DOI article:
Żurowska, Klementyna: Kto budował kryptę pod prezbiterium bazyliki Św. Gereon. (Św. Marii Egipcjanki) na Wawelu?
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.20622#0029
7. Krypty z niszami w murach: a - katedra w Paderborn, b - kościół Św. Stefana w Wiirzburgu,
c — kościół Sw. Jerzego w Kolonii, d — kościół Panny Marii w Huy
że krypta zachodnia katedry Św. Wita w Pradze,
w której apsydzie mieściło się 5 półkolistych nisz,
a w przeciwległej ścianie prostej było ich 446.
Trzy krypty z niszami odnajdujemy na terenie Ita-
lii północnej. Pierwsza, a zarazem najstarsza z nich,
pochodzi z kościoła Św. Piotra w Aoście, datowanego
na początek wieku XI. W jego apsydzie widnieją
3 nisze o głębokości lm48. W Como, w krypcie koś-
cioła San Carpoforo, w apsydzie, zachowane są trzy
w Brzewnowie: A. Merhautova, Ranę stredoveka architektu-
ra iv Cechach, Praha 1971, s. 240—241.
46 Przemiany i starsza literatura: Merhautova, Ranęstre-
doveka..., s. 225—233; Ta sama, Bazylika sv. Vita, Vaclava
a Vojtecha [w:] Katedrala sv. Vita w Praze, red. A. Merhautova,
Praha 1994, s. 16—24.
szerokie, ale dość płytkie wnęki49. Najciekawsze jed-
nak zdają się być, wymieniane już wyżej, pozostałości
krypty kościoła Św. Eufemii na Isola Comacina (ił.
6). Była to bowiem krypta halowa, ośmiopodporo-
wa, pięcioprzęsłowa. W grubości jej ścian bocznych
i apsydy umieszczono 11 nisz: 4 z nich miało formę
prostokątną, a 7 półkolistą. Pomiędzy nimi, do
lica ścian obwodowych przylegały, omawiane już
wyżej, półkolumny na lizenach50. Tak więc ściany
47 S. Chierici, Les eglises d’Aoste [w:] Piemont-Ligurie...,
s. 209-232.
48 Chierici, La Lombardia..., s. 37—38.
49 Por. przyp. 32.
50 R. Meyer, Fruhmittelalterliche Kapitelle und Kdmpfer in
Deutschland, Berlin 1997, t. I, s. 417—420; t. II, s. 805, ił. 1,
s. 807, Abb. 6.
23
c — kościół Sw. Jerzego w Kolonii, d — kościół Panny Marii w Huy
że krypta zachodnia katedry Św. Wita w Pradze,
w której apsydzie mieściło się 5 półkolistych nisz,
a w przeciwległej ścianie prostej było ich 446.
Trzy krypty z niszami odnajdujemy na terenie Ita-
lii północnej. Pierwsza, a zarazem najstarsza z nich,
pochodzi z kościoła Św. Piotra w Aoście, datowanego
na początek wieku XI. W jego apsydzie widnieją
3 nisze o głębokości lm48. W Como, w krypcie koś-
cioła San Carpoforo, w apsydzie, zachowane są trzy
w Brzewnowie: A. Merhautova, Ranę stredoveka architektu-
ra iv Cechach, Praha 1971, s. 240—241.
46 Przemiany i starsza literatura: Merhautova, Ranęstre-
doveka..., s. 225—233; Ta sama, Bazylika sv. Vita, Vaclava
a Vojtecha [w:] Katedrala sv. Vita w Praze, red. A. Merhautova,
Praha 1994, s. 16—24.
szerokie, ale dość płytkie wnęki49. Najciekawsze jed-
nak zdają się być, wymieniane już wyżej, pozostałości
krypty kościoła Św. Eufemii na Isola Comacina (ił.
6). Była to bowiem krypta halowa, ośmiopodporo-
wa, pięcioprzęsłowa. W grubości jej ścian bocznych
i apsydy umieszczono 11 nisz: 4 z nich miało formę
prostokątną, a 7 półkolistą. Pomiędzy nimi, do
lica ścian obwodowych przylegały, omawiane już
wyżej, półkolumny na lizenach50. Tak więc ściany
47 S. Chierici, Les eglises d’Aoste [w:] Piemont-Ligurie...,
s. 209-232.
48 Chierici, La Lombardia..., s. 37—38.
49 Por. przyp. 32.
50 R. Meyer, Fruhmittelalterliche Kapitelle und Kdmpfer in
Deutschland, Berlin 1997, t. I, s. 417—420; t. II, s. 805, ił. 1,
s. 807, Abb. 6.
23