DOI Artikel:
Lorentz, Stanisław: Natolin
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.25329#0036
26
STANISŁAW LORENTZ
Bryłę pałacu zamyka poziomo silna attyka. Międzycokołowe jej pola
wypełniają wieńce dębowe, zwisające na klinach podparapetowych, a roz-
dzielone okrągłymi guzami — po cztery w polach elewacji parkowej, po
trzy w elewacjach bocznych (ryc. 18). Analogiczne kompozycje wieńców
przewijają się znów często przez projekty architektoniczne w artystycz-
nej spuściźnie Zuga.
18. Elewacja boczna pałacu.
Dalszych związków Bażantarni z compendium Neufforge‘a dopatry-
wać się można w opracowaniu architektonicznym ścian oraz ukształtowa-
niu otworów okiennych. Typowe jest rozdzielanie kondygnacji gładkimi
pasami poziomymi i gęste boniowanie poziome lub rustykowe kondygnacji
dolnych, oraz prowadzenie przez dwie kondygnacje prostokątnych, płyt-
kich wnęk, w których osadzone są okna, co widzimy w Bażantarni
w skrzydłach elewacji parkowej oraz w ryzalitach elewacji wjazdowej.
Charakterystyczne są też okna parterowe typu francuskiego o kształcie wy-
dłużonych prostokątów, wyłamane w nadprożach listwy obramień okien-
nych, wczesnoklasycystyczne gzymsy nadokienne oraz wspierające je krok-
sztyny, uformowane z kwadratowej kostki, ozdobionej rozetą, i simy,
pokrytej liściem akantu. Motywem często powtarzającym się w zbiorze
Neufforge’a jest wreszcie wiązanie okien obu kondygnacji dla podkreślenia
STANISŁAW LORENTZ
Bryłę pałacu zamyka poziomo silna attyka. Międzycokołowe jej pola
wypełniają wieńce dębowe, zwisające na klinach podparapetowych, a roz-
dzielone okrągłymi guzami — po cztery w polach elewacji parkowej, po
trzy w elewacjach bocznych (ryc. 18). Analogiczne kompozycje wieńców
przewijają się znów często przez projekty architektoniczne w artystycz-
nej spuściźnie Zuga.
18. Elewacja boczna pałacu.
Dalszych związków Bażantarni z compendium Neufforge‘a dopatry-
wać się można w opracowaniu architektonicznym ścian oraz ukształtowa-
niu otworów okiennych. Typowe jest rozdzielanie kondygnacji gładkimi
pasami poziomymi i gęste boniowanie poziome lub rustykowe kondygnacji
dolnych, oraz prowadzenie przez dwie kondygnacje prostokątnych, płyt-
kich wnęk, w których osadzone są okna, co widzimy w Bażantarni
w skrzydłach elewacji parkowej oraz w ryzalitach elewacji wjazdowej.
Charakterystyczne są też okna parterowe typu francuskiego o kształcie wy-
dłużonych prostokątów, wyłamane w nadprożach listwy obramień okien-
nych, wczesnoklasycystyczne gzymsy nadokienne oraz wspierające je krok-
sztyny, uformowane z kwadratowej kostki, ozdobionej rozetą, i simy,
pokrytej liściem akantu. Motywem często powtarzającym się w zbiorze
Neufforge’a jest wreszcie wiązanie okien obu kondygnacji dla podkreślenia