DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.49369#0126
108
NARRATIO ZOSIMI
άγγεΧος ό συνευδοκήσας μοι επϊ τής τραπεζης, καϊ ήχα<γεν με εν
τω σπηΧαίω μου μετά δό^ς πολλής.
XXI. ’’Ίύζησα δε μετά τούτο ετη τριάκοντα εξ, καϊ διεδωκα
την διοίκησιν των μακάρων τοες πάτρασιν τοΐς εν τή ερήμω.
5 εκΧαυσεν δέ ό δόά/3ολος δία τας πλά/εας τής δεοε/εήσεως των μα-
καρων, οτι Εάζ/ περιεΧθη τούτο εν τω κοσμώ, ηίτ/ονα κατα-
γελος, καϊ ούτοι μενούσιν αναμάρτητοι, κουγώ μόνος εν τη μωρία,
και μετά την συνπΧηρωσιν των τριάκοντα εξ ετών, παρε-
•γενοντο οί ά'γ^εΧοι τού θεού πρός με καθάπερ καί προς τους
ίο μάκαρας.
Συνήχθησαν δε πάστες οί μοναχοϊ καϊ πας ό άκούσας' καϊ
άνεγνώσθη επϊ πάντων ή διαθήκη αύτη' καϊ εν τη τοιαΰτη
ποΧιτεια παρεδωκεν την ψυχήν τω θεω.
XXII. Έγώ δε + Κρνσ·εως+, είς ών των εν τή ερήμω, εκβα-
ΐ5 Χών εδωκα ττάσιν το?ς θεΧουσιν μανθάνειν καϊ ώφεΧεΐσθαι. οί
ούν άγ^εΧοι τού θεού συνεκόμισαν το σώμα τού άγ/ου Τιωσίμου
οις ΊΤοΧύτιμον δώρον, καϊ έθεασάμεθα την ψυχήν τού μακαρίου
ύττερ τον ήΧιον πεφωτισμένου επταπΧασίως' άνεβησαν δε επϊ
τον τόπον παραχρήμα φοίνικες επτά, καϊ επεσκίασαν τό σπή-
20 Χαιον' άνεβη δε καϊ πηηή ύδατος επϊ τού τόπου εκείνου, ύδωρ
άχιον, καϊ εως τής ημέρας ταυτης ϊασις καϊ σωτηρία πάντων
τών προσερχομενων ασθενών, ειρήνη πάσιν τοΐς άκούουσιν
την μνήμην τού άχίου Ζωσίμου. εστιν δε ό κύριος συνήχορος
καϊ οφεΧος πάντων εις τούς άτεΧευτήτους αιώνας τών αιώνων.
25 'Κμήν.
XXII 14 δέ + Κρι5<τεω$+] δέκριίσεω? A
NARRATIO ZOSIMI
άγγεΧος ό συνευδοκήσας μοι επϊ τής τραπεζης, καϊ ήχα<γεν με εν
τω σπηΧαίω μου μετά δό^ς πολλής.
XXI. ’’Ίύζησα δε μετά τούτο ετη τριάκοντα εξ, καϊ διεδωκα
την διοίκησιν των μακάρων τοες πάτρασιν τοΐς εν τή ερήμω.
5 εκΧαυσεν δέ ό δόά/3ολος δία τας πλά/εας τής δεοε/εήσεως των μα-
καρων, οτι Εάζ/ περιεΧθη τούτο εν τω κοσμώ, ηίτ/ονα κατα-
γελος, καϊ ούτοι μενούσιν αναμάρτητοι, κουγώ μόνος εν τη μωρία,
και μετά την συνπΧηρωσιν των τριάκοντα εξ ετών, παρε-
•γενοντο οί ά'γ^εΧοι τού θεού πρός με καθάπερ καί προς τους
ίο μάκαρας.
Συνήχθησαν δε πάστες οί μοναχοϊ καϊ πας ό άκούσας' καϊ
άνεγνώσθη επϊ πάντων ή διαθήκη αύτη' καϊ εν τη τοιαΰτη
ποΧιτεια παρεδωκεν την ψυχήν τω θεω.
XXII. Έγώ δε + Κρνσ·εως+, είς ών των εν τή ερήμω, εκβα-
ΐ5 Χών εδωκα ττάσιν το?ς θεΧουσιν μανθάνειν καϊ ώφεΧεΐσθαι. οί
ούν άγ^εΧοι τού θεού συνεκόμισαν το σώμα τού άγ/ου Τιωσίμου
οις ΊΤοΧύτιμον δώρον, καϊ έθεασάμεθα την ψυχήν τού μακαρίου
ύττερ τον ήΧιον πεφωτισμένου επταπΧασίως' άνεβησαν δε επϊ
τον τόπον παραχρήμα φοίνικες επτά, καϊ επεσκίασαν τό σπή-
20 Χαιον' άνεβη δε καϊ πηηή ύδατος επϊ τού τόπου εκείνου, ύδωρ
άχιον, καϊ εως τής ημέρας ταυτης ϊασις καϊ σωτηρία πάντων
τών προσερχομενων ασθενών, ειρήνη πάσιν τοΐς άκούουσιν
την μνήμην τού άχίου Ζωσίμου. εστιν δε ό κύριος συνήχορος
καϊ οφεΧος πάντων εις τούς άτεΧευτήτους αιώνας τών αιώνων.
25 'Κμήν.
XXII 14 δέ + Κρι5<τεω$+] δέκριίσεω? A