DOI Artikel:
Žuk, Ihor: Zakopiańszczyzna - secesja - neoklasycyzm: ewolucja stylowa w twórczości Tadeusza Obmińskiego
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.38234#0122
121
22. Tylne elewacje i dziedziniec Lwowskiej Izby Handlowo-Przemysłowej przy ul. Akade-
mickiej 17-19 oraz Instytutu Technologicznego przy ul. Bourlarda 5 we Lwowie. Fot. I. Żuk
Zespół tych dwu budowli jest wybitnym dziełem archi-
tektury późnosecesyjnej, w którym wyrafinowany este-
tyzm (unikalny przykład zrealizowania koncepcji syntezy
różnych rodzajów sztuki - Gesamtkunstwerk) organicznie
łączy się z funkcjonalnym planowaniem i nowoczesnym
technicznym wyposażeniem.
Biorąc pod uwagę złożoną konfigurację parceli, nale-
ży zaznaczyć, że kompleks gmachów przy Akademickiej
17-19 i Bourlarda 5 został bardzo umiejętnie rozplano-
wany - dowód, że Obmiński był specjalistą nie tylko od
projektowania stylowych fasad. Mimo skomplikowanej
lokalizacji wewnątrz starego lwowskiego kwartału o nie-
regularnym kształcie, na gruncie utworzonym przy łą-
czeniu działek pod liczbami konskrypcyjnymi „429 1/4”
i „676 1/4”, rozplanowanie zespołu dwu budowli z dzielą-
cym je dziedzińcem zrealizowano z wielkim profesjona-
lizmem [il. 22]. Czynnikem decydującym o planowaniu
wewnętrznym w gmachu Izby Handlowo-Przemysłowej
było jego potrójne przeznaczenie: połączenie reprezenta-
cyjnych funkcji z biurowo-administracyjnymi oraz ze spe-
cjalnymi funkcjami giełdy (zajmującej dół południowego
skrzydła). Rozplanowanie Instytutu Technologicznego
podporządkowano funkcjonowaniu zespołu sal wykłado-
wych, gdzie urządzano rozmaite kursy dla rzemieślników,
oraz „muzeum techologicznego” (ekspozycja wzorców
przemysłowych). Wszędzie zapewniono wygodną komu-
nikację, przestrzeń i światło117.
Tadeusz Obmiński brał udział w opracowaniu planów
obu wspomnianych budowli jako współpracownik Alfre-
da Zachariewicza. Wcześniej zorganizowano odpowiedni
konkurs architektoniczny, którego wyniki ogłoszono pub-
licznie 23 lutego 1907 r. Jednak wspólny projekt Zacharie-
wicza i Obmińskiego przedstawiony został poza konkur-
sem i zatwierdzony rezolucją Magistratu z 4 października
1907118.
117 DAŁO, f. 2, op. 1, spr. 58, ark. 38-41; I. Żuk, Architektura Lwowskiej
Izby Handlowo-Przemysłowej, s. 122 (jak w przyp. 9).
118 DAŁO, f. 2, op. 1, spr. 56, ark. 19-38; Sprawozdanie z czynności
i posiedzeń plenarnych Izby handlowej i przemysłowej we Lwowie
za rok 1907, Lwów 1909, s. 212,213,398; I. Żuk, Architektura Lwow-
skiej Izby Handlowo-Przemysłowej, s. 116-117 (jak w przyp. 9).
22. Tylne elewacje i dziedziniec Lwowskiej Izby Handlowo-Przemysłowej przy ul. Akade-
mickiej 17-19 oraz Instytutu Technologicznego przy ul. Bourlarda 5 we Lwowie. Fot. I. Żuk
Zespół tych dwu budowli jest wybitnym dziełem archi-
tektury późnosecesyjnej, w którym wyrafinowany este-
tyzm (unikalny przykład zrealizowania koncepcji syntezy
różnych rodzajów sztuki - Gesamtkunstwerk) organicznie
łączy się z funkcjonalnym planowaniem i nowoczesnym
technicznym wyposażeniem.
Biorąc pod uwagę złożoną konfigurację parceli, nale-
ży zaznaczyć, że kompleks gmachów przy Akademickiej
17-19 i Bourlarda 5 został bardzo umiejętnie rozplano-
wany - dowód, że Obmiński był specjalistą nie tylko od
projektowania stylowych fasad. Mimo skomplikowanej
lokalizacji wewnątrz starego lwowskiego kwartału o nie-
regularnym kształcie, na gruncie utworzonym przy łą-
czeniu działek pod liczbami konskrypcyjnymi „429 1/4”
i „676 1/4”, rozplanowanie zespołu dwu budowli z dzielą-
cym je dziedzińcem zrealizowano z wielkim profesjona-
lizmem [il. 22]. Czynnikem decydującym o planowaniu
wewnętrznym w gmachu Izby Handlowo-Przemysłowej
było jego potrójne przeznaczenie: połączenie reprezenta-
cyjnych funkcji z biurowo-administracyjnymi oraz ze spe-
cjalnymi funkcjami giełdy (zajmującej dół południowego
skrzydła). Rozplanowanie Instytutu Technologicznego
podporządkowano funkcjonowaniu zespołu sal wykłado-
wych, gdzie urządzano rozmaite kursy dla rzemieślników,
oraz „muzeum techologicznego” (ekspozycja wzorców
przemysłowych). Wszędzie zapewniono wygodną komu-
nikację, przestrzeń i światło117.
Tadeusz Obmiński brał udział w opracowaniu planów
obu wspomnianych budowli jako współpracownik Alfre-
da Zachariewicza. Wcześniej zorganizowano odpowiedni
konkurs architektoniczny, którego wyniki ogłoszono pub-
licznie 23 lutego 1907 r. Jednak wspólny projekt Zacharie-
wicza i Obmińskiego przedstawiony został poza konkur-
sem i zatwierdzony rezolucją Magistratu z 4 października
1907118.
117 DAŁO, f. 2, op. 1, spr. 58, ark. 38-41; I. Żuk, Architektura Lwowskiej
Izby Handlowo-Przemysłowej, s. 122 (jak w przyp. 9).
118 DAŁO, f. 2, op. 1, spr. 56, ark. 19-38; Sprawozdanie z czynności
i posiedzeń plenarnych Izby handlowej i przemysłowej we Lwowie
za rok 1907, Lwów 1909, s. 212,213,398; I. Żuk, Architektura Lwow-
skiej Izby Handlowo-Przemysłowej, s. 116-117 (jak w przyp. 9).