17. Dura-Europos, synagoga, Ezra, malowidło ścienne
(według C. H. Kraelinga)
albo konsekwentnie frontalne (charakterystyczne dla
sztuki w Palmirze), albo też pogłębienie przestrzeni
wraz z symetrią zastąpione jest figurami zgromadzo-
nymi w kolejnych pasmach pionowych, nadrzędnych
i płaszczyznowych. Nie brak też motywów oraz
zasad kompozycyjnych typowych dla sztuki irańskiej,
3 C. H. Kraeling, The Synagogue (The Excavations at
Dura-Europos, edited by A. R. Bellinger, F. E. Brawn, A.
zwłaszcza sassanidzkiej, jak to np. wyraźnie się
uwidacznia w scenie Bitwy pod Eben-Ezra (ryc. 18)3.
Bitwa przedstawiona jako starcie dwóch jeźdźców
na koniach wykazuje typowe cechy analogicznych
scen sassanidzkich, a także jeszcze późniejszych,
persko-islamskich. Zostawiam otwartą kwestię, czy
Perkins and C. B. Welles, Finał Report VIII, Part I, New
Haven 1956, tabl. 55, kolorowa).
43
(według C. H. Kraelinga)
albo konsekwentnie frontalne (charakterystyczne dla
sztuki w Palmirze), albo też pogłębienie przestrzeni
wraz z symetrią zastąpione jest figurami zgromadzo-
nymi w kolejnych pasmach pionowych, nadrzędnych
i płaszczyznowych. Nie brak też motywów oraz
zasad kompozycyjnych typowych dla sztuki irańskiej,
3 C. H. Kraeling, The Synagogue (The Excavations at
Dura-Europos, edited by A. R. Bellinger, F. E. Brawn, A.
zwłaszcza sassanidzkiej, jak to np. wyraźnie się
uwidacznia w scenie Bitwy pod Eben-Ezra (ryc. 18)3.
Bitwa przedstawiona jako starcie dwóch jeźdźców
na koniach wykazuje typowe cechy analogicznych
scen sassanidzkich, a także jeszcze późniejszych,
persko-islamskich. Zostawiam otwartą kwestię, czy
Perkins and C. B. Welles, Finał Report VIII, Part I, New
Haven 1956, tabl. 55, kolorowa).
43