DOI Artikel:
Žuk, Ihor: Zakopiańszczyzna - secesja - neoklasycyzm: ewolucja stylowa w twórczości Tadeusza Obmińskiego
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.38234#0126
125
25. Kościół Matki Boskiej Ostrobramskiej na Górnym Łyczakowie we Lwowie. Fot. I. Żuk
publikacja Restauracje katedry lwowskiej: Dawne i dzi-
siejsze jego autorstwa, wydana w roku 1932138. Poza tym
Obmiński kierował restauracją kilku innych ważnych bu-
dowli historycznych139.
Za czasów II Rzeczpospolitej profesor Obmiński wy-
stępował jako postać publiczna. Był członkiem komisji
odbudowy zamków królewskich w Krakowie i Warsza-
wie, odznaczono go jako komandora orderem Polonia Re-
stituta. Za rządów sanacji zajmował wysokie stanowisko
w administracji miejskiej jako zastępca komisarza miasta
Lwowa140.
Tadeusz Antoni Obmiński, wybitny architekt lwowski,
zmarł 18 lipca 1932 r.141 Został pochowany we Lwowie na
Cmentarzu Łyczakowskim. Jego grobowiec znajduje się
w kwaterze nr 59.
Obecnie, by obiektywnie ocenić miejsce Tadeusza
Obmińskiego w historii architektury Polski i Ukrainy,
138 T. Obmiński, Restauracje katedry lwowskiej: Dawne i dzisiejsze,
Lwów 1932.
139 Na liście obiektów architektury historycznej, restaurowanych
przez prof. Obmińskiego, znajdują się (według informacji Stani-
sława Brzozowskiego) kaplica Boimów we Lwowie, pałac arcybi-
skupi, zamki Potockich w Pomorzanach i Tarnowskich w Dukli.
Zob. S.M. Brzozowski, Obmiński Tadeusz, s. 431 (jakwprzyp. 2).
140 DAŁO, f. 27, op. 4, spr. 461, ark. 65, 69, 70.
141 Jako przyczynę przedwczesnej śmierci - w wieku 58 lat - akt zgo-
nu wydany przez urząd parafialny kościoła św. Anny podaje cho-
robę serca, „vitium cordis” (DALO, f. 27, op. 4, spr. 461, ark. 108).
konieczne jest zrekonstruowanie wielu brakujących frag-
mentów obrazu ogólnego, układając „mozaikę” z mate-
riałów zapomnianych publikacji, masy archwaliów oraz
studiów terenowych nad dziesiątkami istniejących do dziś
obiektów architektury. Już można powiedzeć: z biegiem
czasu widać coraz wyraźniej, że znaczenie prac architek-
tonicznych Obmińskiego wybija się ponad poziom lokal-
ny - w nich architekt zademonstrował swe zdolności jako
twórca w skali europejskiej.
W okresie międzywojennym Tadeusz Obmiński starał
się unikać publicznych wspomnień o swoich twórczych
osiągnięciach jako najbardziej znanego we Lwowie pro-
jektanta kamienic secesyjnych. Styl secesji w tym czasie
uważano już za przejaw złego smaku w sztuce, rodzaj
kiczu. Jednak tę wysoką rangę, o której mówiono w po-
przednim ustępie, zawdzięcza Obmiński właśnie swym
pracom z pierwszych lat XX wieku.
Wkład Obmińskiego w tym okresie miał znaczenie
wyjątkowo ważne jako czynnik rozwoju lwowskiej archi-
tektury secesyjnej. Kiedy więc mowa o „Lwowie secesyj-
nym”, w dużym stopniu pod tym określeniem kryją się bu-
dowle Tadeusza Obmińskiego.
25. Kościół Matki Boskiej Ostrobramskiej na Górnym Łyczakowie we Lwowie. Fot. I. Żuk
publikacja Restauracje katedry lwowskiej: Dawne i dzi-
siejsze jego autorstwa, wydana w roku 1932138. Poza tym
Obmiński kierował restauracją kilku innych ważnych bu-
dowli historycznych139.
Za czasów II Rzeczpospolitej profesor Obmiński wy-
stępował jako postać publiczna. Był członkiem komisji
odbudowy zamków królewskich w Krakowie i Warsza-
wie, odznaczono go jako komandora orderem Polonia Re-
stituta. Za rządów sanacji zajmował wysokie stanowisko
w administracji miejskiej jako zastępca komisarza miasta
Lwowa140.
Tadeusz Antoni Obmiński, wybitny architekt lwowski,
zmarł 18 lipca 1932 r.141 Został pochowany we Lwowie na
Cmentarzu Łyczakowskim. Jego grobowiec znajduje się
w kwaterze nr 59.
Obecnie, by obiektywnie ocenić miejsce Tadeusza
Obmińskiego w historii architektury Polski i Ukrainy,
138 T. Obmiński, Restauracje katedry lwowskiej: Dawne i dzisiejsze,
Lwów 1932.
139 Na liście obiektów architektury historycznej, restaurowanych
przez prof. Obmińskiego, znajdują się (według informacji Stani-
sława Brzozowskiego) kaplica Boimów we Lwowie, pałac arcybi-
skupi, zamki Potockich w Pomorzanach i Tarnowskich w Dukli.
Zob. S.M. Brzozowski, Obmiński Tadeusz, s. 431 (jakwprzyp. 2).
140 DAŁO, f. 27, op. 4, spr. 461, ark. 65, 69, 70.
141 Jako przyczynę przedwczesnej śmierci - w wieku 58 lat - akt zgo-
nu wydany przez urząd parafialny kościoła św. Anny podaje cho-
robę serca, „vitium cordis” (DALO, f. 27, op. 4, spr. 461, ark. 108).
konieczne jest zrekonstruowanie wielu brakujących frag-
mentów obrazu ogólnego, układając „mozaikę” z mate-
riałów zapomnianych publikacji, masy archwaliów oraz
studiów terenowych nad dziesiątkami istniejących do dziś
obiektów architektury. Już można powiedzeć: z biegiem
czasu widać coraz wyraźniej, że znaczenie prac architek-
tonicznych Obmińskiego wybija się ponad poziom lokal-
ny - w nich architekt zademonstrował swe zdolności jako
twórca w skali europejskiej.
W okresie międzywojennym Tadeusz Obmiński starał
się unikać publicznych wspomnień o swoich twórczych
osiągnięciach jako najbardziej znanego we Lwowie pro-
jektanta kamienic secesyjnych. Styl secesji w tym czasie
uważano już za przejaw złego smaku w sztuce, rodzaj
kiczu. Jednak tę wysoką rangę, o której mówiono w po-
przednim ustępie, zawdzięcza Obmiński właśnie swym
pracom z pierwszych lat XX wieku.
Wkład Obmińskiego w tym okresie miał znaczenie
wyjątkowo ważne jako czynnik rozwoju lwowskiej archi-
tektury secesyjnej. Kiedy więc mowa o „Lwowie secesyj-
nym”, w dużym stopniu pod tym określeniem kryją się bu-
dowle Tadeusza Obmińskiego.