Prace z Historii Sztuki (1.1936-1946)

20

TADEUSZ MAKOWIECKI

[152]

13. Rzut poziomy pałacu Krasińskich w Warszawie (zdjęcie z końca XVIII w.),
ze zbioru po Stanisławie Auguście w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie,

Największe różnice ujawnia dzisiejszy ryzalit środkowy, który liczy
5 okien szerokości, gdy dawniejszy a ściślej — dawniej projektowany, był
węższy o dwa okna i odpowiednio miał węższy i mniejszy tympanon. Nie-
wielkie zmiany zostały wprowadzone w narożnikach, które dziś wyższe są

0 jedną kondygnację, nieco różny też mają kształt dachy, które oczywiście,
nieraz już musiały być zmieniane w ciągu 250 lat. Bryła pałacu jednak,
proporcje i rzut poziomy pozostały niemal bez zmiany.

Szkice Łubnic, robione przez Jakóba Solariego, a tylko korygowane
przez Tylmana, ujawniają również niezmienność zasadniczego planu pałacu

1 wskazują jawnie jak rokoko polskie szło w kierunku raczej dekoracyjnym
(równie dekoracyj wnętrz, jak i fasad], przejmując konstrukcję pałaców
epoki poprzedniej.

Wreszcie wymienić należy pałac Rej ów w Przecławiu, który acz
dzisiaj dzięki przeróbkom utracił dawny wygląd — na szkicach Tylmana
ujawnia przecież swą wspaniałość i pozwala nietylko badać jego kształt
dawny, ale i w dzisiejszych murach pałacu poszukiwać wątków baroko-
wych, być może zresztą różniących się od zachowanych planów, (tabl, III
il. 1 oraz tabl. VII il. 2).

Wszystkie wymienione rysunki, których znaczenie dla monograficz-
nych studiów nad poszczególnymi zabytkami zostało tu jedynie najkrócej
wypunktowane — tworzą kompleksy materiału obfite i cenne.