DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.49369#0121
NARRATIO ZOSlMt
103
νυν ουν καταμίχθητε μετά τον λαού μου, καϊ φάγεσθε άρτον
καϊ πίεσθε οίνον καϊ δοξάσατε τον κύριον υμών' καϊ εσεσθε
ύπακούοντες θεώ καϊ βασιλεί. ημείς δε είπα μεν οτι Ου παρα-
κούομεν τον θεόν, τότε όργισθεϊς ό βασιλεύς εθετο ημάς εν
φυλακή. καϊ ημεν διανυκτερεύοντες την νύκτα εκείνην' καϊ ιδού 5
φως ελαμψεν εν τω οϊκήματι, καϊ άγγελος άπεστεγασεν την
φυλακήν, καϊ έκράτησεν της κορυφής ημών, καϊ έξήγαγεν ημάς
από της φυλακής, καϊ εθετο ημάς προς τό ύδωρ τού ποταμού,
καϊ ειπεν ττρός ημάς' "Οπου πορεύεται τό ύδωρ, πορευεσθε και
υμείς, καϊ έβαδίσαμεν συν τω ύδατι καϊ συν τω άγγέλω. δτε ίο
ουν ήνεγκεν ημάς προς τον τόπον τούτον, έ-φύγη ο ποταμος και
άπώλετο τό ύδωρ από της αβύσσου καϊ περιετείχισεν την
πατρίδα ταύτην, καϊ ηλθεν τείχος νεφέλης καϊ έπεσκιασεν
επάνω τού ύδατος· καϊ ου διέστησεν ημάς επϊ πάσαν την γην,
άλλ' εδωκεν ημίν την πατρίδα ταύτην. 15
X. 'Ακούσατε, ακούσατε υίοϊ των ανθρώπων, την διοίκησιν
των μακάρων. εθετο γάρ ημάς ό θεός επϊ της γης ταύτης' καϊ
γάρ εσμεν ευσεβείς, άλλ' ούκ αθάνατοι' άνέτειλεν γάρ ή γη
καρπόν εύωδεστατον, καϊ εξέρχεται εκ των κορμών των δένδρων
ύδωρ γλυκύ υπέρ τό μέλι' καϊ ταύτα ημίν βρώσις καϊ πόσις. ίο
εσμεν δε καϊ προσευχόμενοι νυκτος και ημέρας' πάσα δε η
σπουδή ημών τούτό έστιν. ακούσατε, υίοϊ των ανθρώπων' οτι
παρ' ημίν άμπελος ούκ έστιν, ούτε άρουρα, ούτε έργα εκ ξύλου
ούτε σίδηρου, ούτε οϊκός έστιν ημίν ούτε οικοδομή' ούτε πύρ,
ούτε ξίφος ούτε αργός σίδηρος ούτε έργάσιμος, ούτε άργύριον, ί=,
ούτε χρυσίον, ούτε αήρ βαρύτατος ούτε πικρότατος· ούτε
είσϊν έξ ημών λαμβάνοντες έαυτοΐς γυναίκας <εί μη> εως ου
ποιησωσιν δύο τέκνα' καϊ μετά το δύο τέκνα ποιήσαι άφί-
στανται απ' άλλήλων καί ε'ισιν εν άγνεια μη γινώσκοντες οτι
ήσάν ποτέ έν συνήθεια, τού γάμου, άλλ' ως οτι απ' αρχής εν 30
τη παρθενία υπάρχοντες, μένει <δέ> το εν τέκνον εις τον
γάμον, καϊ το εν ε'ις την παρθενίαν.
XI. Και ούκ έστιν αριθμός χρόνου, ούτε εβδομάδες ούτε
μήνες ούτε ενιαυτός' πάσα γάρ ή ημέρα ημών μία ημέρα έστίν.
επϊ δε τών σπηλαίων ημών άποκεινται φύλλα τών δένδρων, 35
καϊ αύτη έστϊν η κοίτη ημών υποκάτω τών δένδρων' ούκ εσμεν
IX 14 διέστησεν] διεύτησεν A (? διφκησεν) X 26 πικρότατος] ποιιφάτατος A
XI 33 αριθμός χρόνου] άριθμοΰ χρόνος A 34 μία ημέρα] μία ημών A
103
νυν ουν καταμίχθητε μετά τον λαού μου, καϊ φάγεσθε άρτον
καϊ πίεσθε οίνον καϊ δοξάσατε τον κύριον υμών' καϊ εσεσθε
ύπακούοντες θεώ καϊ βασιλεί. ημείς δε είπα μεν οτι Ου παρα-
κούομεν τον θεόν, τότε όργισθεϊς ό βασιλεύς εθετο ημάς εν
φυλακή. καϊ ημεν διανυκτερεύοντες την νύκτα εκείνην' καϊ ιδού 5
φως ελαμψεν εν τω οϊκήματι, καϊ άγγελος άπεστεγασεν την
φυλακήν, καϊ έκράτησεν της κορυφής ημών, καϊ έξήγαγεν ημάς
από της φυλακής, καϊ εθετο ημάς προς τό ύδωρ τού ποταμού,
καϊ ειπεν ττρός ημάς' "Οπου πορεύεται τό ύδωρ, πορευεσθε και
υμείς, καϊ έβαδίσαμεν συν τω ύδατι καϊ συν τω άγγέλω. δτε ίο
ουν ήνεγκεν ημάς προς τον τόπον τούτον, έ-φύγη ο ποταμος και
άπώλετο τό ύδωρ από της αβύσσου καϊ περιετείχισεν την
πατρίδα ταύτην, καϊ ηλθεν τείχος νεφέλης καϊ έπεσκιασεν
επάνω τού ύδατος· καϊ ου διέστησεν ημάς επϊ πάσαν την γην,
άλλ' εδωκεν ημίν την πατρίδα ταύτην. 15
X. 'Ακούσατε, ακούσατε υίοϊ των ανθρώπων, την διοίκησιν
των μακάρων. εθετο γάρ ημάς ό θεός επϊ της γης ταύτης' καϊ
γάρ εσμεν ευσεβείς, άλλ' ούκ αθάνατοι' άνέτειλεν γάρ ή γη
καρπόν εύωδεστατον, καϊ εξέρχεται εκ των κορμών των δένδρων
ύδωρ γλυκύ υπέρ τό μέλι' καϊ ταύτα ημίν βρώσις καϊ πόσις. ίο
εσμεν δε καϊ προσευχόμενοι νυκτος και ημέρας' πάσα δε η
σπουδή ημών τούτό έστιν. ακούσατε, υίοϊ των ανθρώπων' οτι
παρ' ημίν άμπελος ούκ έστιν, ούτε άρουρα, ούτε έργα εκ ξύλου
ούτε σίδηρου, ούτε οϊκός έστιν ημίν ούτε οικοδομή' ούτε πύρ,
ούτε ξίφος ούτε αργός σίδηρος ούτε έργάσιμος, ούτε άργύριον, ί=,
ούτε χρυσίον, ούτε αήρ βαρύτατος ούτε πικρότατος· ούτε
είσϊν έξ ημών λαμβάνοντες έαυτοΐς γυναίκας <εί μη> εως ου
ποιησωσιν δύο τέκνα' καϊ μετά το δύο τέκνα ποιήσαι άφί-
στανται απ' άλλήλων καί ε'ισιν εν άγνεια μη γινώσκοντες οτι
ήσάν ποτέ έν συνήθεια, τού γάμου, άλλ' ως οτι απ' αρχής εν 30
τη παρθενία υπάρχοντες, μένει <δέ> το εν τέκνον εις τον
γάμον, καϊ το εν ε'ις την παρθενίαν.
XI. Και ούκ έστιν αριθμός χρόνου, ούτε εβδομάδες ούτε
μήνες ούτε ενιαυτός' πάσα γάρ ή ημέρα ημών μία ημέρα έστίν.
επϊ δε τών σπηλαίων ημών άποκεινται φύλλα τών δένδρων, 35
καϊ αύτη έστϊν η κοίτη ημών υποκάτω τών δένδρων' ούκ εσμεν
IX 14 διέστησεν] διεύτησεν A (? διφκησεν) X 26 πικρότατος] ποιιφάτατος A
XI 33 αριθμός χρόνου] άριθμοΰ χρόνος A 34 μία ημέρα] μία ημών A