Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Editor]: Ephēmeris archaiologikē (1909)

Κ γ; η οικία τοτ καδμοτ ΙΟι;

του δημοτικού σχολείου δεν ήσαν κεκαυμένα εκ Ο βίος όμως του θηβαίκοΟ κτιρίου, άν δεν έγέ-

πυρκαϊας, άλλ' ή ουδόλως έδείκνυον σημεία πύρας νετο λίαν μακρό:, δεν ύπήρξεν δ'μως και λίαν βοα-

ή συνηθέστερον κατά μέρη καύσεις προερχομένας χύς. Δυνάμεθα νά ίσχυρισθώμεν τουλάχιστον, ότι

εκ της όπτήσεως κρεάτων παρά την πυράν. Τούτο κατά τούς τελευταίους αύτου χρόνους τά αγγεία

δεικνύει, ότι ή μαγειρική τέχνη τότε ήτο στοιχεί- τά αντιστοιχούντα προς τά τοιχογραφήματα είχον

ώδης και συνίστατο κυρίως εις τον συνήθη και νυν εκπέσει της κοινής συνήθειας, νέα δε τοιαΟτα σκεύη

τρόπον, καθ' ον παρασκευάζονται οί όβελίαι αμνοί χαρακτηριστικά των πρώτων χρόνων της τελευ-

προς βρώσιν και 6ν γινώσκει κάλλιστα καΙόΌμη- ταίας αιγαίας περιόδου III εμφανίζονται. Τοιαύτα

ρος. Μικρότερα τεμάχια κρέατος ώπτώντο ίσως είνε αί ύψίποδες κύλικες, περί ών ελέχθησαν άνω-

έπι τών ανθράκων 7) μάλλον διαπειρόμενα επίσης τέρω (σ. 99 έξ.) τά δέοντα, ωσαύτως δέ οί μεγάλοι

εις οβελόν μικρόν. Έν τω όρύγματι τούτω ώς και έτερόστομοι αμφορείς. Ό κυαθίσκος πίν. 3, 10 δει-

τοΐς λοιποΐς όρύγμασι τά όστα ήσαν έν συγκρίσει κνύει μεν σχηματικήν παράστασιν φυτοΰ ανήκοντος

πολλώ σπανιώτερα ή έν τω έμπρησθέντι οίκω. εις τήν τελευταίαν αίγαίαν περίοδον III 1, άλλ' ή

εργασία αύτου είνε τόσον επιμελής, ώστε είνε άδύ-

Χρονολογία του κτιρίου» νατον νά κατεσκευάσθη κατά τούς τελευταίους αυ-
τής χρόνους.

Τά εντός τών πλίνθων, δι' ών ήσαν έκτισμένοι Προσέτι έλλείπουσιν οί μικροί έτερόστομοι άμ-

τοΐχοί τίνες του άνακτόρου ευρεθέντα, ώς είδομεν, φορίσκοι και τά λοιπά πολυάριθμα μικρά αγγεία,

μονό/ρωμα αγγεία και τά τούτοις ανάλογα τά έν- τεκμήρια χαρακτηριστικά του άποκρυσταλλωθέν-

τός του στρώματος της κεραμίτιδος γης ευρεθέντα, τος ύφους τών χρόνων της εκπνοής του αιγαίου

δεν δύνανται νά χρησιμεύσο)σι προς χρονολογίαν, πολιτισμού. Εκ τών γραπτών σχεδίων έλλείπουσι

επειδή ή κεραμΐτις γη πιθανόν νά προέρχηται εκ τά θαλάσσια θέματα ώς Ό τρίτων, Ό πολύπους 2.

διαλύσεως ωμών πλίνθων του ένταΟθα προγενεστέ- Εκ τούτων πάντων συμπεραίνομεν, ότι ή κατα-

ρου μεγάρου, μέρος δέ της γής ταύτης νά έχρη- στροφή του κτιρίου έγένετο μετά τήν λήςΊν (1410

σιμοποιήθη διά τήν κατασκευήν τών πλίνθων του περίπου π. Χ.) της II ύποδιαιρέσεως της τελευ-

νέου άνακτόρου, του της γ' δηλ. περιόδου, ή επειδή ταίας αιγαίας περιόδου, άκριβέστερον δέ εντός της

έν γένει το χρησιμοποιηθέν προς κατασκευήν τών III ύποδιαιρέσεως αλλά προ τής τυπικής διαμορ-

πλίνθων τούτων οιονδήποτε χώμα ήδύνατο νά εχη φώσεως αυτής, οία εμφαίνεται έν τω μείζονι πλή-

παλαιότερα θραύσματα" όθεν ταΟτα δύνανται νά θει τών θαλαμοειδών τάφο^ν.

λογισθώσι μόνον ώς ΐθΓΠΐιηιΐδ ροδί θ[ΠΘΐη διά τήν Κατά τον δέκατον τρίτον αιώνα π. Χ. άναφέ-

χρονολογίαν του κτιρίου. ρουσιν αί αίγυπτιακαι έπιγραφαι έπιδρομήν τινα

Τά τοιχογραφήματα ό'μως τούτου κατά τό πε- τών βορείων λαών εις Αίγυπτον3, είνε δέ πολύ πι-

ριεχόμενον και τον τεχνικόν τρόπον είνε όμοια προς θανόν, ότι ή επιδρομή αύτη έγένετο ώς άποτέλε-

τά του υστέρου άνακτόρου τής Κνωσού, επομένως σμα μεταναστεύσεων και βιαίων μετακινήσεων τών

ανάγονται εις τήν τελευταίαν αίγαίαν περίοδον II λαών έν τη Ελλάδι. Νά άποδώσωμεν τήν κατα-

τήν άντιστοιχοΟσαν προς τά ετη 1600-1410 πε- στροφήν του κτιρίου τών Θηβών εις συναφή τινα

ρίπου π. Χ.1. έπιδρομήν συγγενών μεν άλλ'έχθρικώς διακειμέ-

Είς τούς αυτούς δέ χρόνους ανάγονται και τά νων φύλων, ώς άπεδόθη υπό του Βιιΐΐθ 4 κατάλη-

γλυπτά κοσμήματα, άτινα άπεδώκαμεν άνωτέρω ψίς τις τοΟ Ορχομενού; Ή γνώμη φαίνεται λίαν

εις θύραν του οίκου- Οί χρόνοι ούτοι είνε οί του 1 Μαο\ίβηζ\β^Η8ί 1903,192. Η&11. Τ Η β άββοναίίνβ ανί

θολωτού τά^ου τοΟ Όονου.ενου, ενθα πιστουται ή ο/> 0νβίβ ίη ίΗβ δτοηζβ α^β· 36 ^κ·53ί· ΠΡβλ· ^1^,

, λ » Ηίδί. οίαηβ. ροΙίβν%ι ii, 22 (νοίΐίδ ηβηα δρίΓαϋδ) και Κίθ§],

αύτη τεχνική πρόοόος. 8ΗΙίνα9βη. 115 έ?.

1 ΒυΓΓΟ\ν8 ε.ά. 85 ϊξ. "Αν ή τέχνη αϋτη είνε διαδοθη πανταχού 2 Εν3Π8. ΡνβΚί&Ι. ίθΊΊΐΙ>8 127, 131

σχηαατική πλέον, ό)ς εγώ νου.ίζω, ή άν 6 αΰτύς τεχνίτης ελθών εκ 3 Εά. ΜβγθΙ\ θβ8βΗ. ά ΑΙί. II, ^ 135 έ£. Τσούντας. ϋ/υ-

Κρητης εϊργάσθη και έν Βοιωτία, ώς φρονεί ό Βΐΐΐΐθ (ϊ. ά. 84), δεν κήναι 251-2

δύναται να βεβαιωθη ασφαλώς. 4 Οτβΐΐοηίβηοβ, 57.