐν, έφ οΐς άπασι μεγίστη έ'στω
•/άρις τω λογίω και φιλοτιμώ άνδρί.
Αναγνωστέα δ ή επιγραφή καθ γ,μάς ώδε 1:
,Ι(ονϊ) 8βι·αρΐ Α(υ»ιΐ8ίο), Ρ-
Άϊν\ Αιιιιΐ·/
Όβο, νβπβΓΪ
βί ΐ8Ϊάί δ(αοι·αηι)
ρ(οηάο) ιιηοί3Θ (^(ιιηκιιιθ)
Όαβτηοτύ θοι·(ιιιιι)
ΣατΐύηΒ(\(νίβ)
τηα@ηΪ8 η\ι
ηιΐηίύιΐ8<ι(\ιβ) ιιηί-
νβ)'8Ϊ8. . . . 1Ϊ118
......ν(οΐπιη) δ(οΐνϊΐ)
Κατά τήν άνάγνωσιν ταύτην ή επιγραφή δηλοϊ
«ανάθημα άργυροΰν ή -/ρυσοΰν " πέντε (;) ογ/.'ών
βάρος ελκον καθιερωμένον ΔιΙ Σαράπιδι -εό'χστώ,
πατρί Ανούβιβι θεώ, Αφροδίτη και Ισιδι, τώ δαί-
μονι αυτών και τοις Αάρησι τοις μεγάλοις και τοις
Οεοΐς σύμπασι ύπό τίνος, ού το όνομα εις Ηιΐδ έ'λη-
γεν, εϋ/ήν έπιτελοΰντος ».
1 Όσα μέν άρ·/ηϋεν ήσαν έν τί) επιγραφή συντοαίας /άρίν παρα-
λιλίιμίχένα, ένε/.λείσαυ.εν έντό; παρενθέσεως, ίίσα δέ ύστερον έ?αοανι-
σΟέντα έξ εικασία; άνεπληριόσααεν. δια πλαγίηιν έδηλώσαιχεν γραα-
αάτων.
2 'Κάν, ώ; είκάζοαεν, έν τί; έττιγραφη αή έυ,ντ,αονεύετο τό έ^ ου το
άνάΟτ,αα αεταλλι/.ο'ν, το'τε πιΟανώτερον είναι 8τι τοϋτο τ,το άργυροΰν.
ΊΙ έν τοις άνω εΐκών παριστά τήν έν σελ. 209
της Αρχαιολογικής Εφημερίδος τοΟ 1905 εξ αντι-
γράφου τοΟ κ. Γ. Ζηκίδου έκτυπωΟεΐσαν λατινικην
έκ Λαρίσης έπιγραφήν. Έλπίζομεν δέ δτι, εάν τις
παραβάλη το προκείμενον άπεικόνισμα προς το άντί-
γραφον εκείνο, οέν θα εΰρη περιττήν τήν νέαν έ'κ-
δοσιν.
Έγένετο δέ ή εΐκών αυτή κατά φωτογράφημα
άποσταλέν ήμΐν ΰπο του πρώην μεν ΔιευθυντοΟ
διδασκαλείου, νυν δέ Εφόρου των Αρχαιοτήτων
κ. Ά. Αρβανιτοποϋλου, δστις και έκτυπον άυ.α
και άντίγραφον άκριζέστατον της επιγραφής προσ-
απέστειλε και παρατηρήσεις τινάς γρησιμωτάτας
άνεκοινώσατο ήμΐν, έφ οΐς άπασι μεγίστη έ'στω
•/άρις τω λογίω και φιλοτιμώ άνδρί.
Αναγνωστέα δ ή επιγραφή καθ γ,μάς ώδε 1:
,Ι(ονϊ) 8βι·αρΐ Α(υ»ιΐ8ίο), Ρ-
Άϊν\ Αιιιιΐ·/
Όβο, νβπβΓΪ
βί ΐ8Ϊάί δ(αοι·αηι)
ρ(οηάο) ιιηοί3Θ (^(ιιηκιιιθ)
Όαβτηοτύ θοι·(ιιιιι)
ΣατΐύηΒ(\(νίβ)
τηα@ηΪ8 η\ι
ηιΐηίύιΐ8<ι(\ιβ) ιιηί-
νβ)'8Ϊ8. . . . 1Ϊ118
......ν(οΐπιη) δ(οΐνϊΐ)
Κατά τήν άνάγνωσιν ταύτην ή επιγραφή δηλοϊ
«ανάθημα άργυροΰν ή -/ρυσοΰν " πέντε (;) ογ/.'ών
βάρος ελκον καθιερωμένον ΔιΙ Σαράπιδι -εό'χστώ,
πατρί Ανούβιβι θεώ, Αφροδίτη και Ισιδι, τώ δαί-
μονι αυτών και τοις Αάρησι τοις μεγάλοις και τοις
Οεοΐς σύμπασι ύπό τίνος, ού το όνομα εις Ηιΐδ έ'λη-
γεν, εϋ/ήν έπιτελοΰντος ».
1 Όσα μέν άρ·/ηϋεν ήσαν έν τί) επιγραφή συντοαίας /άρίν παρα-
λιλίιμίχένα, ένε/.λείσαυ.εν έντό; παρενθέσεως, ίίσα δέ ύστερον έ?αοανι-
σΟέντα έξ εικασία; άνεπληριόσααεν. δια πλαγίηιν έδηλώσαιχεν γραα-
αάτων.
2 'Κάν, ώ; είκάζοαεν, έν τί; έττιγραφη αή έυ,ντ,αονεύετο τό έ^ ου το
άνάΟτ,αα αεταλλι/.ο'ν, το'τε πιΟανώτερον είναι 8τι τοϋτο τ,το άργυροΰν.