DOI Artikel:
Nowak, Weronika: „Fabryka” kościoła i klasztoru ss. Norbertanek w Imbramowicach w latach 1711–1740: nowe ustalenia w sprawie finansowania i organizacji prac budowlanych oraz angażowanych artystów
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.51255#0074
10
znajdującego się za nią refektarza i umieszczonej przy nim podpiwniczonej sieni21,
do której w narożu dobudowano drewnianą izbę mieszkalną dla przełożonej22.
Położona przy wschodniej części kościoła zakrystia, ulokowana w niedalekim
sąsiedztwie furty23, także przywodzi na myśl nowożytny układ pomieszczeń
klasztoru (il. 4).
Na podstawie zawartego w kronice opisu zniszczeń poczynionych przez
pożar w 1710 roku można wnioskować, że spaleniu uległ nie cały kompleks, lecz
głównie jego drewniane elementy. Zaprószony przez podkuchenne ogień w iz-
bie usytuowanej obok kuchni przeniósł się na dachy klasztoru, kościoła i domu
proboszczowskiego, strawił całe wyposażenie świątyni, większość drewnianych
elementów kompleksu (meble, drzwi, podłogi, sprzęty i drewnianą dzwonnicę)
oraz drugą kondygnację dormitarza z celami i westiarnią24. Poważnie uszkodzone
zostały też pomieszczenia znajdujące się w najbliższym położeniu ogniska pożaru,
a więc izba kuchenna oraz refektarz25. W całości przetrwała natomiast zakrystia
21 akkk, Akta wizytacji, sygn. A. Vis. 68, k. 25-26; ani, sygn. C48, k. 5v; Zofia Grothówna. Kronika
klasztorna, s. 23.
22 Zbudowanie izby ksieni w tym miejscu zalecał już na początku xvn w. biskup Piotr Tylicki:
ani, sygn. C48, k. 5v. Współczesne pożarowi mieszkanie przełożonej „z malowanym alkie-
rzem” zostało wzniesione w 1704 r., w czasie wykonywania innych, pomniejszych prac, takich
jak wymiana okien i budowa pieca w refektarzu: H. Pieńkowska, Dzieje i fabryka, s. 78; Zofia
Grothówna. Kronika klasztorna, s. 6.
23 ani, sygn. C48, k. 3or.
24 Zofia Grothówna. Kronika klasztorna, s. 43-44.
25 W kronice odnotowano, że pomieszczenia te „zgorzały”, jednak ze względu na pobieżność
opisu trudno wywnioskować, czy były to pomieszczenia drewniane, które uległy faktycznemu
spaleniu, czy może murowane, które się zawaliły (ibidem, s. 44).
4. Plan nowożytnego
klasztoru ss. Norbertanek
w Imbramowicach z zazna-
czonymi pomieszczeniami
powtarzającymi układ
budowli średniowiecznej
(kolor zielony). 1. Oratorium
połączone z zakrystią, na
górze westiarnia; 2. Furta;
3. Rozmównice; 4. Kuchnia
nad nią łaźnia; 5. Izba;
6. Refektarz na górze izby;
7. Izba; 8. Piwnica; 9. Infir-
meria, na górze cele sióstr;
10. Wyjście do ogrodu;
11. Pomieszczenia dla świec-
kich panien i nowicjuszek;
12. Kaplica; 13. Część gospo-
darcza: spiżarnia i dalsza
część oficyn; 14. Część
gospodarcza: spichlerz, spi-
żarnia, pralnia, piekarnia.
Rys. wg. Andrzeja Krupiń-
skiego
Fabryka” kościoła i klasztoru ss. Norbertanek w Imbramowicach w latach 1711-1740
73
znajdującego się za nią refektarza i umieszczonej przy nim podpiwniczonej sieni21,
do której w narożu dobudowano drewnianą izbę mieszkalną dla przełożonej22.
Położona przy wschodniej części kościoła zakrystia, ulokowana w niedalekim
sąsiedztwie furty23, także przywodzi na myśl nowożytny układ pomieszczeń
klasztoru (il. 4).
Na podstawie zawartego w kronice opisu zniszczeń poczynionych przez
pożar w 1710 roku można wnioskować, że spaleniu uległ nie cały kompleks, lecz
głównie jego drewniane elementy. Zaprószony przez podkuchenne ogień w iz-
bie usytuowanej obok kuchni przeniósł się na dachy klasztoru, kościoła i domu
proboszczowskiego, strawił całe wyposażenie świątyni, większość drewnianych
elementów kompleksu (meble, drzwi, podłogi, sprzęty i drewnianą dzwonnicę)
oraz drugą kondygnację dormitarza z celami i westiarnią24. Poważnie uszkodzone
zostały też pomieszczenia znajdujące się w najbliższym położeniu ogniska pożaru,
a więc izba kuchenna oraz refektarz25. W całości przetrwała natomiast zakrystia
21 akkk, Akta wizytacji, sygn. A. Vis. 68, k. 25-26; ani, sygn. C48, k. 5v; Zofia Grothówna. Kronika
klasztorna, s. 23.
22 Zbudowanie izby ksieni w tym miejscu zalecał już na początku xvn w. biskup Piotr Tylicki:
ani, sygn. C48, k. 5v. Współczesne pożarowi mieszkanie przełożonej „z malowanym alkie-
rzem” zostało wzniesione w 1704 r., w czasie wykonywania innych, pomniejszych prac, takich
jak wymiana okien i budowa pieca w refektarzu: H. Pieńkowska, Dzieje i fabryka, s. 78; Zofia
Grothówna. Kronika klasztorna, s. 6.
23 ani, sygn. C48, k. 3or.
24 Zofia Grothówna. Kronika klasztorna, s. 43-44.
25 W kronice odnotowano, że pomieszczenia te „zgorzały”, jednak ze względu na pobieżność
opisu trudno wywnioskować, czy były to pomieszczenia drewniane, które uległy faktycznemu
spaleniu, czy może murowane, które się zawaliły (ibidem, s. 44).
4. Plan nowożytnego
klasztoru ss. Norbertanek
w Imbramowicach z zazna-
czonymi pomieszczeniami
powtarzającymi układ
budowli średniowiecznej
(kolor zielony). 1. Oratorium
połączone z zakrystią, na
górze westiarnia; 2. Furta;
3. Rozmównice; 4. Kuchnia
nad nią łaźnia; 5. Izba;
6. Refektarz na górze izby;
7. Izba; 8. Piwnica; 9. Infir-
meria, na górze cele sióstr;
10. Wyjście do ogrodu;
11. Pomieszczenia dla świec-
kich panien i nowicjuszek;
12. Kaplica; 13. Część gospo-
darcza: spiżarnia i dalsza
część oficyn; 14. Część
gospodarcza: spichlerz, spi-
żarnia, pralnia, piekarnia.
Rys. wg. Andrzeja Krupiń-
skiego
Fabryka” kościoła i klasztoru ss. Norbertanek w Imbramowicach w latach 1711-1740
73