DOI Artikel:
Lorentz, Stanisław: Natolin
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.25329#0084
74
STANISŁAW LORENTZ
wiadomości o jej wkładzie w Jabłonnę, charakterystyczne tu jednak będą
pewnie pomysły romantycznego typu, jak ustawienie w bramie wjazdowej
kolumn granitowych z zamku Malborskiego i na nich posągów wielkiego
mistrza oraz komtura krzyżackiego, lub pomysł lapidarium przy pałacu. Gust
do pseudogotyku w architekturze znamionuje też późniejsze przedsięwzięcia
artystyczne Potockiej. Pseudogotycką szatę otrzymuje klasycystyczny
47. Pałacyk mokotowski po przebudowie przez
Annę Potocką.
pałacyk księżny marszałkowej w Mokotowie (ryc. 47) i glorieta fla-
mandzka tamże 1), w pseudogotyckim duchu przekształca Lanci przy po-
mocy Filippiego zamek w Zatorze, i pseudogotyckie wyposażenie otrzy-
muje kaplica św. Zofii (św. Trójcy) w katedrze na Wawelu, przebudo-
wana na rodzinną kaplicę grobową Wąsowiczów również przez Lanciego
i Filippiego * 2).
Taką charakterystykę upodobań artystycznych Potockiej w dzie-
dzinie architektury potwierdzają wrażenia, zanotowane przez nią
w pamiętniku i opisie podróży do Włoch. O współczesnej sobie
architekturze wyraża się zawsze z najwyższym lekceważeniem,
czy to będzie pałacyk w Malmaison, czy Villa Paolina w Rzymie, czy re-
b Przebudowa nastąpiła przed r. 1826, jak wynika z opisu J. L. Orańskiego,
Mokotów, j. w., s. 10 i n.. a po r. 1820, g<Ąy Potocka objęła Mokotów wt posiadanie.
2) A. Grabowski, Kraków i jego okolice, wyd. V, Kraków 1886, s. 104. W.
Łuszczkiewi, cz, Zabytki Sztuk Pięknych Krakowa, I. Pomniki Architektury od
XI do XVII wieku, Kraków 1872, s. 48. Rocznik Krakowski, t. VI, s. 190. O skasowaniu
kaplicy Wąsowiczów i usunięciu dekoracji Lanciego-Filippiego: Teka Grona Kon-
serwatorów Galicyi Zachodniej, t. II, Kraków 1906, s. 381, 385. O nagrobku zamó-
wionym we Florencji: Voyage dTtalie, j. w., s. 31. O witrażu do kaplicy, zamówionym
w Mediolanie: Voyage dTtalie, j. w., s. 198—199. O upodobaniu do różnobarwnych
witraży świadczą też okna sali gotyckiej w pałacyku mokotowskim, do których wi-
traże sprowadzone zostały rzekomo z Paryża. Por. J. L. Orański, j. w., s. 11, 12.
Miarą popularności zamku w Zatorze po jego odbudowie jest artykulik, za-
mieszczony przez Chodźkę w „La Pologne historique, litteraire, monumentale et pit-
toresque“, t. II, Paris 1837—1838 i tabl. po s. 228: „Le chateau de Zator dans 1’ancien
Palatinat de Krakovie“.
STANISŁAW LORENTZ
wiadomości o jej wkładzie w Jabłonnę, charakterystyczne tu jednak będą
pewnie pomysły romantycznego typu, jak ustawienie w bramie wjazdowej
kolumn granitowych z zamku Malborskiego i na nich posągów wielkiego
mistrza oraz komtura krzyżackiego, lub pomysł lapidarium przy pałacu. Gust
do pseudogotyku w architekturze znamionuje też późniejsze przedsięwzięcia
artystyczne Potockiej. Pseudogotycką szatę otrzymuje klasycystyczny
47. Pałacyk mokotowski po przebudowie przez
Annę Potocką.
pałacyk księżny marszałkowej w Mokotowie (ryc. 47) i glorieta fla-
mandzka tamże 1), w pseudogotyckim duchu przekształca Lanci przy po-
mocy Filippiego zamek w Zatorze, i pseudogotyckie wyposażenie otrzy-
muje kaplica św. Zofii (św. Trójcy) w katedrze na Wawelu, przebudo-
wana na rodzinną kaplicę grobową Wąsowiczów również przez Lanciego
i Filippiego * 2).
Taką charakterystykę upodobań artystycznych Potockiej w dzie-
dzinie architektury potwierdzają wrażenia, zanotowane przez nią
w pamiętniku i opisie podróży do Włoch. O współczesnej sobie
architekturze wyraża się zawsze z najwyższym lekceważeniem,
czy to będzie pałacyk w Malmaison, czy Villa Paolina w Rzymie, czy re-
b Przebudowa nastąpiła przed r. 1826, jak wynika z opisu J. L. Orańskiego,
Mokotów, j. w., s. 10 i n.. a po r. 1820, g<Ąy Potocka objęła Mokotów wt posiadanie.
2) A. Grabowski, Kraków i jego okolice, wyd. V, Kraków 1886, s. 104. W.
Łuszczkiewi, cz, Zabytki Sztuk Pięknych Krakowa, I. Pomniki Architektury od
XI do XVII wieku, Kraków 1872, s. 48. Rocznik Krakowski, t. VI, s. 190. O skasowaniu
kaplicy Wąsowiczów i usunięciu dekoracji Lanciego-Filippiego: Teka Grona Kon-
serwatorów Galicyi Zachodniej, t. II, Kraków 1906, s. 381, 385. O nagrobku zamó-
wionym we Florencji: Voyage dTtalie, j. w., s. 31. O witrażu do kaplicy, zamówionym
w Mediolanie: Voyage dTtalie, j. w., s. 198—199. O upodobaniu do różnobarwnych
witraży świadczą też okna sali gotyckiej w pałacyku mokotowskim, do których wi-
traże sprowadzone zostały rzekomo z Paryża. Por. J. L. Orański, j. w., s. 11, 12.
Miarą popularności zamku w Zatorze po jego odbudowie jest artykulik, za-
mieszczony przez Chodźkę w „La Pologne historique, litteraire, monumentale et pit-
toresque“, t. II, Paris 1837—1838 i tabl. po s. 228: „Le chateau de Zator dans 1’ancien
Palatinat de Krakovie“.