DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.51181#0021
PARS I
TITVLI CHRISTIANI AD RES ROMANAS PERTINENTES
CAPVT I
TITVLI IMPERATORVM DOMVSQVE IMPERATORIAE
TITVLI REGVM ET PRINCIPVM EXTERARVM GENTIVM
1 a [. . . uestrae deuotioni permittimus], | [quamcumque muuifi-
cjentiam uol[etis pro hoc uestro pio] j [proposito pet]ere. iam nunc ho[c
facere et accepisse] | [uos credere li]cet. impetraturi ea[m estis sine
mora], [quae in omne aeuum t]am nostram iuxta deos [immortales
pie]|5|[tatem testabi]tur, quam uero condigna prae[mia uos es]|[se a nostra
cl]ementia consecutos liberis ac po[sterisj | [uestris demonstrabit].
b [τοΐς σωτήρσιν] παντός ανθρώπων έθνους καί γένους | [Σεβαστοΐς
Καί]σαρσιν Γαλερ. Ουαλερ. Μαξιμείνφ καί | [Φλ. Ουαλερ. Κωνσταν-
τείνφ] καί Ουαλερ. Αικιννιανώ Λικιννίφ. Παρά του | [Λυκίων καί Π]αν-
φύλων έθνους δέησις καί ικεσία. νΕργοις άπο|δ|[δεδωκότων τ]ών θεών
των ομογενών υμών φιλανθρωπίας j [πάσιν, ω θειό]τατοι βασιλείς, οίς
ή θρησκεία ^.εμελέτηται | [αυτών υπέρ τή]ς υμών τών πάντα νεικώντων
δεσποτών | [αιωνίου σω]τηρίας, καλώς έχειν έδοκιμάσαμεν καταφυγεΐν
[προς την άθά]νατον βασιλείαν καί δεηθηναι τούς πάλαι! 10| [μανικούς
χριστιανούς καί εις δεύρο την αυτήν νόσον | [διατηρούντά]ς ποτέ πεπαύ-
σθαι καί μηδεμιά σκαιά τινι καιί[νή θρησκείας] την τοΐς θεοΐς δφειλομε'νην
παραβαίνειν. | [τούτ’ αν εις] εργον άφίκοιτο, εί ύμετέρφ θείφ καί αίωνίφ
[νεύματι π]άσιν κατασταίη άπειρήσθαι μέν καί κεκωλύσθαι |1δ| [έξουσία]ν
τής τών άθεων απεχθούς έπ[ι]τηδεύσεως, | [πάντας δέ τ]ή τών ομογε-
νών υμών θεών θρησκείες σχολά|[ζειν υπέρ] τής αιωνίου καί άφθάρτου
βασιλείας υμών, δπερ | [πλεΐστον συμ]φέρειν πάσιν τοΐς ύμετέροις άνθρώ-
ποις πρόδηλόν I έστιν.
CILIII 12132. 13 6251). cf. Μο et. Βο Arch.-epigr. Mitth. a. Oesterr. 16, 93 ss 108
tabula in Lyciae uico Aruf, ubi fuit Arycanda, rep. litteris olim rubricatis inter
lineas scriptis incisa continet reliquias constitutionis a Maximino, Constantino, Licinio
Auggg. (cf. ex. gr. CIL III 7174·) a. 311 vel 312 ad Lyciae Pamphyliaeque prouinci-
ales datae latine, cui subiunctae sunt lingua graeca incolarum preces, quibus con-
stitutio illa respondet, spectant et incolarum preces et edictum ad Christianorum per-
secutionem Galerio defuncto instaurandam, a qua Maximinus Aug. inuitus postquam
a Galeiio pax Christianis concessa est, destiterat. cf. Lact. mort. persec. 36
Euseb. hist. eccl. 9, 4, 1 s. a contulerunt et textui restituendo adhibuerunt Harnack
et editor, rescr. imp. Maximini, quod Tyri in oppido columnae olim insculptum testatur
Euseb. hist. eccl. 9, 7, 13 s: έπιτρέπομεν τήι ύμετέραι καθοσιώσει, δποίαν δ’ άν βουλη-
θήτε μεγαλοδωρεάν άντί ταύτης ύμών τής φιλόθεου προθέσεως αίτήσαι. καί ήδη
E. Diehl, Inscriptiones iatinae Christianae ueteres. 1
TITVLI CHRISTIANI AD RES ROMANAS PERTINENTES
CAPVT I
TITVLI IMPERATORVM DOMVSQVE IMPERATORIAE
TITVLI REGVM ET PRINCIPVM EXTERARVM GENTIVM
1 a [. . . uestrae deuotioni permittimus], | [quamcumque muuifi-
cjentiam uol[etis pro hoc uestro pio] j [proposito pet]ere. iam nunc ho[c
facere et accepisse] | [uos credere li]cet. impetraturi ea[m estis sine
mora], [quae in omne aeuum t]am nostram iuxta deos [immortales
pie]|5|[tatem testabi]tur, quam uero condigna prae[mia uos es]|[se a nostra
cl]ementia consecutos liberis ac po[sterisj | [uestris demonstrabit].
b [τοΐς σωτήρσιν] παντός ανθρώπων έθνους καί γένους | [Σεβαστοΐς
Καί]σαρσιν Γαλερ. Ουαλερ. Μαξιμείνφ καί | [Φλ. Ουαλερ. Κωνσταν-
τείνφ] καί Ουαλερ. Αικιννιανώ Λικιννίφ. Παρά του | [Λυκίων καί Π]αν-
φύλων έθνους δέησις καί ικεσία. νΕργοις άπο|δ|[δεδωκότων τ]ών θεών
των ομογενών υμών φιλανθρωπίας j [πάσιν, ω θειό]τατοι βασιλείς, οίς
ή θρησκεία ^.εμελέτηται | [αυτών υπέρ τή]ς υμών τών πάντα νεικώντων
δεσποτών | [αιωνίου σω]τηρίας, καλώς έχειν έδοκιμάσαμεν καταφυγεΐν
[προς την άθά]νατον βασιλείαν καί δεηθηναι τούς πάλαι! 10| [μανικούς
χριστιανούς καί εις δεύρο την αυτήν νόσον | [διατηρούντά]ς ποτέ πεπαύ-
σθαι καί μηδεμιά σκαιά τινι καιί[νή θρησκείας] την τοΐς θεοΐς δφειλομε'νην
παραβαίνειν. | [τούτ’ αν εις] εργον άφίκοιτο, εί ύμετέρφ θείφ καί αίωνίφ
[νεύματι π]άσιν κατασταίη άπειρήσθαι μέν καί κεκωλύσθαι |1δ| [έξουσία]ν
τής τών άθεων απεχθούς έπ[ι]τηδεύσεως, | [πάντας δέ τ]ή τών ομογε-
νών υμών θεών θρησκείες σχολά|[ζειν υπέρ] τής αιωνίου καί άφθάρτου
βασιλείας υμών, δπερ | [πλεΐστον συμ]φέρειν πάσιν τοΐς ύμετέροις άνθρώ-
ποις πρόδηλόν I έστιν.
CILIII 12132. 13 6251). cf. Μο et. Βο Arch.-epigr. Mitth. a. Oesterr. 16, 93 ss 108
tabula in Lyciae uico Aruf, ubi fuit Arycanda, rep. litteris olim rubricatis inter
lineas scriptis incisa continet reliquias constitutionis a Maximino, Constantino, Licinio
Auggg. (cf. ex. gr. CIL III 7174·) a. 311 vel 312 ad Lyciae Pamphyliaeque prouinci-
ales datae latine, cui subiunctae sunt lingua graeca incolarum preces, quibus con-
stitutio illa respondet, spectant et incolarum preces et edictum ad Christianorum per-
secutionem Galerio defuncto instaurandam, a qua Maximinus Aug. inuitus postquam
a Galeiio pax Christianis concessa est, destiterat. cf. Lact. mort. persec. 36
Euseb. hist. eccl. 9, 4, 1 s. a contulerunt et textui restituendo adhibuerunt Harnack
et editor, rescr. imp. Maximini, quod Tyri in oppido columnae olim insculptum testatur
Euseb. hist. eccl. 9, 7, 13 s: έπιτρέπομεν τήι ύμετέραι καθοσιώσει, δποίαν δ’ άν βουλη-
θήτε μεγαλοδωρεάν άντί ταύτης ύμών τής φιλόθεου προθέσεως αίτήσαι. καί ήδη
E. Diehl, Inscriptiones iatinae Christianae ueteres. 1