Modus: Prace z historii sztuki (19.2019)

wraz z wykonanymi pomiędzy nimi otworami okiennymi. Zastosowano ponadto
takie same szczyty, jak w budynkach destylarni wody amoniakalnej i zakładu
gazu wodnego (rys. 13).
Aparatownia stanowiła podpiwniczoną parterową halę, wystawioną z cegły
na rzucie wydłużonego prostokąta. Nakryto ją dachem wykonanym tak samo, jak
w dotychczas wznoszonych budynkach. Halę tę przerwano wzdłuż poprzecznej
osi masywnym i wyższym trzypiętrowym ryzalitem, nakrytym dwuspadowym
dachem. Ceglane elewacje tego budynku ujęto na krawędziach płaskimi lizena-
mi. Pary dodatkowych lizen wprowadzono na ścianach szczytowych. W polach
pomiędzy nimi wykonano znacznych rozmiarów okna, zamknięte segmento-
wo. Płyciny wyznaczone lizenami zamknięto prostym gzymsem, wspartym na
konsolkach z wysuniętych przed lico muru cegieł. Natomiast na osi trójkątnych
szczytów dodano schodkowe zwieńczenia (rys. 13).
Podobnie miejscy architekci ukształtowali elewację piecowni pionowo retor-
towej, z tą różnicą, że dzielące osie okienne lizeny postawiono na cokole, stano-
wiącym parter budynku. Największą uwagę przyciągała południowa elewacja,
ujęta na krawędziach w masywne lizeny, które załamywały się u góry, zgodnie
z trójkątnym obrysem szczytu, tworząc w ten sposób rodzaj ramy całej elewacji.
W nie wpisano trzy arkady. Dwie skrajne były niższe i węższe, zaś środkowa
szersza i zachodząca na szczyt elewacji. W płycinach wyznaczonych przez arkady
wykonano na kilku poziomach otwory okienne. Na osi szczytu wymurowano
ozdobne schodkowe zwieńczenie (il. 15)123.
Od momentu uruchomienia w stolicy Galicji tramwaju elektrycznego, miasto
nie miało możliwości rozbudowania linii tramwajowych. Było to spowodowane

Rys. 13 Rzut, przekroje
i widok elewacji budyn-
ku odsiarczalni, według
projektu z 1913 r. Rysunki
wg projektów: dało, fond 2,
opis 1, sprawa 2101, k. 148

123 Fotografię z ok. 1927 r., ukazującą piecownię pionowo retortową opublikował [J. Bułat], Księga
informacyjna król. stoi, miasta Lwowa i czterech południowo-wschodnich województw Rzeczy-
pospolitej Polskiej a to: lwowskiego, stanisławowskiego, tarnopolskiego i wołyńskiego, Lwów 1927,
s. i9b.

Od „szkoły berlińskiej” do secesji...

197