24
Die Nagglmaiern.
iwer die 9*
Männer, Leit⸗ II .
cher! Iwer
die ſogenante
Herrn d'r
Schepfung,
wie'd'r ſe alle
Dag ſeht un
heert, ihr
Weiwer! Die
Vorſchtudie
dazu haw ich
natierlich an
meim Herr
Gemahl ge-
macht. — Ja,
die Männer!
Drotz E Fort-
ſchritt un Frei-
heit, die ſe
alle Dag uff'm
Kadeeter bre ᷓVDS
digge, ſehn
viel Herrn ihr
Weiwer noch
immer for ———
Schklaave an, die norr gebore ſinn, um nooch ihrer
Peif zu danze. Wer hott per Exempl vun eich Wei-
wer noch nit die Erfahrung gemacht, daß d'r Mann e
G'ſicht macht, wann nit ſoſort's Mitageſſe uff'm Diſch
ſchteht, wann's'm geſchtrenge Herr Gemahl g'ällig is,
vum Friehſcheppl heemzukumme! Gewiß ſchunn e Jedi,
die's Glick hott, unner d'r Haub zu wohne. — Daßee
Haub nit ſo ſchnell uffzuſetze is, wie'n Mannshut, iſſ'n
aach zu rund, denne hochgeehrte Herrn Familien-
paſcha! Die Fraa ſoll akuraat uff dieſelb Minutt mit
d'r Toalett fertig ſein, wie d'r Mann, wann'sd'm Herr
ſchnell einfallt, een Schbaziergang mit eem zu mache!
Do werd gebrummt un geknorrt, wann nit alles uff die
Minutt geht, daß eem die Bleſſier gleich vun vorne-
rein ſchunn verſalze is. Un was is e Männertoalett
gege en Weiweranzug! Rock umg'ſchmiſſe, Hut uff die
Schtern un de Bambus in die Hand. Dann heeßt's:
Seid'r fertig, ihr Frauenzimmer? Noch nit? Wann
d'r eich nit eilt, bleiwe mer daheem. Macht ihr en
Kroom un e Werrthſchaft! Ma meent, ihr wärt Prin-
zeſſinne! — Die berechtigte Eigethimmlichkeite, die awer
e Fraa bei d'r Toalett zu berickſichtige hotte, kenne ſe
nit, die Herrn! Wie viel Schbelle, Hafte un Hoor-
noodle neethig ſinn, bis d'r Fraa alles ſo am Kleeder-
leib liggt, fliegt un bamblt, daß ſe ſich ſehe kann loſſe
vor d'r Welt, is'n unbekannt. Neit un ſauwer ſoll
Unſereens awer ſein, wann ſo e Manu alle drei Johr
emool de Rappl in de Kopp kricht, Schtaat mit uns
zu mache. ma
ſchluß fertig bringe, ihr Weiwer? Hexefett mißt ma
Haushaltung vorgeht,
Wie ſoll ma deß alſo noch alles vor Dhor-
im Leib hawe! — Daß die Herrn Alles, was in d'r
beſſer wie mir mache kenne, wann
ma ſe heert, dirft ſo ziemlich aach e Jeder bekannt ſein,
die's Glick hott im heilige Ehſchtand zu ſchwitze. Wie
ma die kleene Kinner fiedert, wie ma die — Windle
einweecht, hätt ich beinah g'ſagt — wie ma '8 Feier
ſchiert, wie ma die Supp ſalzt, wie ma de Salat butzt
—korz: Wie ma deß, ſell un jéeens macht, wiſſe die
Männer alles beſſer, deß heeßt: beſſer zu kumandire.
— Wann ich behaupt, daß en Mann gleich 's lewen-
dige Deifls werd. wann'm emool e Hemderknopp ſfehlt,
der beim Biggle abg'ſchtooße worre is, haw ich aach
nit zu viel g'ſagt. Wer vun eich, ihr Weiwer, kennt
nit die Flich un Gewitter, die gleich uff die ganz „lid-
derlich Haushaltung“ adgelade werre, wann die Fraa
emool ſo'n abgeriſſene Knopp am Hemm iwerſehe! Zum
Heile kann eem eener driwer bringe. Die Hell hott ma an
ſo'me Dag, vun Morgens bis Oowends. Un deß al-
les wegeme lumpige Hemderknopp, der mit e paar
lumpige Stich widder angenäht wär. — Ja, die Maͤn⸗
ner! Kumm eeni vun uns ſo'me Sirach mit'm Butz-
kiwl in de Weg, wann d'r Herr nit gut uffgelegt is.
Sauwer ſoll zwar die Haushaltung ſein, awer gebutzt
ſoll nit werre. Do reist eener gleich aus, als geebt
d'r Veſuv Feier. Woher haw ich mein reformirte Ma-
thees am Been — heeßt's dann gleich — als vun
eierer ewige Butzerei? Woher is die Wand feicht worre,
als vun eierer ewige Iwerſchwemmung? Warum haw
ich for deß Kind neilich de Dokter hole miſſe? Ihr
wart dran ſchuld! Eier Sindfluth, die'd'r alle Sams-
dag in de Stuwe anricht. Du un dein Maad, ihr ſeid
zwee lewendige Waſſerfäſſer! — Dann ſoll ke Babierle
uff'm Herr Gemahl ſeim Schreibdiſch angeriehrt werre,
un wann d'r Schtaab fingersdick druff liggt. Weh der
Fraa, die e Zeitung uff die anner Seit beim Abſchtaawe
gelegt. Awer ſauwer ſoll die Haushaltung ſein, ihr
Weiwer, ſunſcht kricht ma gleich mit d'r „Schlamp“
uffgewart. — Wie macht ma's alſo denne Herrn Krippe-
bſſer recht? — Wie mir arme Weiwer immer an-
g'ſchnorrt werre, wann mer Geld ſor die Haushaltung
brauche, werr ich eewefalls nit b'ſonders zu beleichte
hawe. Ich meegt meim „Alte“ norree eenzig Mool
Geld gfordert hawe, ohne nit die Antwort: „Jetzt haw
ich ke Zeit!“ kricht zu hawe. „Du kummſcht mer im-
mer iwerzwerg! Warum hoſcht's nit frieher g'ſagt!
Ei ich hab d'r jo erſcht gewe! Ich meegt norr wiſſe,
wo'd mit dem viele Geld hinkummſcht“ — un ſo wei-
ter. — Deß ſinn ſo die beliebte Antworte. Ma fercht
ſich orndlich, wann ma een um Geld anredd. Ma muß.
erſcht die gut Laune d'r Männer ablure, wann ma
was braucht un nit gleich g'freſſe ſein will! Js deß
ke eirobäiſchi Weiwerſchklaaverei? Sinn mir Weiwer
nit alleen die Hackkletz, uff denne 's ganz Johr kleen
Holz g'hackt werd? Was habe mer alſo im Ehſchtand
vun der ganze Glickſeeligkeit, die mer im Brautſchtand
vun d'r verliebte Zärtlichkeit vorg himmlt kriche? Ar-
weit, Sorge, Männerlaune un Grobheite — un alle
vertl Johr emool en Schbaziergang um die Schtadt.
Druck, Verlag und für die Redaction verantwortlich: G. Geiſendörfer.
Die Nagglmaiern.
iwer die 9*
Männer, Leit⸗ II .
cher! Iwer
die ſogenante
Herrn d'r
Schepfung,
wie'd'r ſe alle
Dag ſeht un
heert, ihr
Weiwer! Die
Vorſchtudie
dazu haw ich
natierlich an
meim Herr
Gemahl ge-
macht. — Ja,
die Männer!
Drotz E Fort-
ſchritt un Frei-
heit, die ſe
alle Dag uff'm
Kadeeter bre ᷓVDS
digge, ſehn
viel Herrn ihr
Weiwer noch
immer for ———
Schklaave an, die norr gebore ſinn, um nooch ihrer
Peif zu danze. Wer hott per Exempl vun eich Wei-
wer noch nit die Erfahrung gemacht, daß d'r Mann e
G'ſicht macht, wann nit ſoſort's Mitageſſe uff'm Diſch
ſchteht, wann's'm geſchtrenge Herr Gemahl g'ällig is,
vum Friehſcheppl heemzukumme! Gewiß ſchunn e Jedi,
die's Glick hott, unner d'r Haub zu wohne. — Daßee
Haub nit ſo ſchnell uffzuſetze is, wie'n Mannshut, iſſ'n
aach zu rund, denne hochgeehrte Herrn Familien-
paſcha! Die Fraa ſoll akuraat uff dieſelb Minutt mit
d'r Toalett fertig ſein, wie d'r Mann, wann'sd'm Herr
ſchnell einfallt, een Schbaziergang mit eem zu mache!
Do werd gebrummt un geknorrt, wann nit alles uff die
Minutt geht, daß eem die Bleſſier gleich vun vorne-
rein ſchunn verſalze is. Un was is e Männertoalett
gege en Weiweranzug! Rock umg'ſchmiſſe, Hut uff die
Schtern un de Bambus in die Hand. Dann heeßt's:
Seid'r fertig, ihr Frauenzimmer? Noch nit? Wann
d'r eich nit eilt, bleiwe mer daheem. Macht ihr en
Kroom un e Werrthſchaft! Ma meent, ihr wärt Prin-
zeſſinne! — Die berechtigte Eigethimmlichkeite, die awer
e Fraa bei d'r Toalett zu berickſichtige hotte, kenne ſe
nit, die Herrn! Wie viel Schbelle, Hafte un Hoor-
noodle neethig ſinn, bis d'r Fraa alles ſo am Kleeder-
leib liggt, fliegt un bamblt, daß ſe ſich ſehe kann loſſe
vor d'r Welt, is'n unbekannt. Neit un ſauwer ſoll
Unſereens awer ſein, wann ſo e Manu alle drei Johr
emool de Rappl in de Kopp kricht, Schtaat mit uns
zu mache. ma
ſchluß fertig bringe, ihr Weiwer? Hexefett mißt ma
Haushaltung vorgeht,
Wie ſoll ma deß alſo noch alles vor Dhor-
im Leib hawe! — Daß die Herrn Alles, was in d'r
beſſer wie mir mache kenne, wann
ma ſe heert, dirft ſo ziemlich aach e Jeder bekannt ſein,
die's Glick hott im heilige Ehſchtand zu ſchwitze. Wie
ma die kleene Kinner fiedert, wie ma die — Windle
einweecht, hätt ich beinah g'ſagt — wie ma '8 Feier
ſchiert, wie ma die Supp ſalzt, wie ma de Salat butzt
—korz: Wie ma deß, ſell un jéeens macht, wiſſe die
Männer alles beſſer, deß heeßt: beſſer zu kumandire.
— Wann ich behaupt, daß en Mann gleich 's lewen-
dige Deifls werd. wann'm emool e Hemderknopp ſfehlt,
der beim Biggle abg'ſchtooße worre is, haw ich aach
nit zu viel g'ſagt. Wer vun eich, ihr Weiwer, kennt
nit die Flich un Gewitter, die gleich uff die ganz „lid-
derlich Haushaltung“ adgelade werre, wann die Fraa
emool ſo'n abgeriſſene Knopp am Hemm iwerſehe! Zum
Heile kann eem eener driwer bringe. Die Hell hott ma an
ſo'me Dag, vun Morgens bis Oowends. Un deß al-
les wegeme lumpige Hemderknopp, der mit e paar
lumpige Stich widder angenäht wär. — Ja, die Maͤn⸗
ner! Kumm eeni vun uns ſo'me Sirach mit'm Butz-
kiwl in de Weg, wann d'r Herr nit gut uffgelegt is.
Sauwer ſoll zwar die Haushaltung ſein, awer gebutzt
ſoll nit werre. Do reist eener gleich aus, als geebt
d'r Veſuv Feier. Woher haw ich mein reformirte Ma-
thees am Been — heeßt's dann gleich — als vun
eierer ewige Butzerei? Woher is die Wand feicht worre,
als vun eierer ewige Iwerſchwemmung? Warum haw
ich for deß Kind neilich de Dokter hole miſſe? Ihr
wart dran ſchuld! Eier Sindfluth, die'd'r alle Sams-
dag in de Stuwe anricht. Du un dein Maad, ihr ſeid
zwee lewendige Waſſerfäſſer! — Dann ſoll ke Babierle
uff'm Herr Gemahl ſeim Schreibdiſch angeriehrt werre,
un wann d'r Schtaab fingersdick druff liggt. Weh der
Fraa, die e Zeitung uff die anner Seit beim Abſchtaawe
gelegt. Awer ſauwer ſoll die Haushaltung ſein, ihr
Weiwer, ſunſcht kricht ma gleich mit d'r „Schlamp“
uffgewart. — Wie macht ma's alſo denne Herrn Krippe-
bſſer recht? — Wie mir arme Weiwer immer an-
g'ſchnorrt werre, wann mer Geld ſor die Haushaltung
brauche, werr ich eewefalls nit b'ſonders zu beleichte
hawe. Ich meegt meim „Alte“ norree eenzig Mool
Geld gfordert hawe, ohne nit die Antwort: „Jetzt haw
ich ke Zeit!“ kricht zu hawe. „Du kummſcht mer im-
mer iwerzwerg! Warum hoſcht's nit frieher g'ſagt!
Ei ich hab d'r jo erſcht gewe! Ich meegt norr wiſſe,
wo'd mit dem viele Geld hinkummſcht“ — un ſo wei-
ter. — Deß ſinn ſo die beliebte Antworte. Ma fercht
ſich orndlich, wann ma een um Geld anredd. Ma muß.
erſcht die gut Laune d'r Männer ablure, wann ma
was braucht un nit gleich g'freſſe ſein will! Js deß
ke eirobäiſchi Weiwerſchklaaverei? Sinn mir Weiwer
nit alleen die Hackkletz, uff denne 's ganz Johr kleen
Holz g'hackt werd? Was habe mer alſo im Ehſchtand
vun der ganze Glickſeeligkeit, die mer im Brautſchtand
vun d'r verliebte Zärtlichkeit vorg himmlt kriche? Ar-
weit, Sorge, Männerlaune un Grobheite — un alle
vertl Johr emool en Schbaziergang um die Schtadt.
Druck, Verlag und für die Redaction verantwortlich: G. Geiſendörfer.