DOI Artikel:
Lorentz, Stanisław: Natolin
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.25329#0054
STANISŁAW LORENTZ
27. V. Brenna, Fragment projektu polichromii ściany sali owalnej.
Obznajmieni z przebiegiem studiów i charakterem rzymskich prac
Brenny, ze zdziwieniem stwierdzamy, że źródła koncepcji szematu kom-
pozycyjnego polichromii ściany sali owalnej szukać trzeba w barokowej
sztuce XVII w., opierającej się o wielkie dekoracyjne kompozycje Vero-
nese’a, a wzoru dla kompozycji polichromii owalu wewnętrznego ko-
puły — szukać trzeba w sztuce rokokowej. Ten szemat kompozycyjny
wypełniają wielobarwne rokokowe motywy dekoracyjne i jednobarwne
motywy dekoracyjne klasycystyczne, malowane en grisaille na tłach
seledynowych i piaskowo-kremowych.
Naprzeciw otwartej kolumnady wymalował artysta na ścianie ilu-
zjonistyczną architekturę, poza którą otwiera się widok na włoski park,
zdobiony rzeźbami (ryc. 26). Malowidła na osi dłuższej owalu przedsta-
wiają otwarte loggie ponad drzwiami i bogatą dekorację architektoniczno-
rzeźbiarską. Całość polichromii ściennej, w rozwinięciu na planszy pro-
jektu trójdzielnej, wiąże cokół i belkowanie.
Fantazyjna architektura w polu środkowym ma wyraźnie teatralny
charakter (ryc. 27). Na cokołach balustrady wznoszą się z każdego boku
po dwie marmoryzowane kolumny korynckie z maszkaronami w kapite-
lach. Odcinki belkowania ponad każdą parą kolumn, zakończone od we-
wnątrz wolutowymi kroksztynami, zdobią ponad kolumnami maski me-
duzy, z których spływają spiralne zwoje akantu, wiązane w kwiatony na
osi interkolumniów. Podniesiona kurtyna z materii w białe i różowe pasy
ze złotą frendzlą podczepiona jest pośrodku i w prześwitach między ko-
P3F:%>
27. V. Brenna, Fragment projektu polichromii ściany sali owalnej.
Obznajmieni z przebiegiem studiów i charakterem rzymskich prac
Brenny, ze zdziwieniem stwierdzamy, że źródła koncepcji szematu kom-
pozycyjnego polichromii ściany sali owalnej szukać trzeba w barokowej
sztuce XVII w., opierającej się o wielkie dekoracyjne kompozycje Vero-
nese’a, a wzoru dla kompozycji polichromii owalu wewnętrznego ko-
puły — szukać trzeba w sztuce rokokowej. Ten szemat kompozycyjny
wypełniają wielobarwne rokokowe motywy dekoracyjne i jednobarwne
motywy dekoracyjne klasycystyczne, malowane en grisaille na tłach
seledynowych i piaskowo-kremowych.
Naprzeciw otwartej kolumnady wymalował artysta na ścianie ilu-
zjonistyczną architekturę, poza którą otwiera się widok na włoski park,
zdobiony rzeźbami (ryc. 26). Malowidła na osi dłuższej owalu przedsta-
wiają otwarte loggie ponad drzwiami i bogatą dekorację architektoniczno-
rzeźbiarską. Całość polichromii ściennej, w rozwinięciu na planszy pro-
jektu trójdzielnej, wiąże cokół i belkowanie.
Fantazyjna architektura w polu środkowym ma wyraźnie teatralny
charakter (ryc. 27). Na cokołach balustrady wznoszą się z każdego boku
po dwie marmoryzowane kolumny korynckie z maszkaronami w kapite-
lach. Odcinki belkowania ponad każdą parą kolumn, zakończone od we-
wnątrz wolutowymi kroksztynami, zdobią ponad kolumnami maski me-
duzy, z których spływają spiralne zwoje akantu, wiązane w kwiatony na
osi interkolumniów. Podniesiona kurtyna z materii w białe i różowe pasy
ze złotą frendzlą podczepiona jest pośrodku i w prześwitach między ko-
P3F:%>