DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.27858#0146
później na świecie zbioru monet piastowskich. Ma-
jąc lat 16 rozkopał cmentarzysko pradziejowe w
Lubarzu, powiecie Czarnków, stosując precyzyj-
ną dokumentację opisową. Pierwsze artykuły ar-
cheologiczne rozpoczął drukować jeszcze jako
uczeń gimnazjum w 1888 roku, wysyłając je do
czasopisma szwajcarskiego ,,Antiqua” Był jedy-
nym reprezentantem Polski i współprzewodniczą-
cym Międzynarodowego Kongresu Numizmatyków
w Brukseli w 1910 roku oraz w tym samym roku
również jedynym Polakiem na Zjeździe History-
ków Niemieckich w Poznaniu. Zawsze odważnie
— jako naukowiec polski — przeciwstawiał
obiektywność i rzeczowość germańskiemu szo-
winizmowi. Będąc posłem do Sejmu Pruskiego
bronił w czasie pierwszej wojny interesów pol-
skich w Berlinie. Jego staraniom należy zawdzię-
czać ustawę, która zezwalała na prowadzenie ba-
dań wykopaliskowych każdemu, kto posiadał od-
powiednie przygotowanie naukowe. Umożliwiło to
prowadzenie wykopalisk w Wielkopolsce Polakom
i pozostawienie zabytków w kraju. Profesorem uni-
wersytetu został dopiero w wolnej Polsce, w 1921 r.
Mimo wszelkich trudności, jakie istniały
w Wielkopolsce pod pruskimi rządami, zdołano
wielkim społecznym wysiłkiem zbudować w 1909
roku nowy gmach dla muzeum Towarzystwa
Przyjaciół Nauk w Poznaniu. Dyrektorem został
dr Bolesław Erzepki, który choć sam był zami-
łowanym archeologiem, nie mógł wiele czasu po-
święcić działowi archeologicznemu, gdyż zbytnio
pochłaniały go sprawy związane z administrowa-
niem całością.
Tymczasem muzeum to miało poważnego kon-
kurenta w postaci wcześniej już istniejącego (od
1894 roku) w Poznaniu niemieckiego Muzeum
Prowincjonalnego. Kierował nim od 1908 roku
energiczny Niemiec dr Erich Blume, archeolog,
uczeń głośnego profesora Gustafa Kossinny z Ber-
lina. Kiedy w 1914 roku uchwalono pruską usta-
wę o wykopaliskach — tę, o którą zabiegał Zyg-
134
jąc lat 16 rozkopał cmentarzysko pradziejowe w
Lubarzu, powiecie Czarnków, stosując precyzyj-
ną dokumentację opisową. Pierwsze artykuły ar-
cheologiczne rozpoczął drukować jeszcze jako
uczeń gimnazjum w 1888 roku, wysyłając je do
czasopisma szwajcarskiego ,,Antiqua” Był jedy-
nym reprezentantem Polski i współprzewodniczą-
cym Międzynarodowego Kongresu Numizmatyków
w Brukseli w 1910 roku oraz w tym samym roku
również jedynym Polakiem na Zjeździe History-
ków Niemieckich w Poznaniu. Zawsze odważnie
— jako naukowiec polski — przeciwstawiał
obiektywność i rzeczowość germańskiemu szo-
winizmowi. Będąc posłem do Sejmu Pruskiego
bronił w czasie pierwszej wojny interesów pol-
skich w Berlinie. Jego staraniom należy zawdzię-
czać ustawę, która zezwalała na prowadzenie ba-
dań wykopaliskowych każdemu, kto posiadał od-
powiednie przygotowanie naukowe. Umożliwiło to
prowadzenie wykopalisk w Wielkopolsce Polakom
i pozostawienie zabytków w kraju. Profesorem uni-
wersytetu został dopiero w wolnej Polsce, w 1921 r.
Mimo wszelkich trudności, jakie istniały
w Wielkopolsce pod pruskimi rządami, zdołano
wielkim społecznym wysiłkiem zbudować w 1909
roku nowy gmach dla muzeum Towarzystwa
Przyjaciół Nauk w Poznaniu. Dyrektorem został
dr Bolesław Erzepki, który choć sam był zami-
łowanym archeologiem, nie mógł wiele czasu po-
święcić działowi archeologicznemu, gdyż zbytnio
pochłaniały go sprawy związane z administrowa-
niem całością.
Tymczasem muzeum to miało poważnego kon-
kurenta w postaci wcześniej już istniejącego (od
1894 roku) w Poznaniu niemieckiego Muzeum
Prowincjonalnego. Kierował nim od 1908 roku
energiczny Niemiec dr Erich Blume, archeolog,
uczeń głośnego profesora Gustafa Kossinny z Ber-
lina. Kiedy w 1914 roku uchwalono pruską usta-
wę o wykopaliskach — tę, o którą zabiegał Zyg-
134