Prace z Historii Sztuki (2.1948)

NATOLIN

17

9. Sz. B. Zug, „Plan du Rez de Chaussee“.

uwagę czytelników Zug w swym opisie ogrodów warszawskich, podając,
że jest dwupiętrowa, a kopułę od strony otwartej wspiera 6 jońskich ko-
lumn. ,,Pięć ulic... schodzi się przed tę salę, dając widok, jedne na pałac
Wilanowski, inne na różne okolice i przedmioty4' — pisał dalej, a słowa
jego określają przeznaczenie i tłumaczą konstrukcję sali. Bo właśnie
malownicze położenie nad stokiem skarpy wpłynęło niewątpliwie w wiel-
kiej mierze na powzięcie decyzji wzniesienia tu letniego pałacyku, a po-
nieważ miał być użytkowany tylko w ciepłej porze roku, tak pomyślano
salon owalny, by jak najbardziej bezpośrednio korzystać było można ze
szczególnego uroku krajobrazu, roztaczającego się u stóp wzgórza. Zacho-
wując cechy sali pałacowej, owalny Salon posiada równocześnie charakter
krytego tarasu, wachlarzem schodów o 7 stopniach związanego bezpo-
średnio z parkiem, i pełni takie funkcje, jak otwarte tarasy we wcześniej-
szym pałacyku mokotowskim i późniejszym w Królikarni.

Nie jest to u nas jedyny wypadek zaprojektowania sali wpółotwar-
tej. Podobny pomysł znajdujemy w niewykonanym projekcie Zuga,
przedstawiającym pomarańczamię z teatrem stałym w parku łazienkow-
skim. Miał to być widocznie tylko teatr letni, skoro scena otwiera się
na zewnątrz półkolistym ryzalitem o 6 jońskich kolumnach w jednym,
a 8 kolumnach w drugim wariancie, z koncentrycznego zaś tarasu wokół

Natolin

2