DOI article:
Walczak, Marek: Działalność fundacyjna biskupa krakowskiego, kardynała Zbigniewa Oleśnickiego (część II)
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.20615#0073
8. Kościół Św. Katarzyny w Krakowie, sklepienie kruchty (fot. J. Langda)
wymi znane były w pierwszej połowie XV wie-
ku także w Krakowie. Zrekonstruowane po po-
żarze w roku 1850 sklepienia w korpusie kościo-
ła Dominikanów powtarzają wiernie układ pier-
wotny sprzed roku 1438. Identyczne rozwiązanie
pojawiło się w prezbiterium mariackim wkrótce
po roku 14 4 3 22. Kilka lat później Oleśnicki ofia-
rował pieniądze na zasklepienie w taki sam spo-
sób kruchty przy kościele Św. Katarzyny na Ka-
zimierzu (ryc. 8).
Miejscowe precedensy miał także typ sklepie-
nia założonego nad dolną przestrzenią między-
wieżową w kolegiacie w Wiślicy, zastosowany
wcześniej w nawach bocznych kościoła Paulinów
w Beszowej 23.
Z powyższego przeglądu wynika, iż niektóre
spośród typów sklepień, które nakrywają zacho-
wane do dziś budowle, wzniesione z inicjatywy
Oleśnickiego, zyskały wcześniej popularność na 22 23
22 T. Węcławowicz, Czternastowieczne kościoły
bazylikowe Krakowa. Zagadnienie typu, warsztatów
i stylu, Kraków 1987 (mpis pracy doktorskiej w Biblio-
tece Jagiellońskiej w Krakowie), przyp. 111.
23 A. Szyszko-Bohusz, Beszowa, Skalbmierz
i system krakowski (Sprawozdania Komisji do Badania
Historii Sztuki w Polsce, 9, 1915), s. 45 i n.; KZSP, III:
Śląsku. Od pierwszej połowy wieku XIV uwi-
doczniały się szczególnie silne związki pomiędzy
Małopolską a tym środowiskiem artystycznym 24.
Wraz z wybuchem wojen husyckich rozpoczął się
„ciemny okres” sztuki śląskiej, znaczony rozpa-
dem warsztatów budowlanych i odpływem two-
rzących je rzemieślników. Wielu muratorów uda-
ło się wówczas do Polski23. Wydaje się prawdo-
podobne, że właśnie „emigranci artystyczni”, przy-
nosząc ze sobą bardziej zaawansowane techniki
budowlane, dokończyli stawianie krużganków
franciszkańskich w Krakowie (ryc. 4), gdzie za-
stosowali dwa typy sklepień nie występujące w
tym czasie w innych częściach Europy. Użyli
przy tym ceglanych kształtek o dwuwklęsłym
profilu i popularnej na Śląsku metody nadwie-
szania ceglanych żeber na ścianie za pomocą ka-
miennych wyprowadzeń 26 (ryc. 6).
Wschodnie ramię franciszkańskiego krużgan-
Województwo kieleckie, 1: Powiat buski, red. J. Z. Ło-
ziński, B. Wolff, Warszawa 1957, s. 1 i n.; ostatnio:
M. Gorzelak, Kościół i klasztor popauliński w Be-
szowej (Studia Claromontana, 10, 1989), s. 430 i n.
24 M. in. Z 1 a t, o. c., s. 4.
25 H a n u 1 a n k a, o. c., s. 40.
26 Ibid., s. 29.
69
wymi znane były w pierwszej połowie XV wie-
ku także w Krakowie. Zrekonstruowane po po-
żarze w roku 1850 sklepienia w korpusie kościo-
ła Dominikanów powtarzają wiernie układ pier-
wotny sprzed roku 1438. Identyczne rozwiązanie
pojawiło się w prezbiterium mariackim wkrótce
po roku 14 4 3 22. Kilka lat później Oleśnicki ofia-
rował pieniądze na zasklepienie w taki sam spo-
sób kruchty przy kościele Św. Katarzyny na Ka-
zimierzu (ryc. 8).
Miejscowe precedensy miał także typ sklepie-
nia założonego nad dolną przestrzenią między-
wieżową w kolegiacie w Wiślicy, zastosowany
wcześniej w nawach bocznych kościoła Paulinów
w Beszowej 23.
Z powyższego przeglądu wynika, iż niektóre
spośród typów sklepień, które nakrywają zacho-
wane do dziś budowle, wzniesione z inicjatywy
Oleśnickiego, zyskały wcześniej popularność na 22 23
22 T. Węcławowicz, Czternastowieczne kościoły
bazylikowe Krakowa. Zagadnienie typu, warsztatów
i stylu, Kraków 1987 (mpis pracy doktorskiej w Biblio-
tece Jagiellońskiej w Krakowie), przyp. 111.
23 A. Szyszko-Bohusz, Beszowa, Skalbmierz
i system krakowski (Sprawozdania Komisji do Badania
Historii Sztuki w Polsce, 9, 1915), s. 45 i n.; KZSP, III:
Śląsku. Od pierwszej połowy wieku XIV uwi-
doczniały się szczególnie silne związki pomiędzy
Małopolską a tym środowiskiem artystycznym 24.
Wraz z wybuchem wojen husyckich rozpoczął się
„ciemny okres” sztuki śląskiej, znaczony rozpa-
dem warsztatów budowlanych i odpływem two-
rzących je rzemieślników. Wielu muratorów uda-
ło się wówczas do Polski23. Wydaje się prawdo-
podobne, że właśnie „emigranci artystyczni”, przy-
nosząc ze sobą bardziej zaawansowane techniki
budowlane, dokończyli stawianie krużganków
franciszkańskich w Krakowie (ryc. 4), gdzie za-
stosowali dwa typy sklepień nie występujące w
tym czasie w innych częściach Europy. Użyli
przy tym ceglanych kształtek o dwuwklęsłym
profilu i popularnej na Śląsku metody nadwie-
szania ceglanych żeber na ścianie za pomocą ka-
miennych wyprowadzeń 26 (ryc. 6).
Wschodnie ramię franciszkańskiego krużgan-
Województwo kieleckie, 1: Powiat buski, red. J. Z. Ło-
ziński, B. Wolff, Warszawa 1957, s. 1 i n.; ostatnio:
M. Gorzelak, Kościół i klasztor popauliński w Be-
szowej (Studia Claromontana, 10, 1989), s. 430 i n.
24 M. in. Z 1 a t, o. c., s. 4.
25 H a n u 1 a n k a, o. c., s. 40.
26 Ibid., s. 29.
69