DOI Artikel:
Bałus, Wojciech: „Nowy haft na słabej tkance przeszłości”. Karol Estreicher i Collegium Maius Uniwersytetu Jagiellońskiego
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.44936#0109
108
1. Collegium Maius po restauracji Karola Kremera. Fot. w Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego
Collegium Maius służyło jako biblioteka do II wojny
światowej [il. 2], z biegiem czasu coraz gorzej spełnia-
jąc swoją funkcję z uwagi na brak nowych pomieszczeń
magazynowych dla stale powiększającego się księgozbio-
ru i zbyt małą liczbę miejsc w czytelniach. Nowy gmach
Biblioteki Jagiellońskiej wzniesiony został w latach 1931-
-1939. Przeniesienie księgozbioru do tego budynku na-
stąpiło w czasie okupacji hitlerowskiej w 1940 r., kiedy
uniwersytet był już zamknięty a sama biblioteka nosiła
nazwę Staatsbibliothek Krakau6. W opróżnionym Colle-
gium Maius rozlokowano Institut für deutsche Ostarbeit.
W1942 r. placówka ta urządziła w trzech salach na pierw-
szym piętrze propagandową wystawę sztuki „staronie-
mieckiej” z Krakowa i „krajów karpackich”7.
6 A. Chwalba, Collegium Maius, s. 125-126 (jakwprzyp. 2).
7 S. Arend, Sekcja Historii Sztuki w Instytucie Niemieckiej Pra¬
cy Wschodniej w okupowanym Krakowie (1940-1945), tłum.
Gdy po zakończeniu wojny Uniwersytet Jagielloń-
ski zaczął na nowo działać, nie było jasne, jaką funkcję
ma otrzymać Collegium Maius. I wtedy do akcji wkro-
czył Karol Estreicher, którego dziadek Karol sen. (1827-
-1908) był dyrektorem Biblioteki Jagiellońskiej i miesz-
kał w Kolegium Większym8. Karol jun. w 1946 r. rozpo-
czął starania o przeznaczenie pustego Collegium Maius
na Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Instytucję tę
senat uniwersytetu powołał do istnienia w roku następ-
nym. Wtedy Estreicher rozpoczął batalię o komplekso-
wą renowację gmachu. Działając z niespożytym uporem
i energią, prowadząc rozliczne intrygi, zawierając sojusze
E. Górbiel, T. Szybisty, [w:] Kraków 1940. Kampania fotograficzna
Staatliche Bildstelle, red. W. Walanus, Kraków 2017 (= Skarby Fo-
toteki Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 3),
s. 10, 25-28.
A. Chwalba, Collegium Maius, s. 104-111 (jakwprzyp. 2).
1. Collegium Maius po restauracji Karola Kremera. Fot. w Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego
Collegium Maius służyło jako biblioteka do II wojny
światowej [il. 2], z biegiem czasu coraz gorzej spełnia-
jąc swoją funkcję z uwagi na brak nowych pomieszczeń
magazynowych dla stale powiększającego się księgozbio-
ru i zbyt małą liczbę miejsc w czytelniach. Nowy gmach
Biblioteki Jagiellońskiej wzniesiony został w latach 1931-
-1939. Przeniesienie księgozbioru do tego budynku na-
stąpiło w czasie okupacji hitlerowskiej w 1940 r., kiedy
uniwersytet był już zamknięty a sama biblioteka nosiła
nazwę Staatsbibliothek Krakau6. W opróżnionym Colle-
gium Maius rozlokowano Institut für deutsche Ostarbeit.
W1942 r. placówka ta urządziła w trzech salach na pierw-
szym piętrze propagandową wystawę sztuki „staronie-
mieckiej” z Krakowa i „krajów karpackich”7.
6 A. Chwalba, Collegium Maius, s. 125-126 (jakwprzyp. 2).
7 S. Arend, Sekcja Historii Sztuki w Instytucie Niemieckiej Pra¬
cy Wschodniej w okupowanym Krakowie (1940-1945), tłum.
Gdy po zakończeniu wojny Uniwersytet Jagielloń-
ski zaczął na nowo działać, nie było jasne, jaką funkcję
ma otrzymać Collegium Maius. I wtedy do akcji wkro-
czył Karol Estreicher, którego dziadek Karol sen. (1827-
-1908) był dyrektorem Biblioteki Jagiellońskiej i miesz-
kał w Kolegium Większym8. Karol jun. w 1946 r. rozpo-
czął starania o przeznaczenie pustego Collegium Maius
na Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Instytucję tę
senat uniwersytetu powołał do istnienia w roku następ-
nym. Wtedy Estreicher rozpoczął batalię o komplekso-
wą renowację gmachu. Działając z niespożytym uporem
i energią, prowadząc rozliczne intrygi, zawierając sojusze
E. Górbiel, T. Szybisty, [w:] Kraków 1940. Kampania fotograficzna
Staatliche Bildstelle, red. W. Walanus, Kraków 2017 (= Skarby Fo-
toteki Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 3),
s. 10, 25-28.
A. Chwalba, Collegium Maius, s. 104-111 (jakwprzyp. 2).