DOI Artikel:
Kozłowski, Janusz Krzysztof; Kuczman, Kazimierz: Włoska fundacja krakowskiego malodwidła cechowego: Epitafijny obraz Ainolfa Tedaldiego w Muzeum Diecezjalnym w Tarnowie
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.20538#0059
9. Pejzaż w scenie ze św. Janem Chrzcicielem, fragment obrazu z Jodłownika
(fot. W. Gumuła)
Stylistycznie obraz wiąże się z malarstwem
końca w. XV i początku XVI z terenu Małopolski,
jest typowym dziełem późnego gotyku małopol-
skiego, nawiązującego poprzez sztukę niemiecką
do malarstwa niderlandzkiego, co zaznacza się m.
in. w realizmie szczegółów, w ostrym łamaniu
fałdów i — jak podkreśliła K. Gutmanówna — w
kameralnym nastroju sceny Zwiastowania46. Na
tle malarstwa małopolskiego obraz wyróżnia się
spokojną, zrównoważoną kompozycją, powściągli-
wym rysunkiem postaci, pozbawionych większej
dynamiki czy sprężystości iruchów. Styl „stwo- 43
43 Gutmanówna, o.c., s. 15.
szowski” znajduje pewne odbicie w modelunku
dolnych partii szat anioła, natomiast układ dra-
perii pozostałych osób jest stosunkowo spokojny.
Z tym spokojem korzystnie kontrastują wyrafi-
nowane, kaligraficzne skręty banderoli, które —
wespół z innymi, z pietyzmem odtworzonymi
szczegółami, zwłaszcza z fragmentem architektu-
ry i tarczami herbowymi — nadają obrazowi ozdo-
bny charakter, obecnie w znacznym stopniu osła-
biony w wyniku obcięcia części złotej dekoracji.
Wybierając nietypową dla malarstwa polskie-
go, charakterystyczną dla sztuki włoskiego Tre-
centa i początku Quattrocenta — a tym samym
jak na swój czas nieco przestarzałą — formę an-
51
(fot. W. Gumuła)
Stylistycznie obraz wiąże się z malarstwem
końca w. XV i początku XVI z terenu Małopolski,
jest typowym dziełem późnego gotyku małopol-
skiego, nawiązującego poprzez sztukę niemiecką
do malarstwa niderlandzkiego, co zaznacza się m.
in. w realizmie szczegółów, w ostrym łamaniu
fałdów i — jak podkreśliła K. Gutmanówna — w
kameralnym nastroju sceny Zwiastowania46. Na
tle malarstwa małopolskiego obraz wyróżnia się
spokojną, zrównoważoną kompozycją, powściągli-
wym rysunkiem postaci, pozbawionych większej
dynamiki czy sprężystości iruchów. Styl „stwo- 43
43 Gutmanówna, o.c., s. 15.
szowski” znajduje pewne odbicie w modelunku
dolnych partii szat anioła, natomiast układ dra-
perii pozostałych osób jest stosunkowo spokojny.
Z tym spokojem korzystnie kontrastują wyrafi-
nowane, kaligraficzne skręty banderoli, które —
wespół z innymi, z pietyzmem odtworzonymi
szczegółami, zwłaszcza z fragmentem architektu-
ry i tarczami herbowymi — nadają obrazowi ozdo-
bny charakter, obecnie w znacznym stopniu osła-
biony w wyniku obcięcia części złotej dekoracji.
Wybierając nietypową dla malarstwa polskie-
go, charakterystyczną dla sztuki włoskiego Tre-
centa i początku Quattrocenta — a tym samym
jak na swój czas nieco przestarzałą — formę an-
51