DOI Artikel:
Lorentz, Stanisław: Jan Krzystof Glaubitz architekt wileński XVIII w: Materiały do biografii i twórczości
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.25209#0150
30
STANISŁAW LORENTZ
[118]
wczesne wyciągać daleko idące wnioski z faktu odbudowy przez Glau-
bitza kaplicy św. Barbary. Ograniczyć się raczej trzeba do wskazania,
że niewątpliwie Glaubitzowi przypisać będzie należało chór muzyczny,
w trójarkadowej części środkowej, wspartej na okrągłych filarach, typu
identycznego z chórem seniorów w kościele ewangelickim w Wilnie i chó-
rem muzycznym kościoła
stołowickiego (ill. 23). Przy-
budówki pod chórem, po-
krywające wejścia na scho-
dy, wiążą się w kompozy-
cji ściśle z kaplicą Opatrz-
ności Boskiej kościoła św.
Katarzyny w Wilnie i póź-
niejszymi kruchtami kościo-
ła w Zabialach-Wołyńcach
i kościoła 00. Misjonarzy
w Wilnie. Przypuszczać
też można, że według pro-
jektu Glaubitza wykonane
zostały konfesjonały (ill, 24)
i ławki z wypukłymi sny-
cerskimi ornamentacjami
(ill. 25), prócz konfesjonału
i ławek z ornamentacjami
intarsjowanymi.
Mamy wreszcie po-
ważne podstawy, by wy-
sunąć hipotezę, że współ-
pracował on również w
odbudowie dzwonnicy i fa-
sady świętojańskiego ko-
ścioła i że najprawdopo-
22. Wilno, kościół św. Jana, kaplica św. Barbary, dobniej jest twórcą wiel-
ołtarz i fragment dekoracji sklepienia, kiego ołtarza (ill, 26 i 27).
Upoważniają do tego: po-
równanie ze znacznie zresztą późniejszym, wielopłaszczyznowym w kom-
pozycji wielkim ołtarzem kościoła w Zabiałach-Wołyńcach, archiwalna
wiadomość o rzeźbiarskim przedstawieniu sceny chrztu w Jordanie w otwar-
tej arkadzie wielkiego ołtarza kościoła stołowickiego, i — co jest najbar-
dziej przekonywujące — przegląd motywów dekoracyjnych, zbliżonych do
ornamentacji chóru muzycznego i ołtarza kaplicy św. Barbary, oraz orna-
mentacji w innych budowlach Glaubitza z pierwszego okresu twórczości.
Zaznaczyć trzeba, że trzy ołtarze w obejściu, zamykające prawą nawę
STANISŁAW LORENTZ
[118]
wczesne wyciągać daleko idące wnioski z faktu odbudowy przez Glau-
bitza kaplicy św. Barbary. Ograniczyć się raczej trzeba do wskazania,
że niewątpliwie Glaubitzowi przypisać będzie należało chór muzyczny,
w trójarkadowej części środkowej, wspartej na okrągłych filarach, typu
identycznego z chórem seniorów w kościele ewangelickim w Wilnie i chó-
rem muzycznym kościoła
stołowickiego (ill. 23). Przy-
budówki pod chórem, po-
krywające wejścia na scho-
dy, wiążą się w kompozy-
cji ściśle z kaplicą Opatrz-
ności Boskiej kościoła św.
Katarzyny w Wilnie i póź-
niejszymi kruchtami kościo-
ła w Zabialach-Wołyńcach
i kościoła 00. Misjonarzy
w Wilnie. Przypuszczać
też można, że według pro-
jektu Glaubitza wykonane
zostały konfesjonały (ill, 24)
i ławki z wypukłymi sny-
cerskimi ornamentacjami
(ill. 25), prócz konfesjonału
i ławek z ornamentacjami
intarsjowanymi.
Mamy wreszcie po-
ważne podstawy, by wy-
sunąć hipotezę, że współ-
pracował on również w
odbudowie dzwonnicy i fa-
sady świętojańskiego ko-
ścioła i że najprawdopo-
22. Wilno, kościół św. Jana, kaplica św. Barbary, dobniej jest twórcą wiel-
ołtarz i fragment dekoracji sklepienia, kiego ołtarza (ill, 26 i 27).
Upoważniają do tego: po-
równanie ze znacznie zresztą późniejszym, wielopłaszczyznowym w kom-
pozycji wielkim ołtarzem kościoła w Zabiałach-Wołyńcach, archiwalna
wiadomość o rzeźbiarskim przedstawieniu sceny chrztu w Jordanie w otwar-
tej arkadzie wielkiego ołtarza kościoła stołowickiego, i — co jest najbar-
dziej przekonywujące — przegląd motywów dekoracyjnych, zbliżonych do
ornamentacji chóru muzycznego i ołtarza kaplicy św. Barbary, oraz orna-
mentacji w innych budowlach Glaubitza z pierwszego okresu twórczości.
Zaznaczyć trzeba, że trzy ołtarze w obejściu, zamykające prawą nawę