DOI Artikel:
Lorentz, Stanisław: Jan Krzystof Glaubitz architekt wileński XVIII w: Materiały do biografii i twórczości
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.25209#0135
[103]
JAN KRZYSZTOF GLAUBITZ
15
wykonać ma „według podanego Abryssu przez siebie uczynionego, y ow-
szem, iaką tylko inwencyą nayprzednieyszą być mogą”, niema dostatecz-
nych podstaw do przypisania mu również autorstwa ołtarzy i ambony.
Od chwili zaprojektowania ołtarzy upłynęło do czasu zawarcia kontraktu
z Hertegenem na budowę chórów około 10 lat, kontrakt nie zawiera
żadnej wzmianki o po-
przednim jego zatrudnie-
niu w kościele, natomiast
umieszczono w nim klauzu-
lę raczej przeciwnie świad-
czącą, że sztukator wzo-
rować się ma na sztuka-
teriach istniejących ołtarzy
i ambony. Nie wydaje się
poza tym prawdopodobne,
by sztukator projektował
bogato rozwiniętą architek-
turę ołtarzową, gdy nale-
żało to zwykle do zakre-
su działalności architekta.
Współdziałanie Hertegena
przy budowie ołtarzy i am-
bony nie jest wykluczone,
ale wyłącznie w charakte-
rze wykonawcy-sztukatora.
Przypuszczać należy,
że projektodawcą nowych
ołtarzy i ambony nie był
też Glaubitz, ani wyko-
nawcą ■—Hedel, Byłoby to
dość nieprawdopodobne,
skoro przecież usunięto za- 12. Wilno, kościół św, Katarzyny, szczyt fasady,
projektowane przez Glau-
bitza ołtarze, aby zastąpić je ołtarzami nowymi, które w stosunku do fa-
sady kościoła i do kaplicy Opatrzności Boskiej stanowią już wyraźnie
następny, a bardzo różny od poprzedniego etap w rozwoju architektury
i dekoracji architektonicznej Wilna, reprezentując sztukę epoki rozkwitu
stylu rokokowego. Sądzić trzeba, że projektodawcą ołtarzy kościoła św.
Katarzyny był raczej inny architekt, z młodszego niż Glaubitz pokolenia,
może przybyły do Wilna po pożarach miasta w r. 1748 i 1749.
W obrębie zabudowań klasztornych nie znajdujemy śladów działal-
ności Glaubitza. Trzy skrzydła murowanego klasztoru powstały w czasach
JAN KRZYSZTOF GLAUBITZ
15
wykonać ma „według podanego Abryssu przez siebie uczynionego, y ow-
szem, iaką tylko inwencyą nayprzednieyszą być mogą”, niema dostatecz-
nych podstaw do przypisania mu również autorstwa ołtarzy i ambony.
Od chwili zaprojektowania ołtarzy upłynęło do czasu zawarcia kontraktu
z Hertegenem na budowę chórów około 10 lat, kontrakt nie zawiera
żadnej wzmianki o po-
przednim jego zatrudnie-
niu w kościele, natomiast
umieszczono w nim klauzu-
lę raczej przeciwnie świad-
czącą, że sztukator wzo-
rować się ma na sztuka-
teriach istniejących ołtarzy
i ambony. Nie wydaje się
poza tym prawdopodobne,
by sztukator projektował
bogato rozwiniętą architek-
turę ołtarzową, gdy nale-
żało to zwykle do zakre-
su działalności architekta.
Współdziałanie Hertegena
przy budowie ołtarzy i am-
bony nie jest wykluczone,
ale wyłącznie w charakte-
rze wykonawcy-sztukatora.
Przypuszczać należy,
że projektodawcą nowych
ołtarzy i ambony nie był
też Glaubitz, ani wyko-
nawcą ■—Hedel, Byłoby to
dość nieprawdopodobne,
skoro przecież usunięto za- 12. Wilno, kościół św, Katarzyny, szczyt fasady,
projektowane przez Glau-
bitza ołtarze, aby zastąpić je ołtarzami nowymi, które w stosunku do fa-
sady kościoła i do kaplicy Opatrzności Boskiej stanowią już wyraźnie
następny, a bardzo różny od poprzedniego etap w rozwoju architektury
i dekoracji architektonicznej Wilna, reprezentując sztukę epoki rozkwitu
stylu rokokowego. Sądzić trzeba, że projektodawcą ołtarzy kościoła św.
Katarzyny był raczej inny architekt, z młodszego niż Glaubitz pokolenia,
może przybyły do Wilna po pożarach miasta w r. 1748 i 1749.
W obrębie zabudowań klasztornych nie znajdujemy śladów działal-
ności Glaubitza. Trzy skrzydła murowanego klasztoru powstały w czasach