DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.32042#0043
DE REBUS LìTURGlCIS DISSERT.
ris Mabillonio & Martene, dum
Epistolam hanc tribuunt Joanni
illi Diacono, qui Seculo Ghristi
Nono ex Vua Gregorii Magni,
aliisque Libris non mediocrem no-
minis ceìebritatem sibi conquisivit.
Num in Romana Ecclesia unus
suit Joannes Diaconus ? Intelie-
xistent ii, ionge nimis vetustiorem
fuisse alcero iiio Auclorem Episto-
lae hujus, si quae idem scribit de
Gonfirmatione per Presbyteros con-
lata , attentius anìmadvertissent.
En ejus verba : Sed nec tllud tan-
gat anìmum, quod ftbi alicjuando
quasdam vis necefjìtatis ajfumit,
'veluti ( quod NUNC per Afrtcam
fìerì dicitur) ut Presbyteri fanHum
Cbrìsma conficiant : quod merito mo-
veret, st isìam Pontifcalis auHori-
tas licentiam non dedifset. Seculo
Chnsti Nono excisa ooinìno erat
in Africa Ghrilhana Reiigio, cir
cumquaque ibi diffuso ìmpeno &
superstìtione Arabicae gentìs. Quae
igstur heic legis, Joannem hunc
Diaconum referendurn monent sal-
tem ad sinem Seculi Qain6ì;i : quo
tempore ìn Catholicos barharicam
persequutionem excitavit Huneri-
cus Arianus Africae Rex. Haec
coepta Anno Chnsti 485. acrius
deinde efferbuit. Tunc ìn exsilium
a£Iis Episcopis Catholicis, ex ne*
cejjitate Presbyteris Chrisma con-
serre permiisum fuit. Fieri etiam
potest, ut ante eadem tempora sso-
ruerit Joannes ilie D.aconus. Re^
(a) Concilium Carthaginiense Tertium
54
petere heic liceat, quae habentur
ìn Carthaginiensi Goncilio Anni
35? 7. (a) Ut in Sacramentis Corpo-
ris (D* Sanguints Domini nibtl am•
plius osseratur^ quàm quod ipfe Do-
mtnus trtsdidit • boc efì Panis (D*
Vinum Aqua miutum . Primitiat
verò, feu Mel (D Lac, quod die
JolenniJJfmo in infantum Myfìerio
( nempe Raptismo ) solet offerri,
quamvis ’tn Altari osseratur^ suam
tamen babent propriam BenediHio•
nem , ut a Sacramento Corporis
(D Sanguinis diflinguantur. Quutn
Joannes Diaconus non improba-
rit commixtionem La6Iis & Mel-
iìs cum Sanguine Domini, a Pa-
tribus Carthaginiensibus improba*
tam, suspicio luboritur, ipsum eo-
dem Seculo Christi Quarto ssoruis-
se. Quod tamen ad rem nostram
facit, quum in Sacramentario Leo»
niano, sive Bianchiniano, Benedi-
6Iio La6Iis & Meliis a Sacramen-
to Corporis (D Sanguinis Domini
distinguantur, hinc deducere fas est
remotissimam ipsius antiquitatem.
Neque minoris roboris suppeditatur
nobis argumentum ex paucitate Fe»
storum; qua de re in subsequenti
Capitulo agemus.
Non est autem dissìmuiandum
quod habetur heic de Confefsori-
bus. Mense Aprili ad mìsfiam No-
nam haec Praefatio occurrit. £)ui
non folùm Martyrum, fed etiam
ConseJJorum tuorum es virtute mi~
rabilis ; licèt enim illi Pasflone
D 2 ssnt
Canone XXIV*
ris Mabillonio & Martene, dum
Epistolam hanc tribuunt Joanni
illi Diacono, qui Seculo Ghristi
Nono ex Vua Gregorii Magni,
aliisque Libris non mediocrem no-
minis ceìebritatem sibi conquisivit.
Num in Romana Ecclesia unus
suit Joannes Diaconus ? Intelie-
xistent ii, ionge nimis vetustiorem
fuisse alcero iiio Auclorem Episto-
lae hujus, si quae idem scribit de
Gonfirmatione per Presbyteros con-
lata , attentius anìmadvertissent.
En ejus verba : Sed nec tllud tan-
gat anìmum, quod ftbi alicjuando
quasdam vis necefjìtatis ajfumit,
'veluti ( quod NUNC per Afrtcam
fìerì dicitur) ut Presbyteri fanHum
Cbrìsma conficiant : quod merito mo-
veret, st isìam Pontifcalis auHori-
tas licentiam non dedifset. Seculo
Chnsti Nono excisa ooinìno erat
in Africa Ghrilhana Reiigio, cir
cumquaque ibi diffuso ìmpeno &
superstìtione Arabicae gentìs. Quae
igstur heic legis, Joannem hunc
Diaconum referendurn monent sal-
tem ad sinem Seculi Qain6ì;i : quo
tempore ìn Catholicos barharicam
persequutionem excitavit Huneri-
cus Arianus Africae Rex. Haec
coepta Anno Chnsti 485. acrius
deinde efferbuit. Tunc ìn exsilium
a£Iis Episcopis Catholicis, ex ne*
cejjitate Presbyteris Chrisma con-
serre permiisum fuit. Fieri etiam
potest, ut ante eadem tempora sso-
ruerit Joannes ilie D.aconus. Re^
(a) Concilium Carthaginiense Tertium
54
petere heic liceat, quae habentur
ìn Carthaginiensi Goncilio Anni
35? 7. (a) Ut in Sacramentis Corpo-
ris (D* Sanguints Domini nibtl am•
plius osseratur^ quàm quod ipfe Do-
mtnus trtsdidit • boc efì Panis (D*
Vinum Aqua miutum . Primitiat
verò, feu Mel (D Lac, quod die
JolenniJJfmo in infantum Myfìerio
( nempe Raptismo ) solet offerri,
quamvis ’tn Altari osseratur^ suam
tamen babent propriam BenediHio•
nem , ut a Sacramento Corporis
(D Sanguinis diflinguantur. Quutn
Joannes Diaconus non improba-
rit commixtionem La6Iis & Mel-
iìs cum Sanguine Domini, a Pa-
tribus Carthaginiensibus improba*
tam, suspicio luboritur, ipsum eo-
dem Seculo Christi Quarto ssoruis-
se. Quod tamen ad rem nostram
facit, quum in Sacramentario Leo»
niano, sive Bianchiniano, Benedi-
6Iio La6Iis & Meliis a Sacramen-
to Corporis (D Sanguinis Domini
distinguantur, hinc deducere fas est
remotissimam ipsius antiquitatem.
Neque minoris roboris suppeditatur
nobis argumentum ex paucitate Fe»
storum; qua de re in subsequenti
Capitulo agemus.
Non est autem dissìmuiandum
quod habetur heic de Confefsori-
bus. Mense Aprili ad mìsfiam No-
nam haec Praefatio occurrit. £)ui
non folùm Martyrum, fed etiam
ConseJJorum tuorum es virtute mi~
rabilis ; licèt enim illi Pasflone
D 2 ssnt
Canone XXIV*