DOI Artikel:
Lorentz, Stanisław: Jan Krzystof Glaubitz architekt wileński XVIII w: Materiały do biografii i twórczości
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.25209#0128
STANISŁAW LORENTZ
[96]
6, Wilno, kościół ewangelicko-augsburski, ambona i chrzcielnica.
stwie Glaubitza wnosić możemy zarówno z wszechstronnej jego roli przy
odbudowie kościoła, jak i z pokrewieństwa kompozycji i motywów orna-
mentacyjnych z ornamentacjami, które spotykamy w innych dziełach ar-
tysty. Ławki wykonane były prawdopodobnie po r. 1743, gdyż nie spo-
tykamy o nich wzmianki w „Rachunkach Percepty i Expensy“, prowa-
dzonych do tego roku bardzo dokładnie, a nie później niż w r. 1746,
gdy — jak się wydaje — ukończono ostatecznie odbudowę kościoła.
Nasuwałoby się pytanie, jacy rzeźbiarze współpracowali z Glaubitzem
w kościele ewangelickim prócz Marselli'ego, wykonawcy rzeźb ołtarzo-
wych. Snycerszczyznę wykonać mógł ów nieznany z nazwiska „Bildhauer
dieser Stadt und Reformierter Religion”. Wykonawcą rzeźb i płasko-
rzeźb chrzcielnicy i ambony, jeśli nie są one dziełem Marselli ego, może
był wymieniony w metrykach kościelnych rzeźbiarz, ofiarodawca tablic
do śpiewów Johann Carl Fraser1), lub rzeźbiarz Johann Julius 2).
3. W kolejności chronologicznej znanych prac Glaubitza po kościele
ewangelickim następuje kościół św. Katarzyny w Wilnie, do którego od-
budowy powołany został również w związku ze zniszczeniem, sprawionym
przez pożar w r. 1737. W chwili zawarcia kontraktu z Glaubitzem przez
’) Tamże, Pierwszą wiadomość o nim zawiera księga metryczna—zgony, Dn, 22 X
1743 „Johann Carl Fraser Bildhauer” grzebie swą córkę.
J) Tamże, Księga metryczna — śluby, Dn. 26 XI 1739 ,Johann Iulius, Ein Bild-
hauer mit der Jungfr. Joanna Ludovica Freserin",
[96]
6, Wilno, kościół ewangelicko-augsburski, ambona i chrzcielnica.
stwie Glaubitza wnosić możemy zarówno z wszechstronnej jego roli przy
odbudowie kościoła, jak i z pokrewieństwa kompozycji i motywów orna-
mentacyjnych z ornamentacjami, które spotykamy w innych dziełach ar-
tysty. Ławki wykonane były prawdopodobnie po r. 1743, gdyż nie spo-
tykamy o nich wzmianki w „Rachunkach Percepty i Expensy“, prowa-
dzonych do tego roku bardzo dokładnie, a nie później niż w r. 1746,
gdy — jak się wydaje — ukończono ostatecznie odbudowę kościoła.
Nasuwałoby się pytanie, jacy rzeźbiarze współpracowali z Glaubitzem
w kościele ewangelickim prócz Marselli'ego, wykonawcy rzeźb ołtarzo-
wych. Snycerszczyznę wykonać mógł ów nieznany z nazwiska „Bildhauer
dieser Stadt und Reformierter Religion”. Wykonawcą rzeźb i płasko-
rzeźb chrzcielnicy i ambony, jeśli nie są one dziełem Marselli ego, może
był wymieniony w metrykach kościelnych rzeźbiarz, ofiarodawca tablic
do śpiewów Johann Carl Fraser1), lub rzeźbiarz Johann Julius 2).
3. W kolejności chronologicznej znanych prac Glaubitza po kościele
ewangelickim następuje kościół św. Katarzyny w Wilnie, do którego od-
budowy powołany został również w związku ze zniszczeniem, sprawionym
przez pożar w r. 1737. W chwili zawarcia kontraktu z Glaubitzem przez
’) Tamże, Pierwszą wiadomość o nim zawiera księga metryczna—zgony, Dn, 22 X
1743 „Johann Carl Fraser Bildhauer” grzebie swą córkę.
J) Tamże, Księga metryczna — śluby, Dn. 26 XI 1739 ,Johann Iulius, Ein Bild-
hauer mit der Jungfr. Joanna Ludovica Freserin",