Prace z Historii Sztuki (1.1936-1946)

32

STANISŁAW LORENTZ

[120]

sklepione. Nowe kondygnacje silnie zwężały się ku górze: gdy średnica
najniższej z nich wynosiła 10 stóp, a środkowej — 9 stóp, średnica naj-
wyższej kondygnacji liczyła tylko 6 stóp i 4 cale. Najwyższe piętro,

utworzone z czterech otwar-
tych arkad, zamknięte było
półkolistym sklepieniem,
krytym miedzianą blachą,
nad którym wznosiła się
chorągiewka. Po Głaubitzu
przejął przebudowę ratu-
sza małoznany ze swej dzia-
łalności architekt Russel,
który w r. 1756 wykończył
ratusz i t, zw. ciemne kra-
my. Glaubitzowska nadbu-
dowa zwaliła się dn, 19 VI
1781 r.. podobnie jak runęła
też, niestety, dn. 2 IX 1769 r.
w katedrze wileńskiej wie-
ża nad kaplicą Imienia
Marii, wzniesiona przez
Glaubitza, Nazwisko jego
podsuwa pośrednio póź-
niejsza wzmianka1).

Dla uzupełnienia wy-
kazu budowlanych prac
Glaubitza wymienić jeszcze
należy parę mniej ważnych
budów, o których brak
bliższych wiadomości. W
r, 1757 według wskazówek
24. Wilno, kościół św. Jana, konfesjonał. Glaubitza postawiono ple-

banię przy kaplicy ewange-
licko-augsburskiej w Gojcieniszkach 2). W r. 1758 wykonał Glaubitz projekt
domu, który miał być wzniesiony przez gminę ewangelicko-augsburską

b Wizerunki i roztrząsania naukowe, Poczet nowy drugi, t, 23, Wilno 1842, s. 224—
228. O wieży ratuszowej w Wilnie i jej zapadnieniu.

Widok ratusza po przebudowie przez Glaubitza, kopiowany przez M. Janusze-
wicza z rysunku arch. Piotra Rossiego, znajduje się w Muzeum Ikonograficznym Biblio-
teki im. Wróblewskich w Wilnie.

-) Archiwum kościoła ewangelicko-augsburskiego w Wilnie, Protokóły II — marzec

1757 r,