DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.49369#0118
100
NARRATIO ZOSIMI
αυτοΰ, καϊ ημεθα υποκάτω δένδρου διοικούμενοι. άπδ γάρ της
έκτης ώρας έως έκτης, τότε ήσθίομεν' καϊ τδ ύδωρ έξηρχετο
απο της ρίζης του δένδρου γλυκύ υπέρ το μέλι,' καϊ έπίνομεν
προς τον κορον ημών, καϊ πάλιν τδ ύδωρ έδίδυσκεν εις τον
5 τοπον αυτοΰ. ηκουσεν δέ πάσα η πάτριά των έκεϊσε περϊ
εμοΰ, οτι άνθρωπος έκ της ματαιότητας του κόσμου ώδε.
και έσαλεύθη πάσα η πάτριά καϊ ηλθον ιδεΐν με, οτι ξένον
αυτοϊς έφάνη. ησαν οΰν έπερωτωντές με πάντα, κάγώ ημην
αναγγελλων αυτοϊς' και ωλιγοψ-υχησα τω πνεύματ'ι μου καϊ τω
ίο σωματι μου, καϊ παρεκάλεσα τδν άνθρωπον του θεοΰ τον ύπη-
ρετοΰντά μοι καϊ ειπον' ΤΙαρακαλω σε, αδελφέ, εάν ελθωσίν τινες
ιδεΐν με, ανάγγειλαν αυτοϊς οτι Οΰκ εστιν ωδε, ΐνα άναπαύσωμαι
μικρόν, καϊ έβόησεν δ άνθρωπος του θεοΰ λέγων' Οΐμοι, οτι
Protev. <ή> ιστορία τοΰ ’Αδάμ <έν> έμοϊ άνεκεφαλαιώθη. έκεϊνον
Jcic. xiii. 1. \ \ λ ip 1 ζ f ν' Λ \ 3 \ η
γαρ οια της ντυας ηπατησεν ο Ζατανας, και εμε ο ανυρωπος
ι6 ούτος διά της κολακείας ψεύστην με θέλει άποκαταστησαι οντος
αυτοΰ ώδε' άπαγάγετέ με εντεύθεν, έπεϊ φεύξομαι από της
κώμης' ιδού γάρ βούλεται κατασπείρειν έν έμοϊ σπέρματα τοΰ
κοσμου της ματαιότητας, καϊ κατεπανέστησάν μου πας δ οχλος
-20 και οί πρεσβύτεροι καϊ είπον' ’Απελθέ άφ' ημών, άνθρωπε'
οΰκ οϊδαμεν πόθεν έλήλυθας προς ημάς, εγώ δέ έκλαυσα
κλαυθμω μεγάλω, καϊ άπέστη απ' εμού η φρόνησις' καϊ έβοησα
πρδς τούς πρεσβυτέρους λέγων' ^υγχωρησατέ μοι, κύριοί μου.
καϊ οί πρεσβύτεροι καταπαύσαντες ησυχίαν παρεσχον. τότε
1 δένδρου διοικ.] των δένδρων Β 2 εω$ έκτης] καί μετά την ένάτην Β τό]
om Β έζήρχ.] εξέχεε Β 3 της ρίζης] om Α τό] om Β έπίνομεν]
+ έξ αύτοΰ Β 4 έδίδυσκεν] ύπέστρεφεν Β 5 αΰτου] οηι Β πάτριά]
πατρίδα ΑΒ (πάσα πατρίδα έκεΐσαι. Β) 6 ματαώτ. του] ματαίου Β 7 έσαλεύθη
πάσα ή πατρ.] έκυνίθη πάσα ψυχή Β 7, 8 ιδεΐν—έφάνη] πρδς τοΰ ιδεΐν με, ότι
ζενδν πpayμα έλοχιουντο περί εμοΰ Β 8 πάντα] περί τοΰ κόσμου τούτου άπαντα Β
9 αύτοΐς κ. ωλίχοψ.] ένα ενός έκαστου' ά^ανακτήσας δέ κ. όλ^οψυχήσας Β 10 τοΰ
άεου] om Β 10, 11 ύπηρετοΰντα] ύπηρετήσανταΒ 11 εΐπον] + πρδς αυτόν Β
εάΐ'] ΐνα Β tikes] του Β 12 avayy.] ΐνα άναγ'/είλης Β 12, 13 ΐνα άναπ. μικρ.]
όπως μι,κρ. άναπ. Β 13 λ^γωκ] καί εΐπεν Β 15 γάρ] om Β 16 oCtos] τοΰ θυ Β
κολακείας] κοιλίας αύτοΰ Β με] om A 16, 17 θέλει.—ώδε] κατέστησεν ό δέ εΐπεν
θτι. ψευσται [ = ψεύσαι] ότι οΰκ έστίν ωδε' καί. εΐπεν τοΐς ίτχλοι,ς Β 17 με] αυτόν Β
εττεί] εί δέ μή Β 17, 18 άπδ τ. κώμ.] την κώμην A 18 κατασπείρει,ν]
κατασπεΐραι. Β «>] omA 18,19 σπέρματα—ματαώτ.] δ ανος τοΰ θϋ τής ματαιότ. τοΰ
κόσμου αύτοΰ Β 20 καί οΐ πρεσβ.] om Β ειττοζι] + πρδς εμέ Β 21 οϊδαμεν] + γάρ Β
23 μου] om Β 24 καταπ.—παρέσχον] κατέπαυσαν τούς νεωτέρους καί έποίησαν ησυχίαν
μεyάληv Β
NARRATIO ZOSIMI
αυτοΰ, καϊ ημεθα υποκάτω δένδρου διοικούμενοι. άπδ γάρ της
έκτης ώρας έως έκτης, τότε ήσθίομεν' καϊ τδ ύδωρ έξηρχετο
απο της ρίζης του δένδρου γλυκύ υπέρ το μέλι,' καϊ έπίνομεν
προς τον κορον ημών, καϊ πάλιν τδ ύδωρ έδίδυσκεν εις τον
5 τοπον αυτοΰ. ηκουσεν δέ πάσα η πάτριά των έκεϊσε περϊ
εμοΰ, οτι άνθρωπος έκ της ματαιότητας του κόσμου ώδε.
και έσαλεύθη πάσα η πάτριά καϊ ηλθον ιδεΐν με, οτι ξένον
αυτοϊς έφάνη. ησαν οΰν έπερωτωντές με πάντα, κάγώ ημην
αναγγελλων αυτοϊς' και ωλιγοψ-υχησα τω πνεύματ'ι μου καϊ τω
ίο σωματι μου, καϊ παρεκάλεσα τδν άνθρωπον του θεοΰ τον ύπη-
ρετοΰντά μοι καϊ ειπον' ΤΙαρακαλω σε, αδελφέ, εάν ελθωσίν τινες
ιδεΐν με, ανάγγειλαν αυτοϊς οτι Οΰκ εστιν ωδε, ΐνα άναπαύσωμαι
μικρόν, καϊ έβόησεν δ άνθρωπος του θεοΰ λέγων' Οΐμοι, οτι
Protev. <ή> ιστορία τοΰ ’Αδάμ <έν> έμοϊ άνεκεφαλαιώθη. έκεϊνον
Jcic. xiii. 1. \ \ λ ip 1 ζ f ν' Λ \ 3 \ η
γαρ οια της ντυας ηπατησεν ο Ζατανας, και εμε ο ανυρωπος
ι6 ούτος διά της κολακείας ψεύστην με θέλει άποκαταστησαι οντος
αυτοΰ ώδε' άπαγάγετέ με εντεύθεν, έπεϊ φεύξομαι από της
κώμης' ιδού γάρ βούλεται κατασπείρειν έν έμοϊ σπέρματα τοΰ
κοσμου της ματαιότητας, καϊ κατεπανέστησάν μου πας δ οχλος
-20 και οί πρεσβύτεροι καϊ είπον' ’Απελθέ άφ' ημών, άνθρωπε'
οΰκ οϊδαμεν πόθεν έλήλυθας προς ημάς, εγώ δέ έκλαυσα
κλαυθμω μεγάλω, καϊ άπέστη απ' εμού η φρόνησις' καϊ έβοησα
πρδς τούς πρεσβυτέρους λέγων' ^υγχωρησατέ μοι, κύριοί μου.
καϊ οί πρεσβύτεροι καταπαύσαντες ησυχίαν παρεσχον. τότε
1 δένδρου διοικ.] των δένδρων Β 2 εω$ έκτης] καί μετά την ένάτην Β τό]
om Β έζήρχ.] εξέχεε Β 3 της ρίζης] om Α τό] om Β έπίνομεν]
+ έξ αύτοΰ Β 4 έδίδυσκεν] ύπέστρεφεν Β 5 αΰτου] οηι Β πάτριά]
πατρίδα ΑΒ (πάσα πατρίδα έκεΐσαι. Β) 6 ματαώτ. του] ματαίου Β 7 έσαλεύθη
πάσα ή πατρ.] έκυνίθη πάσα ψυχή Β 7, 8 ιδεΐν—έφάνη] πρδς τοΰ ιδεΐν με, ότι
ζενδν πpayμα έλοχιουντο περί εμοΰ Β 8 πάντα] περί τοΰ κόσμου τούτου άπαντα Β
9 αύτοΐς κ. ωλίχοψ.] ένα ενός έκαστου' ά^ανακτήσας δέ κ. όλ^οψυχήσας Β 10 τοΰ
άεου] om Β 10, 11 ύπηρετοΰντα] ύπηρετήσανταΒ 11 εΐπον] + πρδς αυτόν Β
εάΐ'] ΐνα Β tikes] του Β 12 avayy.] ΐνα άναγ'/είλης Β 12, 13 ΐνα άναπ. μικρ.]
όπως μι,κρ. άναπ. Β 13 λ^γωκ] καί εΐπεν Β 15 γάρ] om Β 16 oCtos] τοΰ θυ Β
κολακείας] κοιλίας αύτοΰ Β με] om A 16, 17 θέλει.—ώδε] κατέστησεν ό δέ εΐπεν
θτι. ψευσται [ = ψεύσαι] ότι οΰκ έστίν ωδε' καί. εΐπεν τοΐς ίτχλοι,ς Β 17 με] αυτόν Β
εττεί] εί δέ μή Β 17, 18 άπδ τ. κώμ.] την κώμην A 18 κατασπείρει,ν]
κατασπεΐραι. Β «>] omA 18,19 σπέρματα—ματαώτ.] δ ανος τοΰ θϋ τής ματαιότ. τοΰ
κόσμου αύτοΰ Β 20 καί οΐ πρεσβ.] om Β ειττοζι] + πρδς εμέ Β 21 οϊδαμεν] + γάρ Β
23 μου] om Β 24 καταπ.—παρέσχον] κατέπαυσαν τούς νεωτέρους καί έποίησαν ησυχίαν
μεyάληv Β