DOI Artikel:
Laskowski, Andrzej: Architektura galicyjska w okresie autonomii: uwagi na marginesie książki o architekturze Rzeszowa
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.17165#0140
wie funkcję budowniczego miejskiego i z tej racji opracował plan i koszto-
rys remontu miejscowego ratusza. Odnowiono wówczas i przystosowano
do nowych potrzeb salę posiedzeń oraz przeprowadzono drobne prace
porządkowe elewacji budynku31. Imienia drugiego z wymienionych bu-
downiczych nie udało się Autorce ustalić (s. 53, przyp. 27). Wiele wskazuje
na to, że chodzi tu o Wiktora Buczaniewicza, który w latach 1864—1871
pełnił funkcję asystenta rysunku technicznego i kaligrafii w Instytucie
Technicznym w Krakowie32.
Również stosunkowo wcześnie działał w mieście Tadeusz Marcoin
(s. 65-66). Jadwiga Szymczak-Hoff publikuje Plan miasta Rzeszowa zesta-
wiony podług mapy katastralnej z r. 18 7933. Wykonał go właśnie T. Mar-
coin, a sygnował własnoręcznie budowniczy miejski Bieńkowski. Marcoin
był też twórcą projektu remontu rzeszowskiego ratusza, sporządzonego
w 1883 roku. Swój udział w tej koncepcji, zrealizowanej tylko w minimal-
nym stopniu, miał również ówczesny naczelnik miasta, Wojciech Kali-
nowski34. Według informacji podanej przez A. Codello kierował on od-
działem budownictwa miejskiego nie tylko na samym początku lat osiem-
dziesiątych XIX wieku (jak podaje Barbara Tondos na s. 65), ale znacznie
dłużej — w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Przed objęciem
tej posady był asystentem budownictwa w krakowskiej szkole prze-
x -35
myślowej .
Wcześniej od Marcoina, i wcześniej (co najmniej o rok) niż podaje Au-
torka (s. 69), bo najpóźniej w roku 1876, funkcję miejskiego budowniczego
w Rzeszowie objął Edward Wrześniowski (nota bene Barbara Tondos myl-
nie podaje jego nazwisko jako Wrześniewski36). Również w latach siedem-
dziesiątych XIX wieku funkcję tę sprawował Karol Wrześniowski, być
może spokrewniony z Edwardem37.
Mniej więcej w tym samym czasie duże znaczenie miał w mieście
Edward Neugebauer, tożsamy zapewne z Edwardem Neugehauerem,
o którym wspomina B. Tondos (s. 66) podnosząc jego zaangażowanie
w przebudowę domu ogrodnika miejskiego oraz prace budowlane dla woj-
31 Codello (przyp. 2), s. 72.
32 L. Ręgorowicz, Historia Instytutu Technicznego w Krakowie, Kraków 1913, s. 172.
33 Szymczak-Hoff (przyp. 4), wklejka na końcu książki.
34 Codello (przyp. 2), s. 72.
35 Tamże, s. 106.
3(> Znany jedynie z nazwiska budowniczy Wrześniewski byl notowany przy różnych pra-
cach w Krakowie w latach 1859 i 1867 - por. Z. J. Białkiewicz, Przemiany w architekturze
krakowskiej w połowie XIX wieku, Kraków 1994, s. 117-118.
37 Codello (przyp. 2), s. 41 i 106.
136
rys remontu miejscowego ratusza. Odnowiono wówczas i przystosowano
do nowych potrzeb salę posiedzeń oraz przeprowadzono drobne prace
porządkowe elewacji budynku31. Imienia drugiego z wymienionych bu-
downiczych nie udało się Autorce ustalić (s. 53, przyp. 27). Wiele wskazuje
na to, że chodzi tu o Wiktora Buczaniewicza, który w latach 1864—1871
pełnił funkcję asystenta rysunku technicznego i kaligrafii w Instytucie
Technicznym w Krakowie32.
Również stosunkowo wcześnie działał w mieście Tadeusz Marcoin
(s. 65-66). Jadwiga Szymczak-Hoff publikuje Plan miasta Rzeszowa zesta-
wiony podług mapy katastralnej z r. 18 7933. Wykonał go właśnie T. Mar-
coin, a sygnował własnoręcznie budowniczy miejski Bieńkowski. Marcoin
był też twórcą projektu remontu rzeszowskiego ratusza, sporządzonego
w 1883 roku. Swój udział w tej koncepcji, zrealizowanej tylko w minimal-
nym stopniu, miał również ówczesny naczelnik miasta, Wojciech Kali-
nowski34. Według informacji podanej przez A. Codello kierował on od-
działem budownictwa miejskiego nie tylko na samym początku lat osiem-
dziesiątych XIX wieku (jak podaje Barbara Tondos na s. 65), ale znacznie
dłużej — w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Przed objęciem
tej posady był asystentem budownictwa w krakowskiej szkole prze-
x -35
myślowej .
Wcześniej od Marcoina, i wcześniej (co najmniej o rok) niż podaje Au-
torka (s. 69), bo najpóźniej w roku 1876, funkcję miejskiego budowniczego
w Rzeszowie objął Edward Wrześniowski (nota bene Barbara Tondos myl-
nie podaje jego nazwisko jako Wrześniewski36). Również w latach siedem-
dziesiątych XIX wieku funkcję tę sprawował Karol Wrześniowski, być
może spokrewniony z Edwardem37.
Mniej więcej w tym samym czasie duże znaczenie miał w mieście
Edward Neugebauer, tożsamy zapewne z Edwardem Neugehauerem,
o którym wspomina B. Tondos (s. 66) podnosząc jego zaangażowanie
w przebudowę domu ogrodnika miejskiego oraz prace budowlane dla woj-
31 Codello (przyp. 2), s. 72.
32 L. Ręgorowicz, Historia Instytutu Technicznego w Krakowie, Kraków 1913, s. 172.
33 Szymczak-Hoff (przyp. 4), wklejka na końcu książki.
34 Codello (przyp. 2), s. 72.
35 Tamże, s. 106.
3(> Znany jedynie z nazwiska budowniczy Wrześniewski byl notowany przy różnych pra-
cach w Krakowie w latach 1859 i 1867 - por. Z. J. Białkiewicz, Przemiany w architekturze
krakowskiej w połowie XIX wieku, Kraków 1994, s. 117-118.
37 Codello (przyp. 2), s. 41 i 106.
136