DOI Artikel:
Lorentz, Stanisław: Jan Krzystof Glaubitz architekt wileński XVIII w: Materiały do biografii i twórczości
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.25209#0134
14
STANISŁAW LORENTZ
[102]
W chwili spisywania inwentarza w r. 1746 wewnętrzne wyposaże-
nie kościoła było już na ukończeniu. Całkowicie gotowych były sześć
ołtarzy bocznych, a tylko wielki ołtarz i ołtarz św. Gertrudy były jeszcze
niewyzłocone, Były to ołtarze drewniane, częściowo stolarskiej, częściowo
snycerskiej roboty, z kolumnami, figurami Świętych i aniołów, wszystkie
o 2 kondygnacjach prócz
tylko mniejszego ołtarza
Najświętszej Panny Boles-
nej. Obok wejścia do kapli-
cy Opatrzności Boskiej, w
tym co i dziś miejscu, znaj-
dowała się ambona. Była
ona „częścią Stolarską czę-
ścią Snycerską robotą spod
tey Ambony utrzymuią Dwa
Serafinowie pozłacane, na
bokach tey Ambony iest
SS. Doktorów Kościelnych
Srebrem y złotem adorno-
wanych Osiem”. Po lewej
stronie od głównego wej-
ścia przy ścianie znajdo-
wał się drewniany niewielki
chórek dla muzyki świec-
kiej. Inwentarz wyraźnie
zaznacza, że wewnętrzne
wyposażenie kościoła jest
no wo wykonane.
Zaprojektowane przez
Glaubitza i wykonane z
dużym nakładem prac i
kosztów wewnętrzne wy-
posażenie kościoła już po
paru latach z niewiadomych powodów ustąpiło znacznie wspanialszemu
dziś istniejącemu kompleksowi ołtarzy i ambony z barwnego stiuku. Bu-
dowa nowych ołtarzy i ambony rozpoczęta została prawdopodobnie od
wielkiego ołtarza w r. 1752—53, jak wskazuje napis na tym ołtarzu
D. O. M. 1753, a trwała może do r. 1759, gdy sprowadzono obrazy Cze-
chowicza, Dopiero w r, 1762 wystawiono dwa chórki muzyczne z barw-
nego stiuku, które zaprojektował i wykonał Joachim Hertegen, „Konsztu
Sztukateryi Magister'11). Mimo wyraźnego stwierdzenia w kontrakcie,
zawartym przez Hertegena z ksienią Anną Wołłowiczówną, że oba chóry
11. Wilno, kościół św. Katarzyny, kopuła kaplicy
Opatrzności Boskiej.
) Tamże, teka 23. Zob, aneks 3 na końcu niniejszej pracy, s. 40.
STANISŁAW LORENTZ
[102]
W chwili spisywania inwentarza w r. 1746 wewnętrzne wyposaże-
nie kościoła było już na ukończeniu. Całkowicie gotowych były sześć
ołtarzy bocznych, a tylko wielki ołtarz i ołtarz św. Gertrudy były jeszcze
niewyzłocone, Były to ołtarze drewniane, częściowo stolarskiej, częściowo
snycerskiej roboty, z kolumnami, figurami Świętych i aniołów, wszystkie
o 2 kondygnacjach prócz
tylko mniejszego ołtarza
Najświętszej Panny Boles-
nej. Obok wejścia do kapli-
cy Opatrzności Boskiej, w
tym co i dziś miejscu, znaj-
dowała się ambona. Była
ona „częścią Stolarską czę-
ścią Snycerską robotą spod
tey Ambony utrzymuią Dwa
Serafinowie pozłacane, na
bokach tey Ambony iest
SS. Doktorów Kościelnych
Srebrem y złotem adorno-
wanych Osiem”. Po lewej
stronie od głównego wej-
ścia przy ścianie znajdo-
wał się drewniany niewielki
chórek dla muzyki świec-
kiej. Inwentarz wyraźnie
zaznacza, że wewnętrzne
wyposażenie kościoła jest
no wo wykonane.
Zaprojektowane przez
Glaubitza i wykonane z
dużym nakładem prac i
kosztów wewnętrzne wy-
posażenie kościoła już po
paru latach z niewiadomych powodów ustąpiło znacznie wspanialszemu
dziś istniejącemu kompleksowi ołtarzy i ambony z barwnego stiuku. Bu-
dowa nowych ołtarzy i ambony rozpoczęta została prawdopodobnie od
wielkiego ołtarza w r. 1752—53, jak wskazuje napis na tym ołtarzu
D. O. M. 1753, a trwała może do r. 1759, gdy sprowadzono obrazy Cze-
chowicza, Dopiero w r, 1762 wystawiono dwa chórki muzyczne z barw-
nego stiuku, które zaprojektował i wykonał Joachim Hertegen, „Konsztu
Sztukateryi Magister'11). Mimo wyraźnego stwierdzenia w kontrakcie,
zawartym przez Hertegena z ksienią Anną Wołłowiczówną, że oba chóry
11. Wilno, kościół św. Katarzyny, kopuła kaplicy
Opatrzności Boskiej.
) Tamże, teka 23. Zob, aneks 3 na końcu niniejszej pracy, s. 40.