Modus: Prace z historii sztuki (18.2018)

gabinet na piętrze drugim powinien nosić nazwę „czerwonego”. Jego ściany miały
barwę szarą, lamperia i fryz były utrzymane w tonacji czerwono-niebiesko-złotej,
kilimy były czerwone, meble politurowano również na ten kolor, natomiast tkanina
obiciowa miała barwę zielonoszarą. Niestety zachowało się zdjęcie tylko jednego
z pomieszczeń, zapewne tego na drugim piętrze. Można przypuszczać, że obydwa
gabinety były zaprojektowane w zbliżony sposób, różniła je tonacja barwna. Dąbro-
wa miał do zaaranżowania bardzo wąskie pomieszczenia, w których można było
ustawić jedynie jeden stół, kanapę i cztery fotele, przy drzwiach znalazło się miejsce
na wieszak. Aby wizualnie poszerzyć tę niewielką przestrzeń, projektant zawiesił
naprzeciwko siebie dwa prostokątne lustra. Meble autorstwa Dąbrowy miały, zwłasz-
cza na tle innych projektów do Starego Teatru, wybitnie prostą, można powiedzieć
modernistyczną formę. Artysta odrzucił jakiekolwiek ornamenty, skoncentrował
się na formie mebla, tworząc je skorzystał z najprostszych kształtów. Przykładem
mogą być fotele, w których prostokąty odnaleźć można w formie oparcia, siedziska,
przestrzeni pod poręczami. Dąbrowa kąty proste złagodził jedynie delikatnymi
łukami, jakie pojawiają się na narożach ramiaków oparcia i na połączeniu poręczy
z podpórką i ramiakiem bocznym oparcia. W podobny sposób były zaprojektowane
kanapy z zabudowanymi poręczami. Zgeometryzowana forma mebli i brak orna-
mentyki łączą meble Dąbrowy z projektami Kolomana Mosera i Josefa Hoffmanna
lub innych przedstawicieli „Quadratstil”. Z tą prostotą kontrastują bujne dekoracje
inspirowane sztuką ludową. Fryz zakomponowany został z naprzemiennych stylizo-
wanych pawich piór i pąków kwiatów z pręcikami. Kilimy zawieszone w drzwiach
i oknach dekorowane były motywami symetrycznych gałązek15.
Dwa gabinety restauracyjne na drugim piętrze zostały zaprojektowane przez
Czajkowskiego (ił. 12-14). Umeblowano je sprzętami zbliżonymi do tych, jakie artysta
stworzył do sali bufetowej. Na zachowanych fotografiach można rozpoznać te same
krzesła z poręczami i bez nich. Towarzyszą one stołom, które są zakryte obrusami,
jednak można podejrzewać, że są zbliżone do stołu z jadalni Reymonta. Projektant
nadał mu prostą formę - prostokątny blat, zwężające się ku dołowi nogi, elementem
dekoracyjnym jest zakończenie oskrzynienia, nawiązujące do ludowego meblarstwa.
Dopełnieniem tych sprzętów jest kanapa z wyściełanym oparciem i siedzeniem,
wolutowo wygiętymi do przodu listwami poręczy, listwą wieńczącą zakończoną


9. Eugeniusz Dąbrowa-
-Dąbrowski, gabinet
restauracyjny w Starym
Teatrze w Krakowie,
zdj. ze zbiorów Gabinetu
Rycin Akademii Sztuk
Pięknych w Krakowie.
10. Eugeniusz Dąbrowa-
-Dąbrowski, kilimy z gabine-
tu restauracyjnego w Starym
Teatrze w Krakowie,
zdj. ze zbiorów Gabinetu
Rycin Akademii Sztuk
Pięknych w Krakowie.
11. Eugeniusz Dąbrowa-
-Dąbrowski, fotel z gabine-
tu restauracyjnego w Starym
Teatrze w Krakowie,
zdj. ze zbiorów Gabinetu
Rycin Akademii Sztuk
Pięknych w Krakowie.

15 Ibidem.

„Myśl artystyczna”, która przeniknęła do „knajp”...

129