DOI Artikel:
Lorentz, Stanisław: Natolin
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.25329#0025
NATOLIN
15
1) W. Tatarkiewicz, Pięć studiów o Łazienkach Stanisława Augusta,
Lwów — Warszawa 1925, ryc. 28 i 29. J. Szabłowski, Łazienki Królewskie, j. w.,
tabl. XII, 1 i XIII,1.
7. J. P. Norblin, Widok świątyni w Arkadii.
nym, że albo — jak to projektowano — trzeba było nad jej właściwą ko-
pułą wznieść znacznie powiększony odpowiednik o charakterze nie kon-
strukcyjnym, lecz dekoracyjnym, albo ukryć kopułę w belwederze, co też
zostało wykonane 3).
W Bażantarni w prostokątny zarys planu o dwóch wydatnych ryzali-
tach bocznych od strony dziedzińca, wprowadzony jest w trakcie parko-
wym element centralny w postaci owalnego salonu, występującego poza
płaszczyznę elewacji odcinkiem krzywej, podobnie jak w późniejszych pa-
łacach szerzej rozpowszechnionego typu (ryc. 6). Ale ten dwukondy-
gnacjowy salon rotundowy nie jest włączony wspólnym pokryciem
dachowym w całość bryły budynku, lecz wydzielony nazewnątrz kopułą,
podobnie jak w centralnych pałacach drugiego typu. Gdy znów jednak
kopuła w tych pałacach ma charakter architektoniczno-konstrukcyjny,
w Bażantarni salon przykryty jest własnym, spłaszczonym przesklepieniem,
a wyniesiona ponad nim kopuła jest tylko elementem dekoracyjnym. Rzut
salonu jest przy tym owalny, co kontynuuje tradycje architektury roko-
kowej, a rzut kopuły — kolisty. Są to wszystko cechy, charakterystyczne 1
15
1) W. Tatarkiewicz, Pięć studiów o Łazienkach Stanisława Augusta,
Lwów — Warszawa 1925, ryc. 28 i 29. J. Szabłowski, Łazienki Królewskie, j. w.,
tabl. XII, 1 i XIII,1.
7. J. P. Norblin, Widok świątyni w Arkadii.
nym, że albo — jak to projektowano — trzeba było nad jej właściwą ko-
pułą wznieść znacznie powiększony odpowiednik o charakterze nie kon-
strukcyjnym, lecz dekoracyjnym, albo ukryć kopułę w belwederze, co też
zostało wykonane 3).
W Bażantarni w prostokątny zarys planu o dwóch wydatnych ryzali-
tach bocznych od strony dziedzińca, wprowadzony jest w trakcie parko-
wym element centralny w postaci owalnego salonu, występującego poza
płaszczyznę elewacji odcinkiem krzywej, podobnie jak w późniejszych pa-
łacach szerzej rozpowszechnionego typu (ryc. 6). Ale ten dwukondy-
gnacjowy salon rotundowy nie jest włączony wspólnym pokryciem
dachowym w całość bryły budynku, lecz wydzielony nazewnątrz kopułą,
podobnie jak w centralnych pałacach drugiego typu. Gdy znów jednak
kopuła w tych pałacach ma charakter architektoniczno-konstrukcyjny,
w Bażantarni salon przykryty jest własnym, spłaszczonym przesklepieniem,
a wyniesiona ponad nim kopuła jest tylko elementem dekoracyjnym. Rzut
salonu jest przy tym owalny, co kontynuuje tradycje architektury roko-
kowej, a rzut kopuły — kolisty. Są to wszystko cechy, charakterystyczne 1