XXIII
DAS PROJEKT FÜR RAFFAELS HAUS IN VIA GIULIA
(T.110)
1. SCHRIFTLICHE QUELLEN
1
1517
2
24. III. 1520
3
6. IV. 1520
4
18.X. 1522
5
13. VII. 1523
Leonardo Bartolini, Kommissar der Bauten
Leos X., erwirbt vom Kapitel von St. Peter ein
Gelände von 2171/2 canne in den „Orti di S. Bia-
gio“, als dessen Grenzen die Via Giulia, der
Vicolo dei Cimatori, die Via delle Palle und der
„vicolo di dietro“ angegeben sind1.
Das Kapitel von St. Peter bestätigt den Verkauf
des Grundstücks in Via Giulia durch Leonardo
Bartolini an Raffael „... petium terreni seu sodi
mensure ducentarum et decem septem canna-
rum cum dimidia ad mensuram Senatus Urbis
positum in regione Pontis, sub proprietate et
parrocchia sancti Blasii della pagnotta ...“ Da-
bei muß sich Raffael verpflichten, innerhalb von
fünf Jahren „in dicto terreno domos habitabiles
ipsius domini Raphaelis suorumque heredes
propriis sumptibus et expensis construere et
fabricare, ac construi et fabricari facere ...“ Die
jährliche Pacht beträgt 80 D. Falls Raffael nicht
baut oder das Gelände ohne Zustimmung des
Kapitels verkauft, fällt es an das Kapitel zu-
rück2.
Tod Raffaels.
Antonio da Sanmarino hinterläßt dem Barbier
Bartolommeo Macarelli aus Urbino „alias Pani-
caldo“ 10 canne jenes Geländes, das er von
Raffae] geerbt hatte3.
,,... Cum sit quod quondam Raphael de Urbino
habuerit a domino Leonardo de Bartholinis cive
florentino quoddam situm sive terrenum posi-
tum in regione Pontis prope ecclesiam nationis
sive societatis florentinorum cui undique scilicet
a tribus partibus, sunt vie publice; et exillo cen-
tum cannas domino lohanni Antonio Battiferro,
1 ASR, Coll. Not. Cap., Andreas Carusius, bei: Momo, Antonio
di San Marino, in: II Buonarroti 1 (1866), 100.
2 Golzio 1936, 108 mit weiterer Bibliographie.
3 Momo 1866, 100.
6
1525
et residuum quondam magistro Antonio de
Sancto Marino aurifici relinquerit et legaverit,
prout in instrumento testamenti per dictum
quondam Raphaelem factum dicitur conteneri,
dictum situm sive terrenum mortuo dicto Ra-
phaele per dictos lohannem Antonium Batti-
ferrum et Antonium de Sanmarino aurificem
legatarios, et eodem Antonio ex humanis ex-
empto per heredes eiusdem infrascriptos indi-
visum et pro indiviso habitum et possessum
hactenus fuerit sub proprietate et directo do-
mino ecclesie sive capituli Sancti Petri de Urbe
sub censu sive annua responsione ducatorum
sexaginta auri de camera...“ G.A. Battiferro
und die Witwe des Antonio da San Marino neh-
men nun nach dem Vorschlag des Giulio Al-
berini folgende Teilung des Grundstücks vor:
„quod pars siti et terreni huiusmodi versus sep-
temtrionem et ecclesiam et domos nationis flo-
rentinorum sit heredum quondam domini
Aloysii de Gibraleon et Laurentii de Parentis
existens ad eosdem heredes quondam Antonii
de Samarino iure proprio sit et existat. Reliqua
vero pars siti et terreni predicti existens versus
meridiem et prope domum Violantis de Maximis
abinde in antea pleno iure et in perpetuum sit
et existat eiusdem domini Joannis Antonii...“4.
Faustina, die Witwe des A. da San Marino, ver-
kauft dem Architekten Bartolommeo de Ram-
ponibus genannt „l’Ambrogino“ 19 canne und
dem Domenico de Furnis 18 canne des ihr ver-
bliebenen Geländes an Via Giulia5.
7
7. VI. 1546
Das Haus, das Domenico de Furnis auf dem
1525 erworbenen Gelände in Via Giulia errich-
tet hat, befindet sich im Besitz seiner Witwe
Lucrezia de Pilis6.
4 Golzio 1936, 149f.
5 Momo 1866, 101.
6 loc. cit.
263
DAS PROJEKT FÜR RAFFAELS HAUS IN VIA GIULIA
(T.110)
1. SCHRIFTLICHE QUELLEN
1
1517
2
24. III. 1520
3
6. IV. 1520
4
18.X. 1522
5
13. VII. 1523
Leonardo Bartolini, Kommissar der Bauten
Leos X., erwirbt vom Kapitel von St. Peter ein
Gelände von 2171/2 canne in den „Orti di S. Bia-
gio“, als dessen Grenzen die Via Giulia, der
Vicolo dei Cimatori, die Via delle Palle und der
„vicolo di dietro“ angegeben sind1.
Das Kapitel von St. Peter bestätigt den Verkauf
des Grundstücks in Via Giulia durch Leonardo
Bartolini an Raffael „... petium terreni seu sodi
mensure ducentarum et decem septem canna-
rum cum dimidia ad mensuram Senatus Urbis
positum in regione Pontis, sub proprietate et
parrocchia sancti Blasii della pagnotta ...“ Da-
bei muß sich Raffael verpflichten, innerhalb von
fünf Jahren „in dicto terreno domos habitabiles
ipsius domini Raphaelis suorumque heredes
propriis sumptibus et expensis construere et
fabricare, ac construi et fabricari facere ...“ Die
jährliche Pacht beträgt 80 D. Falls Raffael nicht
baut oder das Gelände ohne Zustimmung des
Kapitels verkauft, fällt es an das Kapitel zu-
rück2.
Tod Raffaels.
Antonio da Sanmarino hinterläßt dem Barbier
Bartolommeo Macarelli aus Urbino „alias Pani-
caldo“ 10 canne jenes Geländes, das er von
Raffae] geerbt hatte3.
,,... Cum sit quod quondam Raphael de Urbino
habuerit a domino Leonardo de Bartholinis cive
florentino quoddam situm sive terrenum posi-
tum in regione Pontis prope ecclesiam nationis
sive societatis florentinorum cui undique scilicet
a tribus partibus, sunt vie publice; et exillo cen-
tum cannas domino lohanni Antonio Battiferro,
1 ASR, Coll. Not. Cap., Andreas Carusius, bei: Momo, Antonio
di San Marino, in: II Buonarroti 1 (1866), 100.
2 Golzio 1936, 108 mit weiterer Bibliographie.
3 Momo 1866, 100.
6
1525
et residuum quondam magistro Antonio de
Sancto Marino aurifici relinquerit et legaverit,
prout in instrumento testamenti per dictum
quondam Raphaelem factum dicitur conteneri,
dictum situm sive terrenum mortuo dicto Ra-
phaele per dictos lohannem Antonium Batti-
ferrum et Antonium de Sanmarino aurificem
legatarios, et eodem Antonio ex humanis ex-
empto per heredes eiusdem infrascriptos indi-
visum et pro indiviso habitum et possessum
hactenus fuerit sub proprietate et directo do-
mino ecclesie sive capituli Sancti Petri de Urbe
sub censu sive annua responsione ducatorum
sexaginta auri de camera...“ G.A. Battiferro
und die Witwe des Antonio da San Marino neh-
men nun nach dem Vorschlag des Giulio Al-
berini folgende Teilung des Grundstücks vor:
„quod pars siti et terreni huiusmodi versus sep-
temtrionem et ecclesiam et domos nationis flo-
rentinorum sit heredum quondam domini
Aloysii de Gibraleon et Laurentii de Parentis
existens ad eosdem heredes quondam Antonii
de Samarino iure proprio sit et existat. Reliqua
vero pars siti et terreni predicti existens versus
meridiem et prope domum Violantis de Maximis
abinde in antea pleno iure et in perpetuum sit
et existat eiusdem domini Joannis Antonii...“4.
Faustina, die Witwe des A. da San Marino, ver-
kauft dem Architekten Bartolommeo de Ram-
ponibus genannt „l’Ambrogino“ 19 canne und
dem Domenico de Furnis 18 canne des ihr ver-
bliebenen Geländes an Via Giulia5.
7
7. VI. 1546
Das Haus, das Domenico de Furnis auf dem
1525 erworbenen Gelände in Via Giulia errich-
tet hat, befindet sich im Besitz seiner Witwe
Lucrezia de Pilis6.
4 Golzio 1936, 149f.
5 Momo 1866, 101.
6 loc. cit.
263