Overview
Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Lüders, Carl Ferdinand
Der Koloss von Rhodos — Hamburg, 1865

DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6121#0037
Überblick
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
— 35 —

Art. Catius II, p. 103 A.: es seien vielmehr 7200 Centner. Sonst hat Bayle nichts weiter
über unsern Koloss. — Klotz, Abhandlungen des Grafen Caylus zur Geschjchte der Kunst,
II, S. 176 ff.

67) Pia ton Philebos c. 5, p. 15 C: fir) xivelv ev mipusVQV. — Der Scholiast leitet diese Redens-
art von dem Rhodischen Koloss her, woraus man schliessen könnte, dass dieser also zu des
Scholiasten Zeit gelegen haben müsse. Allein einmal könnte derselbe vor Vespasian geschrieben
haben, andrerseits schliesst der Wortlaut die Möglichkeit einer späteren Wiederaufrichtung
nicht aus: (ir\ xivelv {xaxbvT) ev xeifievov' (iexr]xxat de (sc. r\ nuQOifxöa) ex xov
ev cPödb) xoXoaaov, og nsacov noXXctg olxiug xaxsaeioe' ßuoiXewg de (sc. üxoXeixaiov)
ßovXofievov uvxov avaGxrjß ai, qjoßovfievot oi cPodvoi firj naXiv xaxaneo?], xb noo-
xeipsvov t7isq)&eyi*avT0.

68) Jacob. Goarius, adnott. ad Theoph. Chronogr. ed. Classen II, 498, redet von dem »colossus
Rhodio portui impositus«. Ueber seine Lebenszeit, um 1650, s. Classen's Vorrede.

69) Guill. Caoursin (von Douai), de Obsidione Rhodiorum a. 1480, Ulm fol. 1496; deutsch bei
Fluch, Strasbg. 1513, citiert bei Rottiers p. 50 und im Manuel des bibliophiles s. v.

70) Plut. ad princip. inerudit. c. 2: 'AXXk vovv oix e^ovreg oi iroXXoi xwv ßaoiXewv xai
a(j%6vxa>v ^.i^ovvx at xovg axt%vovg uv d q iavx onoiov g, oi vof,it£ovoi fieya-
Xovg xai aÖQOvg yaiv eG&ai, rovg xoXoaGOvg, av diaßeßrjzoxag o-qjbdoa xai
d tax ex afxev ov g xai xe%i]voxag nXuacoGi' xai yuo oixoi ßaovxrjxi cpa)Tr]g xai
ßXe[ifA.axog xoa%vxrjxi xai dvgxoXia xqoticov xai ufufya doaixijg byxov 'hyefioviag xai
oepvoiTjra fiiiieZo'd'at doxovoiv, ou<5' bnovv xwv xoXo aotxöjv diaqttQovxeg ävdoi-
üvxcov, o'C xt]v e^co&ev riQcoixrjv xai SeonQenij (lOQyrjv e%ovxeg evxog eloi yrjg fieaxol
xai Xi&ov xai fioXvßdov. nXrjv ort xwv pev uvd(Jiuvxoiv xavxa xct ßagrj xr\v bo&öxi]xa
povifiov xai axXivrj diacpvXaxxei, oi de anaidevxot, GXQaxrjyoi xai rjye^ioveg vnb xijg
evxbg ayvmnoavvr\g noXXaxig GuXevovxat xal neQtxaenovxat' ßuoei yb.Q ov xeifxevrj
n^bg oq&ag (sc. ycoviag od. y@aii[xag') i^ovoiav enotxodo/xovvxeg v\j.ii]Xrjv ovvanovev-
ovoi. — Dass auch Lukian (Gall. c. 24, Jupp. trag. c. 8) die chryselephantinen Kolosse,
von Aussen prächtig, inwendig voll Thon und Staub, Nägeln und Klammern, Ratten und
Mäusen, in etwas abweichender Weise mit dem glänzenden Elend der Potentaten seiner Zeit
vergleicht, haben wir bereits oben, A. 23, gesehen.

Nachträge.

Zu S. 1—3. — Zum triftigen Beweis für die Popularität der falschen Idee vom Rhodischen Koloss
mag hier an die Thatsache erinnert werden, dass kürzlich einer der ersten Redner des
Preussischen Abgeordnetenhauses, Herr Schultze-Delitzsch, die künstliche Stellung des gegen-
wärtigen Ministeriums, welches auf zwei Extreme, die feudale und die social-demokratische
Partei, sich stütze, unter der Heiterkeit der Versammlung verglichen hat mit der sperr-
beinigen Stellung des »thönernen« Kolosses von Rhodos. (Vgl. d. Sitzungsbericht vom 3. März
1865). — Uebrigens scheinen, um im Bilde zu bleiben, die Gedanken an einen plötzlichen
Umsturz durch Erdbeben heute in Berlin eben so fern zu liegen wie weiland zu Rhodos.
 
Annotationen