Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Molè, Wojsław
Ikona ruska: pradzieje ikony ruskiej ; rozwój w okresie od 11. do 14. w. ; Teofan Grek i Andrzej Rublew — Warszawa, 1956

DOI Seite / Zitierlink: 
https://doi.org/10.11588/diglit.24193#0046
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
skim był wspomniany powyżej Teognost, Grek z pochodzenia.
Brak zabytków uniemożliwia nam ocenę twórczości tych arty-
stów, która musiała być niewątpliwie związana z renesansem
Paleologów. 20

Nie ulega wątpliwości, że sztuka, jaką reprezentowali malarze
greccy, a także działalność Teofana musiały wywrzeć głęboki
wpływ na młode środowisko moskiewskie, w którym dopiero
kształtowały się podstawy własnego oblicza artystycznego. Za-
chowane zabytki nie świadczą wprawdzie o tym by powstała
tam szkoła malarska o podobnej sile i znaczeniu jak ta, która
wytworzyła się w drugiej połowie XIV wieku w Nowogrodzie.
Jednakże w środowisku moskiewskim skrystalizował się narodo-
wy styl malarski i to zarówno w malarstwie ściennym, jak i iko-
nowym, będący podstawą dalszego rozwoju sztuki ruskiej. Naj-
pełniejszy wyraz znalazł on w dziełach Rublewa — artysty,
który potrafił w nowy, twórczy sposób zespolić tradycje narodo-
we z helleńskim pięknem w liryczną harmonię.

ANDRZEJ RUBLEW

O życiu Andrzeja Rublewa nie wiele wiadomo. Miejsce jego
urodzenia nie jest znane — leży ono zapewne gdzieś na ziemi
moskiewskiej; urodził się on przypuszczalnie w latach 1360—70;
był mnichem w klasztorze Troicko-Siergiejewskim, gdzie w tym
samym okresie przebywał drugi malarz Daniel Czerny, przyjaciel
i współpracownik Rublewa; później obaj przenieśli się do klasz-
toru Spaso-Andronikowskiego, gdzie też zmarli i zostali pocho-
wani — według jednych danych w roku 1427, według innych
zaś — w roku 1430.

Wiadomości źródłowe o dziełach Rublewa, które by można bez
zastrzeżeń związać z istniejącymi zabytkami, również nie są
obfite. Oprócz wzmianki dokumentującej wykonanie przez Rub-
lewa malowideł w soborze Błagowieszczeńskim (1405 r.) wiadomo
również w oparciu o źródła, że przy współudziale Daniela Czer-

38
 
Annotationen