DOI Artikel:
Lorentz, Stanisław: Natolin
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.25329#0034
24 STANISŁAW LORENTZ
16. Kopuła pałacowa.
architektom i użytkowane przez nich, jako podręczne compendium.
Szczególnie chętnie korzystali z tego źródła Schroeger i Zug.
W tym samym 1780 r., gdy powstaje pałac w Bażantarni, Schroeger
buduje kościół w Skierniewicach, zaprojektowany w nawiązaniu do wzo-
rów, podanych przez Neufforge‘a. Charakterystyczną cechą kościoła jest
kopuła, ukryta częściowo w okalającym ją zewnątrz pierścieniu attykowym.
Ten motyw, powtarzający się wielokrotnie we francuskim wydawnictwie
zarówno w projektach budowli świeckich, jak i kościelnych, występuje też
często w projektach Zuga.
Pierścień attykowy kopuły pałacu w Bażantarni zdobią girlandy dę-
bowe, zawieszone na chustach, zaczepionych wstęgami o kwadratowe guzy,
zdobione pryzmami; półkola girland wypełniają okrągłe guzy z wydatnymi
otokami, w których osadzone są rozety o ostro zarysowanych płatkach
(ryc. 16). Podobny motyw spotykamy w latarni nad kopułą palladiańskiej
w typie willi dla Teppera, zaprojektowanej przez Zuga 1), a identyczny typ
guzów z rozetami — we frontonikach nadokiennych domu Roeslera w War-
szawie. Pokrewną dekorację sztukatorską posiadały pierwotnie pola ścian
elewacji parkowej pałacyku w Bażantarni, Na akwarelowym widoku Vo-
gla z r. 1800 zaznaczają się wyraźnie po bokach okienek pierwszego piętra
rozpięte na guzach chusty z okrągłymi rozetami w półkolistych zwisach ma-
terii, usunięte widocznie w czasie przebudowy pałacu w początku
XIX w.1 2) (ryc. 17).
1) A. Lauterbach, j. w., s. 52 i repr.
2) Widok z dolnego parku na pałacyk, akwarela 38 X 54,7 cm; sygnowana z pra-
wej strony u dołu ,,S. V. 1800“, w zbiorach wilanowskich. Spłonęła 1944.
16. Kopuła pałacowa.
architektom i użytkowane przez nich, jako podręczne compendium.
Szczególnie chętnie korzystali z tego źródła Schroeger i Zug.
W tym samym 1780 r., gdy powstaje pałac w Bażantarni, Schroeger
buduje kościół w Skierniewicach, zaprojektowany w nawiązaniu do wzo-
rów, podanych przez Neufforge‘a. Charakterystyczną cechą kościoła jest
kopuła, ukryta częściowo w okalającym ją zewnątrz pierścieniu attykowym.
Ten motyw, powtarzający się wielokrotnie we francuskim wydawnictwie
zarówno w projektach budowli świeckich, jak i kościelnych, występuje też
często w projektach Zuga.
Pierścień attykowy kopuły pałacu w Bażantarni zdobią girlandy dę-
bowe, zawieszone na chustach, zaczepionych wstęgami o kwadratowe guzy,
zdobione pryzmami; półkola girland wypełniają okrągłe guzy z wydatnymi
otokami, w których osadzone są rozety o ostro zarysowanych płatkach
(ryc. 16). Podobny motyw spotykamy w latarni nad kopułą palladiańskiej
w typie willi dla Teppera, zaprojektowanej przez Zuga 1), a identyczny typ
guzów z rozetami — we frontonikach nadokiennych domu Roeslera w War-
szawie. Pokrewną dekorację sztukatorską posiadały pierwotnie pola ścian
elewacji parkowej pałacyku w Bażantarni, Na akwarelowym widoku Vo-
gla z r. 1800 zaznaczają się wyraźnie po bokach okienek pierwszego piętra
rozpięte na guzach chusty z okrągłymi rozetami w półkolistych zwisach ma-
terii, usunięte widocznie w czasie przebudowy pałacu w początku
XIX w.1 2) (ryc. 17).
1) A. Lauterbach, j. w., s. 52 i repr.
2) Widok z dolnego parku na pałacyk, akwarela 38 X 54,7 cm; sygnowana z pra-
wej strony u dołu ,,S. V. 1800“, w zbiorach wilanowskich. Spłonęła 1944.