DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30679#0214
206 A E N E A E $ 1 l V 1 1
lurnus, aut Gregorio fidetn praebere. Spiritualia curet Fcntifex, tem»
poraiia Principibus secuii permittat. Quod si de Regnis agere, secu-
laribusque domioiis coepit, non audiemus ejus vocem, non parebi-
mus suis legibus. Quid nobis, 8c Papae? Qjiid Aufirialibus, 8c Apo-
sioiicae Sedi? Quid populo, 8c Ciero? Graves sunt horum voces,
impiae, pericuiosae, funestae. Quìd de his dicant orbis terrarum il-
la iuminaria, quae majesfatem Aposfoiicae Sedis circumstantia raun*
dum iliustrant ? Shtovum doBrina sulget Ecclesia, ut Sol, Ù Luna?
Majora iliis debetitur pro testamento Chrisri, & Romani culminis
auStoritate certamina. Hanc pugnam nosirae vires expedient; nam
quod Romanus Pontifex egit 8c jusfitiam prae se sert, 8c justitiae
coosentaneum esie vel pueri possunt agnoscere. Ob quam rem mon-
srro simiie mih-i videtur in hac Urbe Viennensì, quam vetus Scho-
la doflrlnae domicilium fecit, aliquos inventos esse, qui Romanae
Sedìs eminentiam impugnare praesumserint. Namqne, ut Leoois
Magni verbis utamur, Cbr'tsìi petrae fanUiJJimam firmitatem Domi-
no, ut dixtmus, aedijicante, consìruHam, nimis impia v-ult praesum«
tione violare, quisqu'ts ejus potejìatem tentat infringere. Sed necesfa-
rium est Romanam Sedem in morem navis piurimas pati procelias.
Muiti sunt venti contra eam siantes. Aiios repulsa Cathedrarum ex-
citat, aiìos pecunia commovet, alios inetus, aiios preces eievant.
Sed jaffatur Petri navicuia tempestate, non mergitur; concutitur,
non quasfatur; impetitur, non expugnatur, quia portae Inferi non
praevaient adversus eam. Quibus ex rebus monemus Adversarios,
ne sacros Canorses parvi faciant, ne Romanae Sedìs decreta con-
temnant. Sjfii vos spernit, ait in Evangelìo Dominus, me spernit.
Nulli fas ejì^ inquit Gregorius, vel vells, vei pojfe tranfgredi Apo-
ftolicae Sedis praecepta. Et Agatho cunflis Episcopis scribit : Sic
ornnes Apoftolicae Sedis fanHiones accipieitdae f rmt, tamquam divina
Petri voce sirmatae. Denique perpetuo aoathernare damnari, 8c cum
impiis reputari, qui non resurguot in judicio, atque omnipotentis
Dei contra se iram sentire debent, qui Romanam Ecciesiam confun-
dere praesomunt, ut habìtatio eorum deserta, & in tabernaculìs eo-
rum non sit qui inhabitet. Legimus in Deuteronomio, judicium in-
ter sanguinem , & sanguinem, lepram, & iepram, causam, 8c cau-
sam ad summum Sacérdotem esle remistum. Q_uis hic est, qui secu-
laria subtrahit Aposlolico culmini? Numquid transiato Sacerdotio Le-
gis quoque translatio faèsta est? Apud Isaiam inquit Dominus: Ego
u constttui super gentes, Ù* regna^ ut djjìpes 5 aeàfces, Ù plames.
lurnus, aut Gregorio fidetn praebere. Spiritualia curet Fcntifex, tem»
poraiia Principibus secuii permittat. Quod si de Regnis agere, secu-
laribusque domioiis coepit, non audiemus ejus vocem, non parebi-
mus suis legibus. Quid nobis, 8c Papae? Qjiid Aufirialibus, 8c Apo-
sioiicae Sedi? Quid populo, 8c Ciero? Graves sunt horum voces,
impiae, pericuiosae, funestae. Quìd de his dicant orbis terrarum il-
la iuminaria, quae majesfatem Aposfoiicae Sedis circumstantia raun*
dum iliustrant ? Shtovum doBrina sulget Ecclesia, ut Sol, Ù Luna?
Majora iliis debetitur pro testamento Chrisri, & Romani culminis
auStoritate certamina. Hanc pugnam nosirae vires expedient; nam
quod Romanus Pontifex egit 8c jusfitiam prae se sert, 8c justitiae
coosentaneum esie vel pueri possunt agnoscere. Ob quam rem mon-
srro simiie mih-i videtur in hac Urbe Viennensì, quam vetus Scho-
la doflrlnae domicilium fecit, aliquos inventos esse, qui Romanae
Sedìs eminentiam impugnare praesumserint. Namqne, ut Leoois
Magni verbis utamur, Cbr'tsìi petrae fanUiJJimam firmitatem Domi-
no, ut dixtmus, aedijicante, consìruHam, nimis impia v-ult praesum«
tione violare, quisqu'ts ejus potejìatem tentat infringere. Sed necesfa-
rium est Romanam Sedem in morem navis piurimas pati procelias.
Muiti sunt venti contra eam siantes. Aiios repulsa Cathedrarum ex-
citat, aiìos pecunia commovet, alios inetus, aiios preces eievant.
Sed jaffatur Petri navicuia tempestate, non mergitur; concutitur,
non quasfatur; impetitur, non expugnatur, quia portae Inferi non
praevaient adversus eam. Quibus ex rebus monemus Adversarios,
ne sacros Canorses parvi faciant, ne Romanae Sedìs decreta con-
temnant. Sjfii vos spernit, ait in Evangelìo Dominus, me spernit.
Nulli fas ejì^ inquit Gregorius, vel vells, vei pojfe tranfgredi Apo-
ftolicae Sedis praecepta. Et Agatho cunflis Episcopis scribit : Sic
ornnes Apoftolicae Sedis fanHiones accipieitdae f rmt, tamquam divina
Petri voce sirmatae. Denique perpetuo aoathernare damnari, 8c cum
impiis reputari, qui non resurguot in judicio, atque omnipotentis
Dei contra se iram sentire debent, qui Romanam Ecciesiam confun-
dere praesomunt, ut habìtatio eorum deserta, & in tabernaculìs eo-
rum non sit qui inhabitet. Legimus in Deuteronomio, judicium in-
ter sanguinem , & sanguinem, lepram, & iepram, causam, 8c cau-
sam ad summum Sacérdotem esle remistum. Q_uis hic est, qui secu-
laria subtrahit Aposlolico culmini? Numquid transiato Sacerdotio Le-
gis quoque translatio faèsta est? Apud Isaiam inquit Dominus: Ego
u constttui super gentes, Ù* regna^ ut djjìpes 5 aeàfces, Ù plames.