DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.26305#0003
Hominem homini nonnumquam lupum eJTe, non hominem, cum Plauta
optimus quisque & observat & queritur: de pravitatis vero
hujus fonte ac origine varii varie lentiunt. Alii eum in homine
ejusque libera voluntate, alii extra eum invenisie sibi vili sunt;
ideoque mali medicinam vel extra hominem in auxilio externo,
sive divino coelestique gratia, sive humano, legibus ac magistrati-
bus; vel intra hominem, in re£ta intelledtus & voluntatis forma-
tione & inilitutione, vel utrobique collocarunt; alii tandem ma-
lum hac in vita plane incurabile declararunt.
Singularem prorsus & paradoxam sententiam sibi finxit elo-
quentissimns Gallorum philolophus ff. ff. Roufsavius, qui omnis
omnino mali, quo humanum genus premitur, fontem in hominum
vita fociali, humanaeque rationis cultu collocavit, ac vice versa fe-
licitatem humanam in vita quam maxime folitaria rationisque ne-
glestu potuit, disertisque verbis declaravit: hominum genus non
aliter salvari posTe, nisi ad primaevum & naturalem, uti vocat,
vitae slatum redeat, rationis & sermonis usum abiuret, preecipue
vero suum proprium genus (eo solummodo temporis spatio, quod
ad explendam libidinem requiratur, excepto) cane pejus & angue
sugiat.
Roussaviana isla hypotiiesis primo intuitu ita paradoxa iramo
absurda videtur, ut eam protulisse & refellifse censeri queat. Ali-
ter vero res visa fuit Academiae Dijonensi, quae austorem dis cur jus
de origine & fundamentis inaequalitatis inter homines praemio ornavit,
quin immo ipsis eruditis, qui illum oppugnarunt, quorumque nu-
merus & gravitas nodi difficultatem satis superque indicat, *)
Quamquam enim vita ista hominis naturalis, vel animalis po-
tius Roussaviani, nobis, vitae communis & scientiarum artiumque
illecebris adsuetis, miserrima appareat; multa mala tamen hominis
a 2 quieti
mi ■ »i 1 I II 1 '■■■*'■ r'- J i umw ■ n i i w———tma i nnm.l——mi-mtm m i imj
Duos instar omnium nominasse sulficiat; ex Germanis H. S. Reimarum
in libro de praecipuis religionis naturalis veritatibus V1I> , ex Anglis Fergufo-
nium in hifloria civilis societatis, I. 3. 4. II, 1,
optimus quisque & observat & queritur: de pravitatis vero
hujus fonte ac origine varii varie lentiunt. Alii eum in homine
ejusque libera voluntate, alii extra eum invenisie sibi vili sunt;
ideoque mali medicinam vel extra hominem in auxilio externo,
sive divino coelestique gratia, sive humano, legibus ac magistrati-
bus; vel intra hominem, in re£ta intelledtus & voluntatis forma-
tione & inilitutione, vel utrobique collocarunt; alii tandem ma-
lum hac in vita plane incurabile declararunt.
Singularem prorsus & paradoxam sententiam sibi finxit elo-
quentissimns Gallorum philolophus ff. ff. Roufsavius, qui omnis
omnino mali, quo humanum genus premitur, fontem in hominum
vita fociali, humanaeque rationis cultu collocavit, ac vice versa fe-
licitatem humanam in vita quam maxime folitaria rationisque ne-
glestu potuit, disertisque verbis declaravit: hominum genus non
aliter salvari posTe, nisi ad primaevum & naturalem, uti vocat,
vitae slatum redeat, rationis & sermonis usum abiuret, preecipue
vero suum proprium genus (eo solummodo temporis spatio, quod
ad explendam libidinem requiratur, excepto) cane pejus & angue
sugiat.
Roussaviana isla hypotiiesis primo intuitu ita paradoxa iramo
absurda videtur, ut eam protulisse & refellifse censeri queat. Ali-
ter vero res visa fuit Academiae Dijonensi, quae austorem dis cur jus
de origine & fundamentis inaequalitatis inter homines praemio ornavit,
quin immo ipsis eruditis, qui illum oppugnarunt, quorumque nu-
merus & gravitas nodi difficultatem satis superque indicat, *)
Quamquam enim vita ista hominis naturalis, vel animalis po-
tius Roussaviani, nobis, vitae communis & scientiarum artiumque
illecebris adsuetis, miserrima appareat; multa mala tamen hominis
a 2 quieti
mi ■ »i 1 I II 1 '■■■*'■ r'- J i umw ■ n i i w———tma i nnm.l——mi-mtm m i imj
Duos instar omnium nominasse sulficiat; ex Germanis H. S. Reimarum
in libro de praecipuis religionis naturalis veritatibus V1I> , ex Anglis Fergufo-
nium in hifloria civilis societatis, I. 3. 4. II, 1,