DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.32042#0151
2 6 9
tem ac veritatem Corporis Sc San-
guinis Domini, quanquam super-
ba nostra mens ( qualis Caivini*
siarum est ) ac sensus nostri tan-
tae rei repugnare videantur. Ibi*
dem ergo, simulque Homilia LX.
ad Populum (a) ait: Credamus u-
bique Deo , nec vepugnemus ei, c~
tiamfi fensui nosìro & cogitationi
absurdum efse videatur, quod di
cit. Et praecipue in Mysìeriis ita
saciamus, nort tila, quae ante nos
jacent, tantummodo aspicientes, fcd
verba quoque ejus teneamus. Nam
verbis ejus dtfraudari non pofsu
mus ; fensus vero nofter deceptu
sacilis eft : iila salfa esfe non pof
funt. ftJuoniam ergo iiie dix 'tt : Hoc
esì Corpus mcum, nulla teneamur
ambiguitate, sed credamus, Ò 1 o>
culis intellettus ìd ptrcipiamus.
In alia quoque Homiiia in Mat-
thaeum san6Ius Do£Ior haec ha-
bet (b) : ft)uì dixit : Hoc esì Cor*
pus meum, & rem stmul cum ver-
bo consecit. Non vtjits folum, fed
Corpus Cbrijh nohis proposttum efì,
tangamus tantummodo, /*V
comedamus ac faturemur. Ho-
milia de proditione Judae: A 7o»
s-w/'w ^omo efì, ^»/ //e propojita
confecratione Menfae Domini COK-
FUS CHRlSTl FACiT ET
SANGUINEM, /W /'//?, gw pro
nobis Crucisxus esì Chrifìus. 5V
cerdotis ore verba proseruntur, Ó*
2 7'Q
Dei virtute confecrantur (D 1 gra-
r/V. Hoc eft , V/, Corpus meum,
Hor verbo propoftta conjecrantur.
En Romanae Eccleliae iententiam
de verbis Consecrationis, quaoi
Graeculi quidam carpere sunt au-
si. Homiiia de Sanfto Philogo-
nio : EDcc Menfa vicem expìet
praefepis, i» natus esì Chri-
y?»5. a/*»» e2r ponitur
CORPUS DOMINICUM, «o» qui*
dem sasciis involutum , /m/zCj
5ED UNDIQUE SPiRiTUSAN-
CTO CONVESTITUM, Ubi a*
git de Sacerdotio, haec haben-
tur (c): O miraculum, o DH be-
gninitatem! (stui cum Patre sur*
sum fedet, />/ z//o ipfo temporis
articulo omnium manihus pertra&a-
tur, /<? tradit volentibus ipfum
accipere & comph&i. In aiia Ho-
miiia (d) : Recoiite , ^»/7/ lllius
CORPUS EST ET SANGUIS,
SUPRA CAELOS RESl-
DET, 4^7/ AAGELIS SUP-
PLlCITER ADORATUR. IL
ìius, inquam, ^a/ proxime adstsìit
immortali Dei potentiae. Hujus nos
delibamus S SìNGUlNEM, Ó" PRO-
PRIUM CORPUS nobis sumen-
tradidit. Plura non addo. O
utinam qui ineffabili huic Sacra-
mento ac Mysterio primum ac
praecipuum pondus dignitatis ac
virtutis per summum scelus eri-
puere, hoc est Realem prae ren»
tiam
REBUS LITURGICIS DISSERT.
(а) Hem Homil. LX. ad Populum Antiocha
(б) Idem Homil. Ll. in Matth.
(c) IHem Lib. III. de Sacerdotio.
bO Idem Homil» III. in Epist. ad Ephesios.
tem ac veritatem Corporis Sc San-
guinis Domini, quanquam super-
ba nostra mens ( qualis Caivini*
siarum est ) ac sensus nostri tan-
tae rei repugnare videantur. Ibi*
dem ergo, simulque Homilia LX.
ad Populum (a) ait: Credamus u-
bique Deo , nec vepugnemus ei, c~
tiamfi fensui nosìro & cogitationi
absurdum efse videatur, quod di
cit. Et praecipue in Mysìeriis ita
saciamus, nort tila, quae ante nos
jacent, tantummodo aspicientes, fcd
verba quoque ejus teneamus. Nam
verbis ejus dtfraudari non pofsu
mus ; fensus vero nofter deceptu
sacilis eft : iila salfa esfe non pof
funt. ftJuoniam ergo iiie dix 'tt : Hoc
esì Corpus mcum, nulla teneamur
ambiguitate, sed credamus, Ò 1 o>
culis intellettus ìd ptrcipiamus.
In alia quoque Homiiia in Mat-
thaeum san6Ius Do£Ior haec ha-
bet (b) : ft)uì dixit : Hoc esì Cor*
pus meum, & rem stmul cum ver-
bo consecit. Non vtjits folum, fed
Corpus Cbrijh nohis proposttum efì,
tangamus tantummodo, /*V
comedamus ac faturemur. Ho-
milia de proditione Judae: A 7o»
s-w/'w ^omo efì, ^»/ //e propojita
confecratione Menfae Domini COK-
FUS CHRlSTl FACiT ET
SANGUINEM, /W /'//?, gw pro
nobis Crucisxus esì Chrifìus. 5V
cerdotis ore verba proseruntur, Ó*
2 7'Q
Dei virtute confecrantur (D 1 gra-
r/V. Hoc eft , V/, Corpus meum,
Hor verbo propoftta conjecrantur.
En Romanae Eccleliae iententiam
de verbis Consecrationis, quaoi
Graeculi quidam carpere sunt au-
si. Homiiia de Sanfto Philogo-
nio : EDcc Menfa vicem expìet
praefepis, i» natus esì Chri-
y?»5. a/*»» e2r ponitur
CORPUS DOMINICUM, «o» qui*
dem sasciis involutum , /m/zCj
5ED UNDIQUE SPiRiTUSAN-
CTO CONVESTITUM, Ubi a*
git de Sacerdotio, haec haben-
tur (c): O miraculum, o DH be-
gninitatem! (stui cum Patre sur*
sum fedet, />/ z//o ipfo temporis
articulo omnium manihus pertra&a-
tur, /<? tradit volentibus ipfum
accipere & comph&i. In aiia Ho-
miiia (d) : Recoiite , ^»/7/ lllius
CORPUS EST ET SANGUIS,
SUPRA CAELOS RESl-
DET, 4^7/ AAGELIS SUP-
PLlCITER ADORATUR. IL
ìius, inquam, ^a/ proxime adstsìit
immortali Dei potentiae. Hujus nos
delibamus S SìNGUlNEM, Ó" PRO-
PRIUM CORPUS nobis sumen-
tradidit. Plura non addo. O
utinam qui ineffabili huic Sacra-
mento ac Mysterio primum ac
praecipuum pondus dignitatis ac
virtutis per summum scelus eri-
puere, hoc est Realem prae ren»
tiam
REBUS LITURGICIS DISSERT.
(а) Hem Homil. LX. ad Populum Antiocha
(б) Idem Homil. Ll. in Matth.
(c) IHem Lib. III. de Sacerdotio.
bO Idem Homil» III. in Epist. ad Ephesios.