DOI Artikel:
Lorentz, Stanisław: Jan Krzystof Glaubitz architekt wileński XVIII w: Materiały do biografii i twórczości
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.25209#0133
[101]
JAN KRZYSZTOF GLAUBITZ
13
bólów, w których artysta
miał tematy przedstawić.
W portalu głównym zazna-
czono więc rolę zakonu
Benedyktynów w walce
0 zwycięstwo kościoła.
Godło zakonu, podwójny
krzyż, widnieje w środku.
Sztandary z Orłem, zrywa-
jącym się do lotu, i Pogo-
nią, umieszczone z boków
ponad sprzętem wojennym:
armatami, piramidami kul,
hełmem, bębnem, beczką
z prochem, podkreślać mają
udział w tej walce polskich
Benedyktynów, czy wogóle
polskiego kościoła (ill. 13),
Napis „Pro Ecclesia Trium-
phanti Pugnamus In Mili-
tanti” wyjaśnia intencję fun-
datorek. Temat sztukaterii
nad środkowym oknem fa-
sady związany jest ściślej
z zakonem Benedyktynek
1 ich wileńskim konwen-
tem. Napis „Vineae Meae Nec Liliae Desunt”, umieszczony wokół kar-
tusza herbowego z Gozdawą Paców, ma podwójne znaczenie jako aluzja
do Paców i do konwentu PP. Benedyktynek, który symbolizują dwuwie-
żowy kościół i kopułowa kaplica, ujęte w pędy winogron. Poza tym
program, sformułowany przez PP. Benedyktynki, objął umieszczenie
w niszach fasady postaci św. Benedykta i św. Scholastyki, a w ni-
szach szczytu nad prezbiterium — św. Romualda i św. Katarzyny (ill. 10).
Dobroczyńców upamiętniły ich herby: wspomniana już Gozdawa Pa-
ców w fasadzie i w kartuszu nad oknem wieży, Bogoria Wołłowiczów
w kartuszach nad oknami pierwszego piętra wież i w kartuszu ze-
wnętrznym kaplicy Opatrzności, Gryf i Korczak (?) w szczycie nad pre-
zbiterium, odnoszące się prawdopodobnie do Jana Karola Chodkiewicza1).
10. Wilno, kościół św, Katarzyny, szczyt nad
prezbiterium,
’) Archiwum klasztoru PP. Benedyktynek w Wilnie, Wizytacja kościoła i klasztoru
z r. 1820. Piotr Wołłowicz, podkomorzy trocki, ufundował kaplicę Opatrzności Boskiej
w r, 1641, Biskup Eustachy Wołłowicz gorliwie opiekował się konwentem po śmierci
fundatorów klasztoru, Horodyskich. Wśród ofiarodawców po pożarze 1737 r. figuruje
Krzysztof Wołłowicz, podkomorzy mścisławski. Jan Karol Chodkiewicz był jednym
z pierwszych dobrodziejów konwentu wileńskiego,
Wszystkie napisy i niektóre znaki herbowe wykonane są z żelaza i przytwierdzone
do wapiennych sztukaterii na żelaznych sztyftach. W żelaznych krzyżach nad szczytem
fasady i na kaplicy Opatrzności Boskiej napisy: „Providende Vivimus“,
JAN KRZYSZTOF GLAUBITZ
13
bólów, w których artysta
miał tematy przedstawić.
W portalu głównym zazna-
czono więc rolę zakonu
Benedyktynów w walce
0 zwycięstwo kościoła.
Godło zakonu, podwójny
krzyż, widnieje w środku.
Sztandary z Orłem, zrywa-
jącym się do lotu, i Pogo-
nią, umieszczone z boków
ponad sprzętem wojennym:
armatami, piramidami kul,
hełmem, bębnem, beczką
z prochem, podkreślać mają
udział w tej walce polskich
Benedyktynów, czy wogóle
polskiego kościoła (ill. 13),
Napis „Pro Ecclesia Trium-
phanti Pugnamus In Mili-
tanti” wyjaśnia intencję fun-
datorek. Temat sztukaterii
nad środkowym oknem fa-
sady związany jest ściślej
z zakonem Benedyktynek
1 ich wileńskim konwen-
tem. Napis „Vineae Meae Nec Liliae Desunt”, umieszczony wokół kar-
tusza herbowego z Gozdawą Paców, ma podwójne znaczenie jako aluzja
do Paców i do konwentu PP. Benedyktynek, który symbolizują dwuwie-
żowy kościół i kopułowa kaplica, ujęte w pędy winogron. Poza tym
program, sformułowany przez PP. Benedyktynki, objął umieszczenie
w niszach fasady postaci św. Benedykta i św. Scholastyki, a w ni-
szach szczytu nad prezbiterium — św. Romualda i św. Katarzyny (ill. 10).
Dobroczyńców upamiętniły ich herby: wspomniana już Gozdawa Pa-
ców w fasadzie i w kartuszu nad oknem wieży, Bogoria Wołłowiczów
w kartuszach nad oknami pierwszego piętra wież i w kartuszu ze-
wnętrznym kaplicy Opatrzności, Gryf i Korczak (?) w szczycie nad pre-
zbiterium, odnoszące się prawdopodobnie do Jana Karola Chodkiewicza1).
10. Wilno, kościół św, Katarzyny, szczyt nad
prezbiterium,
’) Archiwum klasztoru PP. Benedyktynek w Wilnie, Wizytacja kościoła i klasztoru
z r. 1820. Piotr Wołłowicz, podkomorzy trocki, ufundował kaplicę Opatrzności Boskiej
w r, 1641, Biskup Eustachy Wołłowicz gorliwie opiekował się konwentem po śmierci
fundatorów klasztoru, Horodyskich. Wśród ofiarodawców po pożarze 1737 r. figuruje
Krzysztof Wołłowicz, podkomorzy mścisławski. Jan Karol Chodkiewicz był jednym
z pierwszych dobrodziejów konwentu wileńskiego,
Wszystkie napisy i niektóre znaki herbowe wykonane są z żelaza i przytwierdzone
do wapiennych sztukaterii na żelaznych sztyftach. W żelaznych krzyżach nad szczytem
fasady i na kaplicy Opatrzności Boskiej napisy: „Providende Vivimus“,